dinsdag 25 augustus 2015

Aktieverslag: Anti-Kapitalistisch Verzet in Waren-Münitz



Op zaterdag 22 augustus jl. gingen de Vrije Krachten op initiatief van AG Nord-Ost, Nationaler Sozialisten Müritz en het Kollektiv 56 de straat op in de Oost-Duitse stad Waren-Müritz om een vuist te maken tegen de kapitalistische uitbuiting. Ongeveer honderd tot honderdvijftig kameraden gaven gehoor aan de oproep: "Uitbuiting stoppen! Kapitalisme neer slaan!" Een delegatie van ACN/AKN Nederland was hierbij aanwezig.

Rond het middaguur trok het Zwart Blok gewapend met anti-kapitalistische spandoeken en leuzen de binnenstad van Waren-Münitz in. Het Blok werd gevolgd door een geluidswagen waar naast een stevige dosis NSHC en NS-rap, de nodige toespraken werden gehouden om de massaal toegestroomde burgers in de stad te informeren. Opvallend was de strikte discipline binnen het Blok, iets dat we in het westen nog weleens anders hebben ervaren.

Eenmaal aangekomen in de wijk Papenburg, gekenmerkt door een typische Oost-Duitse Plattenbau, werden er verschillende toespraken gehouden. Een van de kameraden pleitte voor een vereniging van links en rechts in de antikapitalistische strijd: "Beide energieën horen niet te botsen, maar samen te gaan." Zowel de burgerlijke klassenstaat en de noodzaak tot klassenstrijd werden erkend. [1] We mogen met recht zeggen dat dit soort revolutionaire toespraken een verademing zijn, sinds een groot deel van de Nationaler Widerstand momenteel lijkt te zijn verzonken in reactionaire retoriek.



Van de massale mobilisatie die de antifascisten beloofd hadden was niets te merken. Op wat kleinburgerlijke elementen met fluitjes en wat geknutselde protestborden na was er geen enkele tegenstand. Voor hen kunnen we enkel Max Horkheimer citeren: "Hij die niet wenst te spreken over het kapitalisme, dient te zwijgen over het fascisme!" Een groot deel van de bevolking leek juist uitermate positief over de demonstratie en een enkeling hing zelfs de Duitse rijksvlag aan het balkon. De antikapitalistische thematiek kwam goed uit de verf en de bijna 4 uur durende strijdbare demonstratie was dan ook een groot succes.

Toch zijn er ook nog wat (opbouwende) kritieken te geven. Door de aanwezigheid van NPD-bonzen kreeg de demonstratie van tijd tot tijd een nogal partij politiek karakter. Het kapitalisme kan niet via parlementaire weg omver geworpen worden. Het democratisch reformisme (ook dat van de NPD) dient dan ook ten alle tijden consequent verworpen te worden. Ook het kritiekloos gehoor geven aan de belachelijke verordening van de smeris om langs een evenement in de stad geen leuzen te mogen roepen of muziek te draaien leidde tot wat terechte onvrede en ongenoegen onder een deel van de demonstranten (in het bijzonder tegen de schreeuwerige NPD-bonzen die koste wat het kost aan de smeris gehoor wilden geven).

Toch zitten de kameraden zeer zeker op de goede weg en hebben wij zelden een dergelijk revolutionaire demonstratie mee gemaakt in Duitsland!



[1] De volledige toespraak van deze kameraad zal binnenkort vertaald online gezet worden op deze site.




maandag 17 augustus 2015

Is Rusland imperialistisch?


De criteria die er gebruikt worden om te suggereren dat Rusland ‘imperialistisch’ zou zijn, zijn uitsluitend van militaire aard; namelijk het feit dat het beschikt over nucleaire wapens en dat het twee meedogenloze oorlogen heeft gevoerd tegen Tsjetsjenië. Maar militaire strijdkrachten en agressie zijn an sich nog niet datgene wat een land als imperialistisch definieert. 




Zoals Lenin al stelde, is "imperialisme kapitalisme op die trap van ontwikkeling, waarop de heerschappij van de monopolies en het financierskapitaal tot stand komt, de kapitaalexport een enorme betekenis heeft gekregen, de verdeling van de wereld tussen de internationale trusts is begonnen en de verdeling van het gehele grondgebied van de aarde tussen de grootste kapitalistische landen is voltooid" (Het imperialisme als hoogste stadium [1916], p. 109-110). De heerschappij over de gehele wereld door een handjevol imperialisten vormt de grootste barriere voor de economische ontwikkeling en sociale vooruitgang van de minder ontwikkelde naties. De constante strijd van de imperialistische machten om toegang van markten, grondstoffen en goedkope arbeidskrachten te verkrijgen leidt tot een voortdurende terugkeer van imperialistische oorlogen om zo activa* te verschaffen en deze te beschermen in het buitenland.

Rusland speelt géén rol in deze verdeling van de wereld op globale schaal. Maar Ruslands aanzienlijke militaire macht maakt het voor de imperialisten wel moeilijk om met haar te spotten. Overigens intervenieert Rusland niet in en bombardeert het géén andere landen over de gehele aardbol zoals de Verenigde Staten dat wel doet. En ook stuurt het géén troepen naar verafgelegen plekken om zo haar nationale belangen te bevorderen, zoals tweederangs imperialistische machten als Groot-Brittannië en Frankrijk dat wel plegen te doen. Rusland is een regionale macht, zij het wel één met imperialistische ambities.




Het Rusland van nà de Sovjet-Unie heeft nooit militair geïntervenieerd buiten de territoria van de voormalige Sovjet-Unie, op een zeer beperkte interventie in het voormalige Joegoslavië halverwege de jaren ’90 na, toen de Russen als ‘good cops’ voor de NAVO fungeerden. Moskou heeft twee meedogenloze oorlogen gevoerd in Tsjetsjenië om het zelfbeschikkingsrecht van de onderdrukte Tsjetsjenen (het recht om zich af te scheiden van Rusland) de kop in te drukken (een recht dat wij overigens steunen). Echter, wel meer landen die niet-imperialistisch zijn, onderdrukken minderheden binnen hun landsgrenzen, zoals bijvoorbeeld de Tamils in Sri Lanka of de Rohingya in Myanmar (Birma). Rusland vocht tevens om het pro-Russische Zuid-Ossetië een oorlog uit met Georgië, dat ondersteund werd door de Verenigde Staten. In deze oorlog tussen twee niet-imperialistische kapitalistische landen in 2008 vertegenwoordigde alleen het revolutionair defaitisme de juiste positie: De klassenbelangen van zowel de arbeiders van Georgië als die van Rusland waren beide destijds gelegen in de strijd ter omverwerping van de eigen respectievelijke kapitalistische heersers d.m.v. een socialistische revolutie.


Herrezen uit de kapitalistische contrarevolutie van 1991-1992 vertegenwoordigt het Rusland van na de Sovjet-Unie een historisch uniek en ongekend fenomeen. Doordat de Russische industriële ontwikkeling primair plaatsvond dmv de gecollectiveerde economie van een arbeidersstaat, past het hedendaagse Rusland niet geheel in de categorie van de langdurige gevestigde kapitalistische landen.


De Russische economie, gesterkt door de hoge prijzen voor fossiele brandstoffen gedurende het grootste deel van het afgelopen decennium, heeft zich grotendeels hersteld van het zwarte gat, waar het in getuimeld was na de kapitalistische 'shock-therapie' van de jaren ’90. Maar het heeft niet de economie van een imperialistische macht. Ruslands nieuwe kapitalistische heersers hebben de beschikking over een grote industriële basis en een uitgestrekte infrastructuur in een land met een enorme hoeveelheid natuurlijke rijkdommen. Echter, haar industrie komt wezenlijk tekort in vergelijking met andere ontwikkelde kapitalistische landen qua techniek en productkwaliteit. Geen enkele tak van de Russische industriële productie kan concurreren met die van de internationale markt, behalve die van de bewapeningsindustrie (welke grotendeels is geërfd van de Sovjet-Unie). In tegenstelling tot de imperialistische landen, welke zich kenmerken door de export van kapitaal, exporteert Rusland primair natuurlijke rijkdommen, géén kapitaal. Ruslands economie is sterk afhankelijk van zijn aardolie- en gassector, die in 2013 verantwoordelijk was voor 16% van het bruto nationaal product, 52% van de federale regeringsinkomsten en meer dan 70% van de export. Wat door moet gaan voor 'investeringen' over de landsgrenzen, neemt vaak de vorm aan van kapitaalvlucht naar imperialistische centra of naar belasting-paradijzen.




Delen van de heersende klasse in de BRD zoeken naar een alliantie met Rusland als middel ter realisering van wat zij zien als Duitslands “natuurlijke” rol als heerser over Eurazië. Maar 'Atlanticisten' zoals bondskanselier Angela Merkel nemen wel een minder oorlogszuchtige houding aan tegenover Rusland dan Washington dat doet. Tot op de dag van vandaag echter hebben de heersers van de Verenigde Staten en de BRD hun alliantie behouden in hun streven om de Russische invloed in de andere landen van de voormalige Sovjet-Unie terug te dringen of te minimaliseren. Dientengevolge heeft de door de BRD gedomineerde EU samen met Washington de opgelegde sancties tegen Rusland vanwege haar acties in Oekraïne gehandhaafd.


De bestaande imperialisten, met de Verenigde Staten voorop, gaan door met het weren van Rusland uit hun club. De imperialistische NAVO-alliantie is uitgebreid tot en met Oost-Europa (in het geval van Estland en Letland, tot pal aan Ruslands grenzen), de Verenigde Staten intensiveert het ontplooien van tanks en ander zwaar materieel in de regio en voor de eerste keer sinds het einde van de Koude Oorlog, bediscussieert de NAVO de versterking van zijn nucleaire afschrikmiddelen.  Het US-imperialisme heeft ook de kleuren “revoluties” gesponsord om zo pro-Washington regimes in diverse voormalige republieken van de Sovjet-Unie te installeren. De door de Verenigde Staten gesteunde coup in Oekraïne van het afgelopen jaar, welke een fascistisch geïnfecteerd en extreem anti-Russisch regime aan de macht bracht, is hiervan het meest recente voorbeeld.


Dienen we thans de soldaten van alle oorlogsvoerende partijen in Oekraïne op te roepen om 'de geweren om te draaie' en tegen de eigen kapitalistische heersers te richten: d.w.z., dient onze positie er één te zijn van revolutionair defaitisme? Dat was wèl Lenin’s positie in de Eerste Wereldoorlog, die een inter-imperialistische oorlog was, uitgevochten om de herverdeling van de wereld onder imperialistische machten.


In scherp contrast hiermee is het huidige conflict in Oekraïne het directe resultaat van US-imperialistische machinaties; een burgeroorlog. Activisten in het Oostelijk gedeelte van het land, wat etnisch gemengd, maar overheersend Russischtalig is, kwamen in opstand, omdat het ultra-nationalistische Oekraïense regime hun nationale rechten met voeten trad. Het Kiev-regime reageerde dmv het mobiliseren van het leger en van neonazistische vrijwilligersbataljons – die steden bombarderen, onschuldige burgers vermoorden en ziekenhuizen en industriële installaties vernietigen. Het dient te worden onderstreept dat, hoewel de rebellen in Oost-Oekraïne gesteund worden door Rusland, Moskou er evenwel niet in is geïnteresseerd om Oost-Oekraïne te annexeren. In tegenstelling tot de herhaaldelijke beweringen van de kant van Kiev en zijn imperialistische beschermheren dat het Russische leger binnen zou zijn gevallen, heeft Poetin tot nu toe een regelrechte oorlog met het Kiev-regime duidelijk vermeden.




Revolutionaire socialisten dienen wel degelijk partij te kiezen in dit conflict: De belangen van de arbeidersklasse – in Oekraïne, Rusland en op wereldschaal – liggen in de verdediging van de bevolking in Oost-Oekraïne en het recht op nationale zelfbeschikking. Het feit dat we in militair opzicht aan de kant van de 'pro-Russische' strijdkrachten in Oost-Oekraïne staan, betekent niét dat we ook maar de geringste vorm van politieke steun (op welke wijze dan ook) aan de leiders van de nationalistische rebellen of aan het Poetin-regime geven. Onze verdediging van de bevolking van Oost-Oekraïne ligt in het verlengde van de benaderingswijze van Lenin, die onderstreepte dat het recht op zelfbeschikking essentieel is ter bestrijding van het nationaal antagonisme teneinde aldus omstandigheden te creëren, waar arbeiders van verschillende naties de kans krijgen om in te kunnen zien dat de 'eigen' kapitalistische heersende klasse de vijand is, en niet zijzelf onderling. 



*Activa = het geheel van de werkelijke bezittingen van een onderneming















22-08 Demo in Waren (DE): AUSBEUTUNG STOPPEN - KAPITALISMUS ZERSCHLAGEN!


Op 22 augustus gaan wij in onze prachtige stad Waren de straten op om een verklaring af te geven. Er is geen geld voor echte educatie. Het enige dat ons al vanaf vroege leeftijd wordt aangeleerd is dat enkel de consumptie van ziekteverwekkend pseudo-voedsel en de laatste mobiele telefoons ons gelukkig zouden kunnen maken. Lonen waar men zich van 's ochtends tot 's avonds voor kapot werkt zijn amper genoeg om van te leven. Er is geen perspectief op een veilige toekomst. Als je geluk hebt kun je een mini-pensioen verwachten vanaf 70 jaar, als je er al een krijgt. Loondrukkers en criminelen die door het systeem gefaciliteerd en onderhouden worden beschimpen ons.

 

Dit zijn alle symptomen van een en dezelfde ziekte: het kapitalisme!


Wij gaan de straat op om te laten horen dat er nog steeds jeugd is die zich tegen deze toestand verzet. Een toestand die ons sinds 1945 vanaf de Oostkust van de VS wordt gedicteerd. Kom ook op zaterdag 22 augustus naar Waren en sluit je bij ons aan! Draag het protest naar de straten, waar deze hoort! Het is JOUW taak om aan je eigen toekomst te bouwen. Neem deel en verspreid deze oproep naar alle sociale netwerken!


Meer informatie hier.