zaterdag 16 mei 2015

1 mei: ‘Dag van de (nationale) arbeid’ of Strijddag van de internationale arbeidersklasse?

De Vakbeweging: Strijdorgaan of verzekeringsinstituut?

Als de FNV oproept om de Dag van de Arbeid terug te pakken (het woord ‘Arbeid’ braaf omgedompeld tot ‘Echte banen’) en de kleur rood weer wil laten domineren in de publiekelijke verschijning (En waar zelfs Diederik Samson de PVDA achterban aan spreekt met “kameraden” en roept om door te gaan met ,,de strijd”), dan zal menig “revolutionair” meteen zien dat reformistisch links en de vakbeweging een totale crisis ondergaan en pogen de achterban weer voor zich te winnen d.m.v. strijdbare, ja, zelfs ‘linkse” taal en een “rode” (socialistische) koers.

Had deze 1e mei dan ook wat om het lijf?

Het uiterlijk van deze demonstratie (officieel een werkelijke strijdbare dag voor de arbeiders) was dan ook gelijk opmerkelijk carnavaleske, lauwtjes en vergrijst.

Aan de opkomst lag het in elk geval niet: Een opkomst van rond de 9.000 betogers is voor Nederlandse begrippen niet slecht, vooral niet op een werkdag. Al is het triest te noemen dat de organisatiegraad van de Nederlandse arbeiders slechts rond de 18% ligt. Het idee dat bijv. de FNV een staking uitroept voor een dag als deze voor de totale mobilisatie voor hun achterban is natuurlijk ook een lachwekkende gedachte. (Aangezien de bonden in Nederland in de geschiedenis ook alleen maar militante acties organiseerde onder druk van de basis of de zelfstandige strijd van arbeiders altijd snel weer kanaliseerde naar de onderhandelingstafel toe). Laten we dus hierover géén illusies maken.

De vakbonden blijven in de traditie van het reformisme* staan. ,, We pakken de Dag van de Arbeid terug. Want er is iets fundamenteel oneerlijks aan het ontstaan: grotere graaiers en steeds meer pechvogels. Werkgevers willen steeds meer individuele afspraken en flex. Niks solidariteit. Leve de individuele vrijheid” (de FNV ‘1 mei krant’). Kortom: de solidariteit tussen werknemers en – gevers is eruit! Herstel de verhoudingen nu!...


Is de vakbondsbasis dan wel strijdbaar?

Op het Martin Luther Kingpark kreeg men de indruk van niet. Een hoop toeters en bellen, muziekartiesten, niets zeggende debatten en zelfs een reuzenrad...

Infostands  over waar de crisis hard had toegeslagen waren er wel in overvloed, maar dan voornamelijk voor de sectoren zorg, schoonmaak handel en zelfs voor vliegtuigmaatschappijen. Bouw en metaal waren er veel minder sterk vertegenwoordigd – sectoren die juist wel militant potentieel hebben.

Naast de te verwachten grote SP achterban die er rondliep, kon zelfs de PVDA ongehinderd een plaatsje in de zon vinden (!). Als er tegen flexcontracten, sociale afbraak, bezuinigingen, TTIP etc. betoogd wordt, dan dient de PVDA op zijn minst kritisch aangevallen te worden door de vakbondsbasis deze dag. Maar neen. Of zouden de grijsaards en de jongerenafdeling van de FNV, Young & United, het eigenlijk niet zo interesseren?


De PVDA basis is kennelijk ook in “verzet” tegen hun eigen partijtop


De meer linkse groepen die aanwezig waren (zoals NCPN en Vonk) bleken hun zinnen ook op wat anders gezet te hebben. De Internationale Socialisten bleken zich meer op de strijd van de studenten van het Maagdenhuis gezet te hebben, en de Rode Morgen was opvallend aanwezig als blok, compleet met rode MLPD vlaggen (inclusief rode ster en hamer en sikkel), maar op welke doelgroep zij zich concentreerde werd niet duidelijk. 

Ja, het rommelt in de havens, en ja, in de metaal ook (en deze sector verdwijnt langzaam). Maar géén van deze militante sectoren was (prominent) aanwezig. En kan het gebrek aan de basis van deze twee sectoren dan maar makkelijk vervangen worden door de basis van schoonmakers en verzorgsters (welk de “massa’s” nu zouden zijn…)?

Nee, de vakbeweging is interessant om bepaalde (strijdbare) delen van de georganiseerde arbeiders eruit te lichten (welk nu niét aanwezig waren [!]). 


De Rode Morgen is ook daar waar de “massa” is

Verburgelijkte arbeiders interesseren ons hier verder niet. De vakbeweging an sich is dus zeer zeker géén fixatiepunt  of prioriteit voor revolutionairen. 

Zoals Stalin in 1928 al stelde: ,,De vakbonden worden door bureaucratische reformisten bestuurd, die met duizend en een onzichtbare draden aan de kapitalistische klasse vastgebonden zijn. Wat is er dan zo verwonderlijk aan dat de ongeorganiseerde arbeiders zich als revolutionairder hebben bewezen dan de georganiseerde?” (n.a.v. de grote staking in het Ruhrgebied)
















zaterdag 2 mei 2015

Europa wederom frontlinie van het Amerikaanse imperialisme


Sinds de staatsgreep tegen President Janoekovitsj in februari 2014 begon, zijn meer dan 6000 Oekraïners gesneuveld in de strijd, 15.000 verwond en meer dan een miljoen mensen ontheemd. De tweede Minsk overeenkomst, een staakt-het-vuren tussen de Oekraïense junta en haar opponenten in het oosten van het land, werd een jaar later gesloten op 14 februari, 2015. Toch blijven de VS en de NAVO het conflict aanwakkeren om via de Oekraïne de Russische Federatie te raken.

Het staakt-het-vuren werd in Minsk bereikt door de leiders van Rusland, Oekraïne, Frankrijk en Duitsland. Op het moment dat deze overeenkomst gesloten werd, waren er nog ongeveer 8000 Oekraïense regeringstroepen door de zelfverdedigingsbrigades van de oppositie omsingeld. De Duitse bondskanselier Merkel en de Franse President Hollande vreesden dat het conflict verder zou kunnen escaleren en zich naar andere gebieden in de Europese periferie zou uitspreiden. Nadat het Minsk akkoord was ondertekend keurde het IMF een bail-out van 17,5 miljard aan de junta in Kiev goed. In het staakt-het-vuren werden onder andere clausules opgenomen die voorzagen in een beperkte autonomie voor de Donetsk en Luhansk regio's, de levering van humanitaire hulp en de uitbetaling van de lonen en pensioenen die door de junta in het zuidoosten stop waren gezet. Beide partijen kwamen overeen de zware wapens terug te trekken van de frontlinie.


De junta in Kiev stelt dat meer dan 70 van haar soldaten zijn omgekomen sinds het staakt-het-vuren. In maart nam het Oekraïense parlement een wet aan die stelde dat de autonomie pas in effect zal treden na de verkiezing van regionale leiders in het zuidoosten onder de Oekraïense wetgeving. De oppositie claimt dat dit hun autonomie ondermijnt. De junta in Kiev vraagt om toezichthouders van de VN of de EU, terwijl de oppositie om Russische toezichthouders vraagt. Het oppositie leger verblijft buiten de haven van Mariupol, welke een landbrug tussen Rusland en de Krim zou vormen als de stad valt. De fascistische Rechtse sector, de Oekraïense Minister van Buitenlandse Zaken en de oligarchen zijn op hun beurt felle tegenstanders van meer autonomie voor het zuidoosten. 

Het is duidelijk dat de junta in Kiev onder bevel van Washington staat. Op 2 december 2014 werd Natalie Jaresko, een Amerikaanse burger, het Oekraïense staatsburgerschap gegeven en op dezelfde dag nog tot Minister van Financiën benoemt. Jaresko was een voormalig kopstuk binnen de US State Department die verantwoordelijk was voor overzeese investeringen. Hij was eveneens mede-oprichter van Horizon Capital, een private equity firma in Oekraïne. De investeringsbank Lazard, dat hoofdkwartieren in Londen, New York en Parijs heeft, treedt namens de Oekraïense junta op als onderhandelaar met hun schuldeisers. Het regime in Kiev heeft 40 miljard nodig om aan de toekomstige betalingen te kunnen voldoen. Het IMF leent Oekraïne 17,5 miljard onder de voorwaarde dat de Oekraïense regering privatiseringen, bezuinigingen en een streng beleid van sociale afbraak doorvoert. 

Als gevolg hiervan staat de economie van Oekraïne op instorten: sinds 2015 is de industriële productie met 21% afgenomen, de inflatie met 25% toegenomen en de munt zo goed als ingestort. Als gevolg hiervan nemen de protesten en sociale onrust onder de Oekraïense bevolking toe. Mensen komen in opstand tegen de dienstplicht, tegen het bevriezen van hun salarissen en pensioenen en de rijzende voedselprijzen. Als reactie hierop voerde het regime in Kiev harde repressie door, meer dan 7000 politieke gevangen zijn door de politie vast gezet, journalisten worden bedreigd en demonstranten gecriminaliseerd als agenten van Rusland. 


Begin maart hebben de VS en Groot-Brittannië besloten om troepen te sturen om het Oekraïense regeringsleger te trainen. Terwijl Frankrijk en Duitsland een staakt-het-vuren nastreefden, stelde Minister Cameron juist dat hij de lijn van Washington steunt. Hij zei hierbij toe 850,000 pond aan 'niet-dodelijke'  wapens aan de Oekraïense junta te leveren. De Russische Federatie ziet iedere wapenleverantie door de NAVO echter als een daad van agressie.

Onder het voorwendsel de Russische interventie in Oekraïne tegen te houden, bereidt de VS, en in haar kielzog de NAVO, zich voor op een militaire confrontatie met de Russische Federatie. Momenteel organiseert de NAVO grootschalige militaire oefeningen in Oost-Europa en opent het nieuwe commandocentra in Polen, Roemenië, Bulgarije, Letland, Litouwen en Estland. Washington stelt voor om in 2016 nog eens 168 miljoen dollar beschikbaar te stellen om "Russische agressie tegen te gaan". Bovendien wordt er nog eens 117 miljoen voor Oekraïne en 51 miljoen voor Georgië en Moldavië uitgetrokken plus een additionele 789 miljoen om de NAVO in Europa te versterken. 


Ook het economische offensief tegen Rusland zal worden voortgezet. Naast de sancties van de VS en EU tegen de Russische Federatie, wil de EU Gazprom beboeten voor het breken van de Europese kartelregels. Washington steunt eveneens de oppositie binnen de Russische grenzen om zo de regering van President Poetin ten val te brengen. Sinds de sancties om de levensstandaard van de Russische bevolking te raken en de Russische oligarchen te bedreigen is de inflatie in de Russische Federatie met 15% toegenomen en zijn de lonen met 10% gedaald. Hoewel de EU sancties deze juli zullen verlopen, pleiten Groot-Brittannië, Polen, Scandinavië en de Baltische staten voor een verlenging ervan. De President van de EU Commissie, Jean-Claude Junker, roept op tot een Europees leger om Rusland af te schrikken. Toch lijkt er nog enige terughoudendheid onder de Europese heersende klasses, vanwege het risico dat hun landen in de as gelegd worden als een offer voor de bloederige zoektocht van de VS voor werelddominantie. Frankrijk, Italië, Spanje, Tsjechië en Slowakije willen de sancties niet verlengen omdat deze de Minsk overeenkomst in gevaar brengen.

Het lijkt erop dat Europa wederom de frontlinie zal worden voor de belangen van het Amerikaanse imperialisme. Nu de Amerikaanse agressie toe neemt en de NAVO dichter bij de Russische grenzen is dan ooit te voren, lijkt het vooruitzicht op wederom een oorlog op Europees grondgebied dichterbij dan ooit. Als arbeiders van de imperialistische naties hebben wij de absolute plicht om verzet te bieden tegen de oorlogsstokende bourgeoisie, die niets anders dan dood en verderf brengen naar onze broeders en zusters over de gehele wereld. Wij zijn solidair met de volkeren van de onderdrukte naties en hun moedige en rechtvaardige strijd voor de bevrijding van imperialistische onderdrukking en kapitalistische uitbuiting. 

Stop de imperialistische oorlogsmachine die de mensheid al zo lang in bloed en ellende onder dompelt! 

Nederland uit de NAVO!