Afgelopen winter kwamen er 40.000 demonstranten naar de Spaanse stad Barcelona, om daar hun steun te betuigen aan Artur Mas, en twee medebeklaagden, die door het Spaanse Constitutionele Hof aangeklaagd werden omdat zij voor de onafhankelijkheid van Catalonië hadden gepleit. Deze dagen was de ‘Estelada’, de Catalaanse vlag, die door de conservatieve Spaanse regering van Mariano Rajoy verboden werd, overal te zien in het Catalaanse straatbeeld en op openbare gebouwen. De ‘Union of European Football Associations’ (UEFA) gaf zelfs een schandalige boete aan FC Barcelona omdat haar fans op de tribune met Estelades zwaaiden tijdens een wedstrijd. Madrid handen af van Mas en zijn medebeklaagden! Het zwaaien van de Estelada is geen misdaad!
De intensivering van de anti-Catalaanse repressie door de Spaanse staat, heeft in Catalonië tot massale protesten voor onafhankelijkheid geleid. In 2010 gingen al meer dan anderhalf miljoen mensen de straten op in het stadscentrum van Barcelona om te demonstreren tegen de aanpassing van enkele belangrijke wetsartikelen met betrekking tot de autonome status van Catalonië. Afgelopen september gingen in de regio wederom een miljoen demonstranten de straten vanwege de jaarlijkse viering van de ‘Diada’ (= de nationale dag van Catalonië).
Tachtig jaar geleden was Barcelona nog het centrum van de Spaanse revolutie en de burgeroorlog. De meidagen van 1937 vormden de climax na een decennium van revolutie en contra-revolutie, die begon met de val van de militaire dictatuur van Primo de Rivera in 1930, een jaar later de monarchie en eindigde met de vernietiging van de Republiek door Generaal Francisco Franco in 1939. De Catalaanse arbeiders vormden de voorhoede voor de strijd voor socialistische revolutie, maar het was vooral de decennialange repressie onder Franco die het nationale vraagstuk in zowel Catalonië als Baskenland naar de voorgrond schoof.
Ook vandaag de dag nog zijn de Catalanen en de Basken in strijd met de kapitalistische staat van Spanje, om hun nationale bevrijding te bevechten. Decennialang heeft de PP (Partido Popular) van Rajoy met de even chauvinistische sociaaldemocratische PSOE (Partido Socialista Obrero Español) samengewerkt, om Catalanen en Basken de kapitalistische heerschappij op te leggen. Momenteel is de PP onderdeel van een minderheidskabinet dat aan de macht is weten te blijven vanwege een overeenkomst tussen alle grote partijen om de minderheidsnaties Catalonië en Baskenland gedwongen binnen de Spaanse staatsgrenzen te houden. Dat is immers de fundamentele inhoud van de chauvinistische, antidemocratische Spaanse constitutie van 1978, welke een monarchie stichtte als Bonapartische opperheerser. De strijd voor de bevrijding van onderdrukte naties en nationale rechten is in het belang van het proletariaat! Elke slag tegen het chauvinisme van de Spaanse bourgeois staat, is in het voordeel van arbeiders overal!
De Catalaanse en Baskische naties lopen vanuit het noorden langs de grens met Frankrijk, waar ook de Franse staat hen onderdrukt en hun nationale rechten ontneemt. De drijvende kracht voor de beweging voor onafhankelijkheid komt voornamelijk vanuit het zuiden. Als de Basken en/of de Catalanen onafhankelijkheid van Spanje verkrijgen, is het erg aannemelijk dat hun buren aan de Franse zijde van de grens hen daarin zullen volgen. In elk geval verdedigen wij het recht op zelfbeschikking voor de Baskische en Catalaanse naties aan beide kanten van de grens.
Taal is een centraal element voor de nationale identiteit van de Catalanen en Basken. De chauvinistische Castiliaanse heersers hebben keer op keer geprobeerd om de Catalaanse en Baskische talen uit te roeien en het Spaans (Castellá), de taal van de onderdrukker, met geweld op te leggen. Van 1930 tot 1970 betekende de ongenadige repressie door Franco dat het spreken van je eigen taal in het openbaar je in de gevangenis kon laten belanden. Catalaanse schoolkinderen werden gedwongen Spaans te spreken. Alleen al het feit dat de Catalaanse en Baskische taal eeuwen van Castiliaanse overheersing doorstaan hebben, is het bewijs van het diepe verlangen van deze volkeren om als onafhankelijke autonome naties door te gaan.
De Spaanse Constitutie van 1978 legde de basis voor een zeer beperkt regionaal bestuur in Catalonië en Baskenland. Enkele jaren nadat Catalonië enkele autonome rechten van Madrid wist af te dwingen, begon het regionale bestuur het Catalaans als officiële taal terug in te voeren op haar scholen. Vandaag de dag spreken pakweg 10 miljoen mensen, plus nog eens 38.000 meer in Frankrijk, Catalaans - dat is ongeveer hetzelfde aantal mensen dat bijvoorbeeld Grieks of Zweeds spreekt.
In 2010 maakte het Spaanse Constitutionele Hof hier echter een einde aan, door een Catalaans statuut over autonomie te schrappen. Hierbij werd gesteld dat Catalonië “onlosmakelijk deel uitmaakt van de enige en ondeelbare Spaanse natie”. Het Hof verklaarde dat Catalaans niet de eerste taal in het Catalaanse bestuur, de media en in scholen mocht zijn. Afgelopen november kreeg het Constitutionele Hof nog meer macht - zo werd bijvoorbeeld het Spaans heringevoerd als de enige instructietaal binnen het educatiesysteem. Sinds 2010 heeft Madrid erop aangedrongen om het Spaans op alle gebieden van het dagelijks leven toe te passen. Zo worden er boetes opgelegd bij commerciële Catalaanse producten die geen Spaans label hanteren, deze boetes lopen op van 15.000 tot 1.2 miljoen euro. Alleen in 2016 al, werden er in Catalonië maar liefst 64 nieuwe regels geïntroduceerd, om verplicht het Spaans als taal te gebruiken. Daardoor krijgt het dagelijkse leven steeds meer te maken met de repressie van taal. De kwestie van taal is ook in Frankrijk een belangrijk thema, omdat Basken en Catalanen daar geen enkele nationale rechten bezitten. Wij zijn voor het recht van alle Basken en Catalanen om in hun eigen taal te spreken en te studeren! Geen privileges voor Spaans of Frans!
2010: Protest voor Catalaanse onafhankelijkheid op de kruising van de Passeig de Gràcia en Aragó Avenues in Barcelona
Geen vertrouwen in de Catalaanse bourgeoisie!
Rajoy en zijn medestanders van de PP gebruiken meer en meer het door Madrid gedomineerde gerechtssysteem tegen de voorstanders van Catalaanse onafhankelijkheid. In November gaf het Constitutionele Hof zichzelf de macht om Catalaanse publieke ambtenaren te schorsen; meer dan 400 Catalaanse overheidsfunctionarissen, burgemeesters en raadsleden werden binnen verschillende rechtbanken aangeklaagd. Hoewel hij in afwachting is van hoger beroep, is Artur Mas inmiddels schuldig bevonden. Hij heeft daarom een boete van 36.500 euro gekregen en hij mag twee jaar geen publieke functie vervullen. Het Constitutionele Hof oordeelde bovendien dat Mas hun uitspraak “niet had gehoorzaamd” toen hij in 2014 een referendum voor onafhankelijkheid uitriep. Deze vond plaats toen hij de president van de regionale ‘Generalitat’(= administratie van de autonome regio) van Catalonië was. Een referendum waarin bijna 90% van de bevolking VOOR Catalaanse onafhankelijkheid stemde!
Madrid heeft daarnaast ook Carme Forcadell, raadslid in de Generalitat, aangeklaagd wegens de “misdaad” van het toestaan van een debat over het voorstel om een tweede referendum voor onafhankelijkheid te houden, dat onderschreven werd door de overgrote meerderheid van de vertegenwoordigers in het Generalitat-parlement en de huidige Generalitat-president Carles Puigdemont. In februari annuleerde het Constitutioneel Hof de resolutie van het parlement om het referendum in 2017 te houden.
Rajoy zijn regering liet recent weten dat het nog liever de openbare scholen in Catalonië zou sluiten, dan hen toe te staan deze te gebruiken als stembureaus voor als de Generalitat zou proberen het referendum alsnog te houden. Dit werd nog eens gevolgd door een onheilspellende bedreiging de Spaanse constitutie te gebruiken om dat wat over is van de Generalitat haar autonome machten, nog verder in te trekken.
Catalonië produceert meer dan 25% van de Spaanse export, goed voor zo’n 28.900 euro bbp per hoofd van de bevolking in 2015. Het Baskenland heeft het hoogste bbp per hoofd in heel Spanje en produceert 8,8% van de Spaanse export. De Spaanse heersende klasse beseft heel goed dat haar kleine gevangenis voor volkeren tot niets zou worden gereduceerd als haar twee meest winstgevende regio’s er uit zouden stappen. Deze zal het dus nooit toestaan dat Catalonië en Baskenland op vreedzame wijze zich van Spanje zouden afscheiden. Het is duidelijk dat als de botsing tussen Spanje en Catalonië zich verder intensiveert, een militaire interventie tegen de onderdrukte natie zal worden ingezet door de Spaanse heersende klasse. Een dergelijke confrontatie zou gelijk de antagonistische klassentegenstellingen naar voren schuiven. Enkel de arbeidersklasse, die zich onafhankelijk beweegt aan het hoofd van alle onderdrukten en armen, heeft dan de sociale macht om te vechten voor de soevereiniteit van de minderheidsnaties tegen het chauvinisme van Madrid.
Echter uit angst voor een opstandig proletariaat zou een significant deel van de Catalaanse bourgeoisie, die voorstander van nationale onafhankelijkheid is, zich per direct in de armen van hun evenknieën in Madrid werpen. Uiteindelijk zullen de kapitalistische machthebbers van zowel de machthebbende naties, als minderheidsnaties, zich met elkaar verenigen om hun klasse privileges te verdedigen tegenover diegenen die zij uitbuiten voor winst - de arbeiders van Spanje, Catalonië en Baskenland. Het zou dus zelfmoord zijn voor het Catalaanse proletariaat om op de Catalaanse bourgeoisie te vertrouwen in haar strijd voor nationale onafhankelijkheid.
We roepen alle tegenstanders van nationale onderdrukking op om de CUP (Candidatura d'Unitat Popular), die Catalaanse onafhankelijkheid nastreeft, te ondersteunen tegen de onderdrukking door de Spaanse staat. Zestien CUP burgemeesters en 372 CUP raadsleden die in Catalaanse gemeentes in het bestuur zitten, zijn al aangeklaagd wegens het gebruik van de Estelada vlag op hun gemeentehuizen en andere openbare gebouwen tijdens officiële Spaanse vieringen. Vijf CUP leden zijn daarnaast nog aangeklaagd wegens de middeleeuwse misdaad van “belediging van de koning”, omdat zij foto’s van de Spaanse koning Felipe VI verbrand hebben tijdens de laatste Diada. De CUP is het slachtoffer van een door de PP geïnstigeerde lastercampagne, om de partij en haar achterban stelselmatig te criminaliseren.
De bekende Baskische separatist Arnaldo Otegi werd vorig jaar vrijgelaten na zes en een half jaar gevangenisstraf vanwege zijn rol bij de heroprichting van de revolutionair-nationalistische Batasuna partij. Hij mocht verder geen openbare functie meer vervullen en werd tevens nog een keer veroordeeld wegens belediging van de koning. Zijn éénjarige straf werd later ingetrokken onder druk van niets minder dan het Europese Hof voor de Mensenrechten, dat oordeelde dat de straf “onevenredig” was met de misdaad. Onder de huidige Spaanse wetgeving kan iemand die “de koning of koningin of elk van hun erfgenamen beledigt of lastert” een gevangenisstraf krijgen van zes maanden tot twee jaar. Inmiddels is iedere veronderstelde “dreiging” ten opzichte van de monarchie gelijk aan terrorisme. Zo kreeg de rapper Valtonyc uit Mallorca recent nog een aanklacht wegens het beledigen van de koning en aanzetten tot terrorisme aan zijn broek. Hij heeft een gevangenisstraf van drie en een half jaar gehad. Weg met de Bonapartische macht van de Spaanse regering!
Wetten tegen het beledigen van de monarchie, dienen er enkel toe om Spanje haar burgerlijke repressieve apparaat te versterken. Deze richt zich allereerst op het proletariaat. Draconische ‘anti-terrorisme maatregelen’ zijn hard en genadeloos ingezet tegen Baskische separatisten. De oprichter van Herri Batsuna werd in 1984 bruut vermoord door GAL (Grupos Antiterroristas de Liberación; doodseskaders die in dienst stonden van de Spaanse post-Franco regering, onder leiding van Felipe Gonzalez van de sociaaldemocratische PSOE).
1984, Bayonne in Baskenland: Nasleep van de aanslag op verschillende leden van de Herri Batsuna door Spaanse GAL doodseskaders
Weg met de EU! Vijand van nationale rechten!
Na de wereldwijde recessie van 2008 heeft de Europese Unie (EU) haar bezuinigingspolitiek ook aan Spanje opgelegd. Als gevolg is de jeugdwerkloosheid in Catalonië toegenomen tot 32% en valt de levensstandaard van 11% van de werkende Catalaanse arbeiders onder de armoedegrens. Ondanks dit alles, hebben zowel Puigdemont als Mas - die feitelijk deze EU bezuinigingspolitiek hebben uitgevoerd - voor steun gebedeld bij hun kapitalistische klassecohorten in de EU. Na zijn veroordeling verklaarde Mas; “Wij zullen in hoger beroep gaan in Spanje en dan deze zaak naar de Europese gerechtshoven brengen.” Ook Puigdemont (die samen met de bourgeois-nationalistische Linkse Partij regeert) vroeg de EU om steun voor een referendum inzake de Catalaanse onafhankelijkheid.
Ondanks de valse hoop van de Catalaanse bourgeoisie, steunt de EU echter onvoorwaardelijk de Spaanse bourgeois staat. Zo liet Bondskanselier Merkel recent nog doorschemeren dat haar positie met betrekking tot Catalaanse onafhankelijkheid hetzelfde was als die van Rajoy. De EU is de dodelijke vijand van de nationale rechten van alle onderdrukten. Vraag het elke uitgebuite Griekse arbeider die slachtoffer is geworden van de wurgende greep van de EU op de Griekse nationale soevereiniteit. Daarom zeggen wij: weg met de euro en weg met de EU! De EU is een onstabiel consortium van kapitalistische landen, die winsten perst uit de arbeiders van heel Europa. Dit terwijl haar dominante leden - Duitsland en in mindere mate Frankrijk en Brittannië - dit instrument gebruiken om zwakkere en meer afhankelijke Europese landen uit te buiten. Vrijheid van het Spaanse juk ligt in de handen van het Catalaanse proletariaat die TEGEN de Europese Unie strijden.
Artur Mas: Sinds 2010 president van de regering van de 'Generalitat de Catalunya'
Spaanse dockers lieten de weg voorwaarts zien, toen zij in maart een slag toebrachten aan de EU en Rajoy. Het Europese Gerechtshof verklaarde in 2014 dat de arbeidssituatie in alle Spaanse havens - ook die in Catalonië en Baskenland - waarbij alle dockers aangesloten zijn bij een vakbond, in strijd is met de EU regels aangaande de ‘vrijhandel‘ (lees: vrij van vakbonden). Om haar dictaten op te leggen, legde de EU voor 23 miljoen euro aan boetes op aan Spanje en voegde daar vanaf maart een dagelijkse boete van 134.000 euro aan toe, wegens het niet naleven ervan. De Rajoy regering vaardigde daarop een decreet uit om de naleving van deze EU regels in de havens af te dwingen bij de arbeiders die 80% van Spanje haar import en 65% van haar export behandelen. In reactie begon de vakbond van Spaanse dockers (Confederación Española de Transporte de Mercancías/CETM) te mobiliseren voor een nationale staking in de havens. Geconfronteerd met deze stakingen weigerde de meerderheid van de Spaanse parlementsleden het anti-vakbondsdecreet van Rajoy goed te keuren. Dit is de eerste keer dat een decreet is weg gestemd sinds 1979!
De strijd is echter nog niet voorbij. Het doel van de EU is om de havens van vakbonden te ontdoen en de lonen in te perken. De boetes die aan Spanje worden opgelegd moeten helpen om dit dictaat af te dwingen. De strijd van de havenarbeiders onderstreept de natuur van de EU als een imperialistisch kartel, dat een steeds grotere uitbuiting van de Europese arbeidersklasse ten uitvoer wil brengen. Dockers georganiseerd binnen de vakbond, zijn in heel Europa een parallelle strijd aan het voeren tegen de pogingen van de kapitalisten, om hun werk over te dragen aan slecht betaalde en maximaal uitgebuite zeemannen uit de Derde Wereld. Dockers in Duitsland en andere EU landen zullen snel geconfronteerd worden met vergelijkbare aanvallen op hun vakbonden, zeker als deze regels in Spanje hun doorgang vinden.
2017: Dockers in Spanje staken en bezetten de havens
De Spaanse dockers voeren dus een strijd die cruciaal is voor het gehele Europese proletariaat! Voor de overwinning is er een strijd nodig tegen de vakbondsbureaucraten, die capituleren voor de eisen van de EU leiders. De ‘International Dockworkers Council’ die haar hoofdkwartier in Spanje heeft, roept bijvoorbeeld op tot “het naleven van het oordeel van het Europees Gerechtshof.” De andere bonzen van de vakbeweging die leiding aan de CETM geven, zijn bereid om het voortbestaan van de vakbond op het spel te zetten voor enkel werk- en pensioenbescherming voor de huidige arbeidskrachten. CETM leider Antolin Goya benadrukt dat “de doorgaande dienst van de huidige havenarbeiders, een van de zaken is, die de nieuwe code moet reguleren.” Dockers van Europa: Het is hoognodig om jullie sociale kracht te gebruiken tegen de aanval van de Spaanse regering en de EU op de CETM en alle dockers van Spanje, Catalonië en Baskenland!
ONAFHANKELIJKHEID VOOR CATALONIË EN BASKENLAND!
VOOR VRIJE ARBEIDERSREPUBLIEKEN!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten