vrijdag 26 februari 2016

22-02-2015 - Zelfstandig Protest tegen de Vakbondsbonzen door Antwerpse Dockers

De aangekondigde betoging tegen de syndicaatsleiding van de drie grootste Antwerpse havenbonden door het zelfstandige comité Dockers Fight Back (,,We zijn gewoon een groepje havenarbeiders, dat niet gelieerd is aan een politieke partij of vakbond") was wellicht geen groot succes qua omvang en vormgeving, maar toch zeker wel een bescheiden succes voor de Antwerpse dockers in hun strijd tegen hervormingen van de wet Major.

"We vinden dat de havenbonden ons niet goed informeren en dat ze in een ivoren toren zitten (…) Noem de manifestatie gerust een wake-up call", aldus Filip Verbeek, een woordvoerder van deze actie. Opvallend is dat de PVDA+ en de "socialistische" vakbond ABVV/BTB-havens zich met klem distantieerden van de actie en zich zeer nerveus toonden of de actie voor de dockers zou gaan slagen of niet. De vakbondsbonzen konden hun geluk dan ook niet op toen de opkomst van de dockers gering bleek te zijn.


Toen een vijftigtal opgetogen dockers met een vlag en enkelen met spandoeken van wervingslokaal ‘T Kot vertrokken naar het kantoor van de liberale bond ACLVB in de Londenstraat, was deze bond nog wel bereid om de dialoog met de betogers aangaan. Aan de overkant van de straat bleef het ABVV-haven kantoor voor werkloosheid echter de gehele tijd gesloten (het kantoor waar dockers zonder werk zich kunnen aanmelden voor een werkloosheidvergoeding).

Na een gesprek met de ACLVB-bonzen ging de groep gevolgd door een flinke groep smeris, stillen en pers richting het kantoor van de christelijke bond ACV toe. Op deze route werd één (ja ja) pyrotechniek tot ontploffen gebracht. Tijdens de gesprekken met de ACV-bonzen kwam "de bekende vakbondsagent" Patrick Delrue kort polshoogte nemen bij de dockers (Patrick is bekend als de vertrouwenspersoon van politie en vakbondsbonzen op de nationale betoging, 7 okt. vorig jaar – informant voor de smeris over rellende dockers dus [!]). Hij nam wat foto’s van de betogers met zijn smartphone, deed een vlotte babbel en toen de menigte zich naar de laatste stop, het ABVV-haven kantoor, bewoog, nam hij een versnelde route naar dat kantoor toe. Snel een verslag afleveren bij de syndicatenleiding daar en eventuele namen van de deelnemende jongens doorgeven? De langste gesprekken tussen dockers en syndicaten volgden bij dit eindpunt op de Paardenmarkt en was het hoogtepunt van de betoging waarna deze alweer voorbij was.


Bart DeWever had geen moeite gespaard om zijn spierballen te laten zien wat betreft het inzetten van een aanzienlijk deel van het Antwerpse politiekorps (maar liefst een waterkanon, een puinruimer, vele arrestatiebusjes, mobiele controlekamers en nog veel meer), een teken dat de vrees voor eventuele escalatie er (gelukkig) goed in zit bij 'onze grote vriend' DeWever.


 De Wever zet zwaar materiaal in voor pakweg 50 demonstranten

En waarom de opkomst van de dockers zo laag was? Kwam dat door de druk van de syndicaten op de dockers die sympathiseerden met deze actie? Of speelde het regenachtige weer wellicht een belangrijke rol? Hoe dan ook, dit soort interessante ontwikkelingen rond de dockers dienen dan ook op de voet gevolgd en geanalyseerd te worden.

Wij ondersteunen de mannen in hun strijd zonder en tegen de Union Misleaders!

Begin juli wil de Europese Unie de nieuwe Belgische wetten omtrent de pool van havenarbeiders van kracht maken, waarvan uiterlijk 1 april de ontwerpteksten al bij de Europese Commissie moeten liggen. Dit belooft dan ook nieuwe en krachtigere impulsen te geven aan de zelfstandig opererende dockers, waarbij een volgende actie meer slagkracht zou kunnen hebben.

Wij blijven dan ook de eisen van de dockers volledig ondersteunen!

DOCKERS FIGHT BACK!
 

dinsdag 23 februari 2016

15-02 Brussel: Staalbazen en vakbonden voor een 'algemeen belang' - Tegen Staaldumping

Brussel 15-02-2016 –
EEN KLASSIEK VOORBEELD VAN KLASSENCOLLABORATIE


Terwijl de grote crisis van het kapitalisme van 2008 zich blijft doorvreten, ervaart de Europese staalindustrie nu tevens in treinvaart een eigenaardige crisis – het overspoelen van de Europese markt door de overproductie van (goedkope) staal afkomstig uit China met als gevolg een grote verdwijning van de Britse staalindustrie, dit bovenop de eerdere verdwijning van de Britse scheepsbouw en de mijnsluitingen van tevens vorig jaar. Zo is dan ook tegen de Kerst van 2015 1 op de 6 Britse staalarbeiders op straat beland (6.000 arbeiders) en lijden nu ook verder in Europa vele ontslagen bij bedrijven. Staalbedrijven  als ArcelorMittal en Tata Steel (ook die in IJmuiden) zien hun cijfers tot miljarden in het rood schieten wat hun positie op de markt sterk doet wankelen. Ook bedrijven in Duitsland als ThyssenKrupp en Salzgitter AG ervaren dezelfde effecten van deze Chinese dumpingen. Alle redenen voor staalarbeiders en staalbazen dus om zich grote zorgen te maken over hun baan. Echter leverde deze bezorgdheid wel een zeer vreemde betoging op in Brussel.

,,Als China niet wordt gestopt, ben ik mijn job kwijt, net als duizenden anderen in de sector”. Dit hadden woorden kunnen zijn van een bezorgde staalarbeider, ware het niet dat hier voormalig CEO-man Geert van Poelvoorde van ArcelorMittal Gent aan woord was, o.a. hedendaags president van de staalvereniging Eurofer. Een menigte van 5.000 betogers bestaande uit arbeiders en patroons die gebroederlijk demonstreerde tegen “oneerlijke“ concurrentie uit China te samen met bezorgde arbeiders en managers uit andere sectoren zoals de chemie. Een zéér ongebruikelijke verschijning welk dan ook absoluut afgekeurd en bestreden dient te worden!

De Belgische syndicaten hadden niet deze betoging georganiseerd of zelfs opgeroepen een dergelijke actie te ondernemen, alles kwam uit de koker van werkgeversorganisaties (!). Syndicaten die de arbeiders mobiliseren voor de belangen van de patroons – voor het nationale belang van het kapitalisme dus. Corporatisme/solidarisme ten top waarbij klassenbewuste arbeiders niets te zoeken hebben.  Laat het “nationaal belang” niet boven het klassenbelang stijgen! (Op het gebied van klassenbewustzijn staan de Antwerpse dockers al klaarblijkelijk op een hogere trede, getuige het zelfstandige protest dat georganiseerd wordt tegen de verraderlijke syndicaatleiding omtrent het thema havenwerk en de wet Major).

Klassenbewuste arbeiders keuren deze betoging af omdat 1), deze niet door de syndicaten, of welke arbeidersorganisatie dan ook, georganiseerd is maar door de onverzoenlijke tegenstanders van de arbeiders, de kapitalistische klasse. En 2), omdat al sinds 2008 20% van de banen – 85.200 – in de staalsector verloren zijn gegaan, de syndicaten te samen met de werkgevers van de Europese Commissie nu pas verlangen actie te ondernemen in de vorm van importheffing etc. tegen de gedeformeerde arbeidersstaat China (in waar de staalindustrie staatseigendom is en gesubsidieerd wordt en dus goedkoper is).

Alhoewel China nog geen status heeft gekregen van een vrijemarkteconomie (zij voldoet “maar” aan 1 van de 5 criteria) door het neo-liberale beleid van de Europese Unie, komt zij wellicht toch in aanmerking voor deze titel wat het dumpen van de overcapaciteit aan Chinees staal op de Europese markt dan wel als zijnde ‘vrije markt beleid’ goedkeurt.  Maar hoe dan ook, de nu 16 lopende aangiftes tegen de dumpingen duren té lang om behandelen terwijl de importen uit China gewoon doorgaan, en de eventuele boetes zijn toch te laag om de winsten voor China teniet te doen. En tevens hebben teveel Europese bedrijven belangen in China om deze echt dwars te willen zitten. Factoren waar de EU ook zeker rekening mee houdt.

Maar het is niet aan ons om de belangen van de EU of de Europese kapitalisten veilig te stellen, en ook hebben wij er geen boodschap aan om de arbeiders uit China en Europa tegen elkaar uit te spelen omdat een bepaald land de markteconomie in haar voordeel heeft. Wij kiezen alleen de kant van het proletariaat en eisen daarbij de (RE-)NATIONALISERING VAN DE EUROPESE STAALINDUSTRIE onder zéér kritische voorwaarde. Wij zijn ons bewust van de reformistische inhoud ervan en weten dat het op langere termijn niets brengt, immers, in een kapitalistische staat blijven ook genationaliseerde bedrijven onder de kapitalistische wetten gelden. De enige juiste oplossing ligt in creatie van revolutionaire situaties… Deze eis biedt dan ook alleen maar een tijdelijke opvang van de klappen voor de staalbedrijven met behulp van staatssteun. Zoals China dat dus ook doet.

Het ACN/AKN blijft er op hameren dat er óók in deze tijden van crisis géén gemeenschappelijke belangen zijn tussen de onderdrukte arbeiders en haar kapitalistische uitbuiters. Ook al zou er een “internationaal gevaar” zijn, welk het “algemeen/nationaal belang” (de “welvaart” van de “nationale” arbeiders en hun  nationale bourgeoisie) bedreigd, dan nog blijft de vijand de eigen bourgeoisie! 
 
 

donderdag 4 februari 2016

Praktische tips voor het Straatgevecht: CS/CN-Gas

Zelfverdediging en eerste hulp bij verwondingen door traangasgebruik


"Chemical mace", kotsgas, braakgas, bestrijdingsmiddelen op afstand, traangas – de shit draagt vele namen. Maar slechts één is werkelijk juist: strijdgas. Zo betitelen de militaire handboeken deze chemische wapens. In internationale oorlogen en conflicten zijn het gebruik van CN-(Chlorazetophenon) en CS-(ortho-Chlorbenzylidenmalondinitril) strijdgas volkenrechtelijk verboden, ter bestrijding van de eigen bevolking worden ze echter door de cops in geheel West-Europa sedert enige tijd in versterkte mate ingezet. De hierbij gehanteerde concentraties strijdgas zijn aanzienlijk hoger dan bij het gebruik van de in de normale handel verkrijgbare gasspuitbussen.

Omdat ook wij tijdens onze acties herhaaldelijk met dergelijk strijdgasgebruik worden geconfronteerd, dienen de activisten op de hoogte te zijn van het volgende: Verschillende lanceerinrichtingen brengen het gas tot over een afstand van 120 meter effectief onder de mensenmenigte: Chemical Mace (“chemische knuppel”): 7 meter; <Pepper-Fog>> afvuurinrichting (combineert CN/CS met rook): 20 meter; de “Superknuppel” (ziet er op het eerste gezicht uit als een onkruidbestrijdingsapparaat): 15 meter; granaten: 40 meter; als bijmengsel in waterkanonnen: 65 meter. Nieuwste variant: grote sprongen makende, fragmenterende granaten en speciale projectielen met CN/CS, die dwars door ramen en deuren heen slaan en de achterliggende ruimte met rook vullen. Zowel CN als CS hebben beide hun uitwerking op de huid, de ademwegen en de slijmhuid van de ogen. Alleen al daarom zelfs tot de dood kan leiden.

In de regel echter verdwijnen de klachten al na betrekkelijk korte tijd vanzelf. Eenvoudige  maatregelen garanderen een goede zelfverdediging en een snelle eerste hulp; het afschrikkingeffect laat zich met succes neutraliseren.                                   

Doorsnede van een CS-Granaat


ZELFVERDEDIGING

De ogen kunnen het beste worden afgeschermd door een gasbeschermingsbril, die hermetisch luchtdicht afsluit. Mogelijk is ook een goed afgesloten skibril. Voor brildragers is een kleine bril met sportbeugel en onbreekbaar glas aan te bevelen; deze brillen zijn bij ons al gedeeltelijk in gebruik geraakt, deze bieden ook bescherming voor oogverwondingen door glassplinters bij fysiek contact.

Contactlenzen kunnen gemakkelijk eens verschuiven (bijv. bij het uitspoelen van de ogen), bovendien kan het CN/CS-gas zich onder de lens concentreren en langer werkzaam blijven.

De ademwegen kunnen perfect worden bedekt met een filtermasker. Kleinere
modellen, zoals in autospuiterijen gebruikelijk, voldoen volledig. De combinatie van bril en masker, het zogeheten <<volledig masker>>, maakt al na korte tijd het ademen echter tot een echte inspanning. Mond/gezichtsdoeken kunnen eveneens worden gebruikt en zijn ook het meest gebruikelijk. Deze dienen zo fijnmazig als mogelijk te zijn geweefd. Ideaal is een driehoeksdoek uit de verbanddoos. Het natmaken van deze zorgt weliswaar voor een bijkomstige afsluiting van het weefsel, op den duur echter verdampt het water door de lichaamswarmte, de gasdeeltjes hopen zich op, de concentratie stijgt hierdoor. Hier helpt alleen nog maar het wisselen van doek of meermalig uitspoelen met water.

Verreweg de meeste huidgedeelten kunnen het best door oliepakken of leren kleding en waterbestendig schoeisel worden beschermd. Leren kleding dient voldoende te zijn ingevet. Let erop dat de kraag van het jack zo nauw mogelijk rond de hals sluit, zodat er niets binnen kan sijpelen en zich in de onderkleding kan ophopen. Het vochtig warme CN/CS in contact met de huid zorgt voor huidverbrandingen over grote oppervlakte. (Zie illustraties)

Belangrijk is ook het hittebestendig bedekken van de handen teneinde eventuele projectielen terug te kunnen gooien. Geschikt zijn hiervoor motor- of werkhandschoenen (bijv. voor laswerkzaamheden). Wees erop bedacht: Granaten aan de niet-verhitte kant aanraken!

Van het zichzelf beschermen tegen CN/CS met behulp van crème, citroensap of azijn kunnen wij alleen maar dringend afraden. Deze “insidertips” hebben géén enkel nut of versterken zelfs de werking van het gas. Crèmes horen in de make-up tas, citroensap en azijn in de keuken. Water is en blijft onbetwistbaar het enige middel!

 
EERSTE HULP

Het aantal lichamelijke gevolgen na het gebruik van CN/CS is veelzijdig, en elk van de mogelijke uitwerkingen vereist snelle eerste hulp. Hoe langer de werking van het gas, des te groter het gevaar van acute en chronische schade.

Zoals bij vrijwel alle inwerkingen van chemicaliën op de ogen is ook hier water het juiste, en in noodgevallen ook enig aanwezige, middel van eerste hulp. Alleen door aanhoudend spoelen kan het gas verdund en uitgespoeld worden. Dat duurt  10 minuten of ook langer. De afnemende pijn is hierbij de enig mogelijke graadmeter om het succes van de behandeling vast te stellen. Treedt de pijn na enige tijd opnieuw op, dan betekent het in de regel, dat er nog steeds restanten zich onder het ooglid bevinden en dat er opnieuw gespoeld moet worden. Treedt de pijn pas na uren weer op, dan kan dit een indicatie voor een beginnende oogvliesontsteking zijn, die medische behandeling vereist.

Gespoeld wordt er steeds van binnen naar buiten, opdat er geen spoelvloeistof in het andere oog loopt. Hiertoe wordt het hoofd schuin naar achteren gehouden (de behandeling moet soms met geweld plaats vinden, omdat sommige personen na aanraking met gas in paniek raken en de oriëntatie verliezen), en de huid boven en onder het oog wordt uit elkaar getrokken. Met deze greep lukt het steeds weer om de verkrampte oogleden tenminste een kier te openen, zodat de eerste straal water het oog omzwemt. Binnen luttele seconden wordt de pijn minder, verdere stralen spoelen de gasresten uit.

Bij treffers op de huid of bij met gas volgezogen kleding moeten de kledingstukken zo snel mogelijk worden uitgetrokken en moet de huid met rijkelijk veel koud water worden afgewassen. Warm water is hiervoor niet geschikt, omdat het de poriën van de huid opent en de werking van het gas versterkt. Huidirritaties en blaren dienen later medisch te worden behandeld.

Nadat contact met gas heeft plaatsgevonden, is het belangrijk om zo snel mogelijk uit de met gas besmette kleding te komen en deze vacuüm in een plastic tas te verpakken. Anders zorgt de lichaamswarmte ervoor dat er voortdurend kleine hoeveelheden CN/CS uit de kleding verdampen en juist in besloten ruimten steeds opnieuw voor een verdere opnamen van het gas via de ademwegen zorgen. In besloten ruimte en in voertuigen dienen dus de ramen te worden geopend!

Bij alle vormen van ademhalingsmoeilijkheden, van pijn in de keel via hoesten tot ademnood, luidt de eerste maatregel: frisse lucht! Wie last heeft van de een of andere chronische ziekte aan de ademwegen, in het bijzonder astma of chronische bronchitis, dient bij aanraking met gas onmiddellijk het strijdtoneel te verlaten en ter voorkoming van ergere schade plat te gaan liggen met opgehoogd bovenlichaam.

Een bijzonderheid van het gebruik van CS is het gevoel geen lucht meer te krijgen. Desondanks lijken de longen echter nog voldoende ademlucht te krijgen (zie recente ervaringen in Noord-Ierland, Zwitserland, Beieren, Berlijn en Nederland). Een andere bijzonderheid van het CS-gebruik is sterkte misselijkheid en maagkrampen. Vandaar ook dat CS-gas als bijnaam heeft gekregen: braakgas (of ook wel “kotsgas”). In de regel verdwijnt de misselijkheid reeds na korte tijd vanzelf, normaal is hier geen eerste hulp nodig en mogelijk, de precieze uitwerkingen van CS-gas op de maagspieren zijn echter nog onbekend. Elk teken, dat verder gaat dan het hierboven beschrevene of langer duurt dan 24 uur, vereist een medische behandeling!

Deze tips ter zelfverdediging en voor Eerste Hulp zijn slechts geschikt om de werking van het gas te beperken, de gevolgen te verminderen en de groep weer zo snel mogelijk fit voor actie te krijgen, ze vervangen echter niet de behandeling door een arts in zwaardere gevallen!


De lichamelijke schade die een Amerikaanse militair opliep na enkele uren blootstelling aan CS-gas.