Rond 1988 leek het concept van de autonomie ook navolging te krijgen binnen de nationalistische beweging in Duitsland met de publicatie van het blad "Schwarze Fahne" (Zwarte Vlag) waarin de term autonome nationalisten voor het eerst genoemd werd. In 1990 publiceerde de "Autonom-Nationalistischen Zelle" (Autonoom-Nationalistische Cel) het "autonoom-nationalistisch manifest". Dit was de eerste poging om bepaalde elementen van de autonomie in de nationale beweging te introduceren. Krachtige repressie in de jaren '90 vanuit de Duitse overheid tegen nationalisten resulteerde in organisatieverboden en lange celstraffen voor leidinggevende figuren. In 1994 kwamen bepaalde nationalistische groepen in Duitsland dan ook tot de conclusie dat de autonome organisatievormen en de strategie van de massa-voorhoede uitkomst boden tegen de alsmaar toenemende repressie. Hoewel dit in de eerste plaats voornamelijk nog ging om het kopiëren van de strategie en tactiek van de autonome beweging en niet om een ideologische uitwerking ervan, werd hiermee de basis voor een autonoom nationalisme gelegd.
Echter buiten de uiterlijke en strategische kenmerken van de autonomie, leidde dit ook tot een heroriëntering van de nationalistische ideologie. Anti-kapitalistische, anti-globalistische en anti-imperialistische thematiek kwamen steeds meer op de voorgrond te staan binnen de autonoom nationalistische beweging. Deze ideologische heroriëntatie werd al snel een aanleiding voor enkele verhitte discussies binnen de nationale beweging. Veelal bleef het nationaal-socialisme hierbij het uitgangspunt en beperkte de discussie zich tot de verschillende tendensen (de linker- en rechtervleugel van de NSDAP) die deze historische beweging kende. Een van de voorlopers binnen deze ideologische discussies was de toenmalige nationalist Holger Hansen uit Dortmund, die pleitte voor de introductie van autonomie als een volwaardige concept. Hij stelde een koers voor van scherpe anti-kapitalisme kritiek, complete decentralisatie en consequente klassenstrijd. Dit leidde echter tot grote verontwaardiging binnen de meer traditionele nationalistische kringen, waardoor Hansen zichzelf uiteindelijk genoodzaakt zag om met de nationale beweging te breken en zichzelf aan te sluiten bij de Berlijnse anti-imperialistische beweging "Zusammen Kämpfen". In het nationaal-revolutionaire segment van de nationalistische beweging, dat zich voornamelijk groepeerde rond het "Netzwerk Sozialistische Nation" (NWSN), "Fahneträger" en "Sache des Volkes" was men echter meer consequent. De nationaal-revolutionaire groepen baseerden zich al op de grondslag van de klassenstrijd en stonden een revolutionaire antikapitalistische politiek voor. Het concept van de autonomie zoals het zich ooit binnen de proletarische beweging ontwikkelde kon hier dan ook makkelijker ingang vinden.
Medio 2012 na een verbod op verschillende autonome structuren leek het autonoom nationalisme in Duitsland haar momentum achter de rug te hebben. Hoewel het autonoom nationalisme een nieuwe revolutionaire impuls gaf aan de nationale beweging en de Duitse jeugd lijkt zij momenteel door interne rivaliteit, ideologische conflicten en staatsrepressie verscheurd. Met het wegvallen van haar autonome structuren lijkt een aanzienlijk deel van de autonome nationalisten te zijn gevangen in subcultuur en een partijpolitieke koers. Hiermee lijkt het autonome concept van een duidelijke en onafhankelijke anti-systeempolitiek momenteel een beduidend minder significante rol binnen de Duitse nationale beweging te spelen. Na het verbod op enkele belangrijke autonome nationale structuren in 2012 verklaarde de nationale beweging; "Verzet is als de Hydra!*". We zijn er dan ook zeker van dat de autonome vormen van actie ongetwijfeld weer zullen opduiken in Duitsland.
* Hydra - De veelkoppige draak die symbool staat voor chaos en verzet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten