zondag 31 maart 2013

30-03-2013 "Mars voor Werk" in Luik (Wallonië)

Op 30 maart organiseerden de Luikse systeemvakbonden een "mars voor werk" in het Waalse Luik. Enkele Nederlandse activisten deelden meer dan 500 Franstalige folders uit onder de aanwezige demonstranten namens het ACN/AKN om een radicaler (nationaal-revolutionair) geluid te laten horen.


Onder de ongeveer 6000 demonstranten waren enkele grote delegaties "métallos" (metaalbewerkers) van o.a. ArcelorMittal en Caterpillar aanwezig, die persoonlijk de schandalige gevolgen van de neoliberale vrije markt, globalisering en economische delocalisatie hebben mogen ondervinden. ArcelorMittal heeft een groot gedeelte van de Luikse (en Europese) staalproductie verplaatst naar lage lonenlanden, om zo haar winsten te maximaliseren ten koste van de Belgische staalarbeiders die hierdoor hun werk en inkomen verliezen. Ook het zware machinebouw bedrijf Catterpillar heeft meer dan 1500 ontslagen aangekondigd, omdat zij haar productie buiten Europa wenst voort te zetten. Terecht eisen de métallos een nationalisatie van de Waalse industrie en eisen zij recht op werk. Vanuit dit blok werden enkele banken met verfbommen bekogeld, carbid en pyrotechniek afgestoken en wapperde de Waalse vlag fier achteraan. 


De economische crisis laat ons meer en meer zien dat de logica van het kapitalisme niet werkt. Dat het kapitalisme en de globalisering leiden tot de uitverkoop van onze nationale industrieën ten koste van het volk. De illusie dat kapitalistische competitie de volksgemeenschap vooruit brengt en in welvaart voorziet is een grove leugen gebleken. Kapitalisme IS de crisis!






zondag 17 maart 2013

Resist magazine: Nu verkrijgbaar in Nederland

Resist magazine is een nieuwe Engelstalige uitgave gelieerd aan het internationale Anti Kapitalistisch Netwerk (ACN/AKN). In de eerste editie zijn bijdragen te vinden van Nederlandse, Italiaanse en Griekse autonome collectieven. Het blad is in Nederland voor een kleine vergoeding verkrijgbaar via de gebruikelijke kanalen.


zaterdag 16 maart 2013

Femen en Pussy Riot: Oprechte feministen of Neoliberale marionetten?


De marginale actiegroepen Femen en Pussy Riot hebben twee dingen met elkaar gemeen. Beide groepen bestaan voornamelijk uit vrouwen en beiden gebruiken vulgair en asociaal gedrag om zoveel mogelijk mensen te shockeren met hun acties. Wellicht belangrijker is het feit dat beide groepen feitelijk geen duidelijke agenda erop na houden en geen alternatief politiek beleid voorstaan. Deze twee groepen lijken slechts voor een reden te bestaan, namelijk om landen zoals Rusland en haar leiders in diskrediet te brengen.
Opvallend is dat bij veel van de protestacties van Femen het geheel dusdanig gechoreografeerd is om zoveel mogelijk media aandacht te halen. Het feit dat bij veel van deze acties de vrouwen zichzelf beschilderen met teksten in het Engels laat ook duidelijk zien dat hun boodschap voornamelijk op de Westerse media is gericht. Immers als zij zich op een Russisch of Oekraïens publiek hadden gericht met hun acties hadden zij deze uiteraard geschreven in de taal van hun eigen land.

De vrouwelijke actiegroep Femen werd in 2008 bekend vanwege haar radicale exhibitionisme. Opvallend is dat deze groep grotendeels wordt gefinancierd door de rijke Amerikaanse zakenman Jed Sunden. Deze Amerikaan heeft zichzelf gigantisch weten te verrijken ten tijde van de zogenaamde "Oranje revolutie". Hij is tevens oprichter van de "Kyiv Post", een pro-Westerse media organisatie met een duidelijke neoliberale agenda in de Oekraine .

Hoewel sommigen zeggen dat Femen haar doelstelling is om "vrouwenrechten" te verdedigen en feminisme te promoten, kan men zeer grote vraagtekens zetten bij haar tactieken. De Femen activisten dragen immers altijd hoge hakken, sexy lingerie setjes, veel make up en rennen topless rond in een schreeuw om aandacht. De vrouwelijke Femen activisten, vaak (ex)strippers of (ex) prostituees, krijgen een maandelijks salaris van zo'n 1000 dollar vanuit het Femen kantoor in de Oekraïense hoofdstad Kiev (het gemiddelde salaris in de Oekraïne is 500 dollar per maand). Als deze groepen daadwerkelijk een coherente agenda hadden zoals vrouwenrechten, vrijheid van expressie of de eliminatie van prostitutie, dan komt deze boodschap zeer zeker niet door. Wat door komt zijn hun vulgaire en sociaal onacceptabele tactieken en het feit dat zij geen enkel respect voor autoriteit hebben. Zij zijn er slechts op uit om de traditionele en vaak religieuze Russische en Oekraïense bevolking te provoceren en te beledigen.    


De Westerse media meet vervolgens de acties van actiegroepen zoals Femen en Pussy Riot breed uit in hun media berichtgeving. In de Westerse pers wordt de vulgariteit van de acties vaak gebagatelliseerd en als verhaal uit de context getrokken neer gezet. Ondertussen blijft er onduidelijkheid over wie nu eigenlijk groepen zoals Femen en Pussy Riot financieren. De betrokkenheid van Jed Sunden, de man die zich al lange tijd in de interne zaken van de Oekraine mengt, doet echter het ergste vermoeden. Als deze actoegroepen door het Westen gesteund zouden worden dan zou dit veel verklaren. Femen en Pussy Riot lijken immers maar voor een reden te bestaan; om Rusland te provoceren.         

Volgens Aleksandra Shevchenko, de leidster van de Femen beweging, moeten al hun activistes bereid zijn om te strippen. De vrouwen beschrijven zichzelf als "sextremisten". De Femen activisten verplaatsten hun activiteiten ook naar Parijs, waar zij deelnamen in een nieuwe topless stunt, dit keer in een overwegend Islamitisch district in Parijs. De activistes die deelnemen aan deze riskante onderneming kregen 1300 dollar pp, inclusief vliegtickets, hotel, taxi's en eten. Sinds kort heeft Femen haar hoofdkwartier geregistreerd in Parijs. Aleksandra Shevchenko moest herlokaliseren naar Parijs omdat ze in haar thuisland arrestatie vreesde vanwege het omzagen van een Christelijk herdenkingskruis. De doelstelling van Femen zou zijn om discriminatie tegen vrouwen te bestrijden, onder andere door met leuzen op hun blote lijf Moslima's op te roepen om te strippen. Enkele van de laatste protesten van de Femen beweging zijn de "Strip it" acties tegen de Euro 2012 voetbalkampioenschappen in Polen en Oekraïne, een topless protest op het St Peters plein in Vaticaanstad en naakte demonstraties bij het anti-homohuwelijk protest in Frankrijk.    

Hoewel wij over het algemeen geen enkel probleem hebben met functioneel naakt, mag het duidelijk zijn dat achter de naakte borsten van de Femen activistes iets of iemands geld en politieke belangen schuil gaan...      


             

vrijdag 15 maart 2013

13-03-2013 Demonstratie tegen de EU-top in Brussel


Donderdag 14 maart gingen meer dan 10.000 demonstranten uit heel Europa, in Brussel de straat op om tegen de EU-top te demonstreren. Onder hen een delegatie van de Vrije Nationalisten en andere autonome krachten uit Nederland en Duitsland, gewapend met folders en andere agit-propaganda. Ondanks de pogingen van de (Belgische) PVDA+ en de systeemvakbond bonzen om de demonstranten in toom te houden vanwege hun partijpolitieke aspiraties, hing er een strijdbare sfeer. Hoewel escalaties uitbleven was er zeker een bereidheid tot militante actie te voelen onder bepaalde segmenten van de demonstranten.

Net zoals tijdens de vorige Euro-top, hadden de leiders van de EU moloch weer veel mooie woorden over "economische groei" en "het bedwingen van de eurocrisis". In de praktijk betekent dit echter nog meer sociale afbraak, nog meer bezuinigingen, nog meer privatiseringen en een nog verdere centralisering van macht binnen de EU. Terwijl de Europese volkeren lijden onder de crisis en hun rechten stuk voor stuk worden afgeschaft, genieten de kapitalistische elites die de crisis veroorzaakt hebben een complete straffeloosheid. Terwijl de Europese arbeiders lijden onder de harde bezuinigingen, worden speculerende banken en andere uitbuiters met ongekende middelen gered, over de rug van het volk. Nationale souvereiniteit en democratie worden afgeschaft onder het schandalige bewind van de EU dictatuur.

Bovendien werd de EU top aangegrepen door het Franse imperialisme onder leiding van Hollande evenals het Britse imperialisme onder leiding van Cameron, om het Europese wapenembargo voor de Syrische rebelllen op te heffen. Dit komt feitelijk neer op een Westerse interventie in Syrië. De praktijk in Afghanistan, Irak en Libië hebben ons al duidelijk geleerd in wat voor ellende zo'n interventie eindigt.

Echter de onvrede en het verzet neemt toe in heel Europa. Als de Europese massa's zich weten te ontwikkelen tot een zelfstandige revolutionaire kracht en zich los weten te vechten van iedere partij, iedere vakbond en iedere andere reactionaire misleiding, zullen zij in staat zijn om het kapitalisme omver te werpen ten gunste van een Europa van vrije en zelfstandige volkeren!      



vrijdag 8 maart 2013

07-03-2013 Betoging tegen de EU in Leuven

Donderdagavond 7 maart organiseerde de Nationalistische Studenten Vereniging (NSV) haar jaarlijkse betoging, ditmaal in de studentenstad Leuven. Dit jaar was de betoging gericht tegen de Europese Unie. Zo'n 300 activisten verzamelden op het Hooverplein. Buiten de gebruikelijke NSV'ers, Voorposters en VB delegatie waren ook het AN Vlaanderen en Nieuw-Solidaristisch Alternatief vertegenwoordigt binnen een apart blok. Onder hen een kleine delegatie van de Vrije Nationalisten NB.



Onder de wat discutabele slogan "Verzet tegen de EU-sovjet" trokken de activisten de binnenstad van Leuven in om een duidelijk statement te maken tegen de heerschappij van de Europese Unie, het schandalige beleid van de trojka (Europese Commissie-ECB-IMF) en om het recht op zelfbeschikking op te eisen. De sfeer zat er goed in, we kunnen spreken van een strijdbaar protest.




woensdag 6 maart 2013

In memoriam: Hugo Chavez


Op dinsdag 5 maart 2013 is een groot revolutionair ons ontvallen. President Hugo Chavez van Venezuela heeft na twee jaar zijn zware strijd tegen kanker verloren.

Toen de bekende Bolivarist Hugo Chavez aan de macht kwam lag Venezuela in de goot, lijdend onder het juk van jarenlange door de VS geïmplementeerde corrupte kapitalistische leiders en hun wanbeleid. Hij wist in de politiek actieve jaren van zijn leven veel dingen te bereiken en het leven voor zijn volk op vele wijzen significant te verbeteren. Chavez had een groot hart voor zijn volk en vaderland en stelde hun belangen altijd voorop. Hij wist van Venezuela weer een trots land te maken dat, in tegenstelling tot wat de massa media ons voorhoudt, niet onderdoet voor enig Westers "democratisch" land.

In de traditie van het Bolivarisme vond Chavez het van groot belang dat de bourgeois staat die hij van zijn voorgangers "geerfd" had, compleet vernietigd zou worden. Hij wilde zijn land omvormen tot een revolutionair-socialistisch land; een radicale participatieve en protagonistische democratie. Deze hervorming kon enkel doorgang vinden door het teruggeven van de macht en de middelen aan het volk; weg van de gevestigde orde en de grote bedrijven.


Chavez was een groot voorstander en voorvechter van basisdemocratische bewegingen, arbeiderszelfbestuur, gemeenschapsorganisaties en behartigde de arbeidersbelangen en het welzijn van zijn volk. De enorme olieopbrengsten van het land gebruikte hij om zijn volk in de primaire levensbehoeften te voorzien; voedsel, water, medische zorg, onderdak en onderwijs. 

Onder zijn leiding wilde Venezuela volledige nationale onafhankelijkheid bereiken. Venezuela moest een autarkische natie worden, die op generlei wijze nog afhankelijk zou zijn van de imperialistische machten, de grootgrondbezitters of de inlandse rijkelui. Het Venezolaanse volk moest een verenigd front vormen, een organische samenleving zonder sociale klassen, die een ware revolutionaire tegenhanger voor de moderne Westerse materialistische en individualistische maatschappijen moest vormen. 

Hugo Chavez was ongetwijfeld een van de belangrijkste stemmen tegen de imperialistische politiek van de Verenigde Staten en de NAVO. Hij nam het consequent op tegen het imperialisme, boog voor niemand, hield voor niemand zijn mond en liet zich niet corrumperen door het "Westen" of de "Westerse manier van leven". Hij probeerde de vreedzame samenwerking tussen naties te bevorderen, streefde voor meer samenwerking in Latijns-Amerika en was als ware nationalist een groot voorstander van het recht op zelfbeschikking. De ondergang van de neo-koloniale overheersing en de opbouw van een socialistische wereld zonder imperialistische overheersing was dan ook zijn grote droom.

Chavez had nog grote onvervulde plannen voor zijn nieuwe termijn als president. We kunnen enkel hopen dat de toekomstige nieuwe leider van Venezuela, het door Chavez ingegeven pad zal blijven volgen!





maandag 4 maart 2013

Syrië; Bolwerk tegen het Imperialisme


Momenteel is er in de Arabische wereld een sociale explosie gaande. De Westerse imperialisten en alle oude regimes in de regio proberen met alle macht de massa opstanden in de hand te houden en in kanalen te leiden die de imperialistische dominantie in de regio niet bedreigen.

Het Westers imperialisme en haar regionale collaborateurs proberen de twee haarden van verzet die tot de uiteenval van de dictaturen in Egypte en Tunesië hebben geleid - de Islamistische en de seculier-nationalistische krachten - tegen elkaar uit te spelen in een strategie van verdeel-en-heers. Dit heeft geleid tot de val van het Khadaffi regime in Libië en de burgeroorlogen die momenteel in Syrië en Mali gaande zijn.  De NAVO bombardementen en de steun aan gewapende opstandelingen in Libië hebben ons duidelijk laten zien waar het Westers imperialisme voor staat. De supranationale uitbuiters zijn vastbesloten om de macht over de rijkste olie- en grondstoffen reserves in Afrika en het Midden-Oosten veilig te stellen.

Syrië heeft haar eigen ontwikkelingsproblematiek, die nog eens verergerd is door de wereldwijde economische crisis en de compromissen die het regime van Assad zijn opgelegd, omdat deze trachten te overleven in een vijandig klimaat van constante politieke, economische en soms militaire aanvallen van buitenaf. Zij is doelwit van het imperialisme geworden vanwege haar weigering om de Zionistische bezetting te erkennen en de heroïsche verdediging van het Palestijns verzet. De hulp van Syrië aan Hezbollah in hun strijd tegen de Israëlische bezetting van Libanon en hun strategische alliantie met Iran, zijn een doorn in het oog van de Westerse imperialisten.      

Hoewel een groot deel van de interne situatie in Syrië moeilijk te begrijpen is, moeten we opmerken dat in het gewapende conflict dat zich hier ontvouwd heeft, het Syrische regime op de steun kan rekenen van de Hezbollah leider Hassan Nasrallah, diverse democratisch verkozen leiders van Hamas die in ballingschap leven en Hugo Chavez in Venezuela. Deze politieke leiders hebben allen ervaring met de destabilisatie campagnes van het Westen, die gebruik maken van media manipulatie, extern gefinancierde oppositie groepen, aanslagen op personen, sabotage en nog veel meer. De "democratische oppositie" van het FSA daarentegen geniet de steun van het imperialisme en haar regionale bondgenoten zoals Saoudi-Arabië.  

Uit documenten die zijn uitgelekt op Wikileaks blijkt dat de VS de Syrische oppositiegroepen in het geheim financiert als onderdeel van haar langdurige campagne om de "autocratische leider Bashar al-Assad omver te werpen" .  Deze campagne begon onder President George W. Bush en werd voortgezet door President Barak Obama, ondanks zijn eerdere verklaringen de relaties met Syrië te willen verbeteren.


Al Jazeera

Een ander voorbeeld van de destabilisatie campagne tegen Syrië vinden we in het aftreden van Ghassan Ben Jheddo, een bekende journalist van Al Jazeera, een televisienetwerk uit Qatar. Ben Jheddo nam ontslag vanwege de lastercampagne tegen de Syrische regering door het televisiekanaal. Al Jazeera deed verslag van elke bewering, hoe ongefundeerd ook, die door de politieke oppositie in Syrië werd gedaan. Met vele miljoenen kijkers is het televisienetwerk een belangrijke stem in de regio geworden voor een Westerse "humanitaire" interventie, no-fly zones en bombardementen. Het is dus belangrijk om de positie van van Al Jazeera als nieuwskanaal te begrijpen, zeker als zij beweert om voor "de onderdrukten" op te komen.  

Al Jazeera, dat in Qatar gezeteld is, bericht nooit dat 94% van de arbeiders in Qatar absoluut geen enkele rechten hebben en dat zij verkeren in omstandigheden die tegen slavernij aanschurken. De brute repressie van de massabeweging in de monarchie van Bahrein, dat naast Qatar ligt, en nu bezet wordt door Saoedische troepen, krijgt ook zeer weinig media aandacht op Al Jazeera.  

Dit censuur is begrijpelijk als men weet dat het Al Jazeera televisienetwerk wordt gefinancierd door de monarch van Qatar, Emir Sheikh Hamad bin Khalifa Al Thani.

Qatar werkt nauw samen met de U.S. State Department en steunt de Westerse interventies in de regio. Vanaf de NAVO basis in Qatar vertrekken regelmatig Drones om geheime missies uit te voeren in het gehele Midden Oosten. Qatar heeft ook deel genomen aan de NAVO bombardementen in Libië. Het was een van de eerste Golfstaten die politieke betrekkingen met Israël aanging.


Facebook revoluties

De CIA en de NGO "National Endowment for Democracy" zijn experts geworden in het gebruik maken van sociale media zoals Facebook, Youtube en Twitter, om zo hun doelwitten te overwelmen met een spervuur van miljoenen gefabriceerde berichten, wilde geruchten en beelden.

Geruchten over scheuringen tussen rivaliserende fracties in de Syrische militaire leiding bleken niet waar te zijn. Izzat al-Rashek van het Hamas Politburo en Ali Baraka, vertegenwoordiger van Hamas in Libanon, ontkenden de claim dat het leiderschap van de Palestijnse verzetsorganisatie van Damascus naar Qatar zou verhuizen. Deze claim was een fabricatie van de VS om druk uit te oefenen op Mahmoud Abbas van Fatah om zo een Palestijnse verzoening te dwarsbomen en het conflict tussen Syrië en verzetsgroepen aan te wakkeren. De Syrische regering beweert dat sluipschutters op de politie en het leger hebben geschoten in een poging om hen op demonstranten te laten schieten.    

De geruchten en anonieme internet berichten hebben als doel de sektarische verschillen te benadrukken als onderdeel van de destabiliseringscampagne.


Tegenstrijdige krachten in Syrië 

Het is duidelijk dat het Westers imperialisme en haar marionetten in de regio, waaronder Israël en de corrupte monarchieën van Jordanië, Qatar, de Verenigde Arabische Emiraten en Saoudi-Arabië, een "regime change" in Syrië willen bewerkstelligen.

Syrië is nog een van de weinige staten die geen politieke betrekkingen met Israël heeft. Verschillende Palestijnse verzetsorganisaties, waaronder Hamas, hebben leiders in ballingschap in Syrië. Syrië kent een sterk bondgenootschap met Iran en Libanon.

Syrië is al lange tijd geen revolutionair land meer. De Ba'ath partij heeft het kapitalisme niet omver weten te werpen. Er bestaat nog steeds een kapitalistische klasse in Syrië, die sterk heeft geprofiteerd van de "hervormingen" van Assad, die uiteindelijk leidden tot de verkoop van de genationaliseerde industrieën aan privaat kapitaal.

Dat neemt niet weg dat de Syrische staat tegenstrijdige krachten representeert. Het is immers altijd een bolwerk gebleven om de overwinningen van de antikoloniale opstanden van de Arabische massa's in de jaren '60 en '70 veilig te stellen. Tijdens deze periode is er veel sociale vooruitgang geboekt, gehele industrieën en grondstoffen die in handen waren van buitenlands kapitaal werden genationaliseerd en er werd grote vooruitgang geboekt op het gebied van educatie, leefomstandigheden en gezondheidszorg.    

Onder de Arabisch-socialistische Ba'ath partij is Syrië sterk seculier. Het heeft een relatieve religieuze vrijheid weten te behouden, zonder dat de ene religieuze groepering de ander domineert. Het regime heeft echter ook sterke repressie uitgeoefend op massabewegingen in Libanon en Syrië die verder in de strijd wilden gaan. Deze repressie werd door het regime gerechtvaardigd met haar precaire positie naast Israël, de impact van twee Israëlische oorlogen in 1967 en 1973, die resulteerden in de bezetting van de belangrijke Golanhoogten.
 
Ook jaren van economische sancties en eerdere destabilisatie campagnes zijn hier van invloed op. Het eens revolutionaire staatsapparaat, in constante angst voor externe interventies, werd bang voor verandering.
Het is belangrijk om dit tegenstrijdige karakter van Syrië te erkennen en we moeten de problemen die hieruit voortvloeien niet gaan ontkennen.

Het land vangt meer dan een half miljoen Palestijnse vluchtelingen op. Hun omstandigheden zijn beter dan in de omliggende landen, omdat in tegenstelling tot Libanon en Jordanië alle vluchtelingen toegang hebben tot gratis onderwijs, gezondheidszorg en woonruimte.


De vluchtelingencrisis in Syrië

De grote invasie en vernietiging door de VS in buurland Irak en de harde nieuwe sancties tegen Syrië hebben een intense druk op het land uitgeoefend. Meer dan anderhalf miljoen Irakezen zijn naar Syrië gemigreerd om de Amerikaanse bezetting te ontvluchten. Dat is een gigantische immigratiestroom voor een land met 18 miljoen inwoners.

De onverwachte instroom van Iraakse vluchtelingen heeft een dramatische impact gehad op de sociale en economische infrastructuur van Syrië. Zij profiteerden mee van de Syrische staatssubsidies op brandstof, voedsel, water en andere essentiële goederen. De toegankelijkheid van gratis onderwijs en gezondheidszorg kwam op het spel te staan en de mogelijkheid tot huisvesting nam af. De prijs van voedsel en basisgoederen nam met 30% toe en de huur van huizen met maarliefst 150%. De instroom van werkloze vluchtelingen leidde tot loonsverlaging en een toenemende competitie voor banen. De impact van de wereldwijde economische crisis kwam nog bij deze moeilijke periode.

Het is de VS die deze vluchtelingencrisis heeft gecreëerd. Meer dan 25% van de Iraakse bevolking is verdrongen door het sektarisch geweld. Toch heeft zij minder dan de kosten van een dag oorlogsvoering in Irak gedoneerd aan VN hulp voor het land. De sancties van de VS op Syrië hebben de economische dislocatie nog eens vergroot.
 
Het Syrische regime en volk is zich dan ook volkomen bewust van de gevaren van een Amerikaanse bezetting en de interne destabilisatie en bloedbaden die voortkomen uit het sektarisch geweld dat is aangezet door de VS.

Washington zegt bezorgd te zijn over de toenemende instabiliteit in Syrië. Maar het Westers imperialisme als systeem wordt gedreven door de creatie van instabiliteit. De overweldigende macht van wapen- en oliecorporaties in de Amerikaanse economie en de gigantische winsten die op oorlogsvoering gemaakt worden, leiden tot een eindeloze drijfveer om naar militaire "oplossingen" te zoeken.

Iedere verklaring die is gemaakt door het Syrische regime erkent het belang van interne hervormingen met behoud van nationale eenheid. Zeker in een zeer divers land, dat historische verschillen kent in religie, stammencultuur, regio's en dat bijna 2 miljoen vluchtelingen huisvest, is dit van groot belang.

Alle nationaliteiten, religies en culturele groepen in Syrië hebben het recht om deel van dit proces uit te maken. Zij moeten zich echter los weten te maken van het constante en meedogenloze Westers imperialisme.