In het vorige artikel zagen we hoe Politieke Correctheid en het moderne Liberalisme religieuze aspecten hebben door concepten zoals de “Oorspronkelijke Zonde” en besmette bloedlijnen te gebruiken. Net zoals veel religies rechtvaardigt Politieke Correctheid zichzelf op ongefundeerde aannames en heeft het mensen nodig die deze geschriften geloven. In die zin is Politieke Correctheid, ondanks de naam, meer een nieuwe religie, een eigentijds geloofsysteem, dan een politieke ideologie.
Progressivisme is een politieke term die refereert aan ideologieën die hervorming voorstaan, vooral hervorming van een Liberale of linkse aard. Hoewel de term progressivisme niet per definitie refereert aan linkse politiek, wordt het veel gebruikt door links om naar haar eigen ideologieën te refereren, waardoor het synoniem is geworden met links. Veel liberalen refereren naar Politiek Correcte ideologieën dan ook simpelweg als “progressieve ideologieën” en noemen zichzelf steevast “progressieven”. In dit artikel kijken we dan ook naar het progressivisme in de Politieke Correctheid en hoe het Politiek Correcte establishment bepaalt welke idealen progressief zijn en welke regressief zijn.
De term “progressief” heeft twee verschillende en voor de hand liggende connotaties. Door een bepaald idee te labelen als “progressief” associeert men dit idee met het positieve, met vooruitgang, het bereiken van het gewenste doel. Het wordt over het algemeen aangenomen dat dit doel een positief doel is. Progressieve ideeën lijken dan ook onmiddellijk ideeën te zijn die de samenleving steunen, die haar evolutie en ontwikkeling vooruit helpen. Aan de andere kant, door simpelweg een idee als “regressief” te betitelen wordt het idee geassocieerd met het negatieve, met regressie, achteruitgang en het weggaan van het gewenste doel. Regressieve ideeën worden om die reden over het algemeen gezien als ideeën tegen de samenleving, welke haar evolutie en ontwikkeling tegen houden.
Ten tweede definieert de term “progressief” de doelen. Een ideaal dat waarde neutraal of moreel dubbelzinnig kan worden neergezet als iets positiefs, als datgene dat naar een doel toe werkt. Door te stellen dat het herstructureren van de hiërarchie binnen een bedrijf een progressieve stap is, suggereert men dat het einddoel, de nieuwe structuur van het management, een wenselijke uitkomst is die goed is voor alle betrokkenen.
Daarom wordt jargon zoals “vooruitgang” en “positieve stappen” zoveel gebruikt door managers. Door iets te definiëren als “vooruitstrevend denken” of “progressief” maakt men de aanname dat het doel positief is. Het gebruik van vocabulaire is veel makkelijker dan feitelijk de voordelen van het einddoel aantonen, of een positieve uitkomst voor andere aandeelhouders te garanderen. Hetzelfde zien we bij de liberalisering van het huwelijk, zoals homoseksuele trouwerijen. Dit wordt door Links vaak vooruit geschoven als zijnde “progressief”, maar het is nooit bewezen dat dit ten goede zou komen aan de samenleving als geheel. Er was geen analyse, geen enkele reden om tot deze conclusie te komen. Het werd simpelweg voor waarheid aangenomen dat de menselijkheid moest Liberaliseren en dat dit de manier was waarop de samenleving zich MOEST ontwikkelen. Het is niets waard dat op andere politieke gebieden ook het idee van een enkele, wenselijke uitkomst wordt gezien als de enige mogelijkheid om de beschaving te ontwikkelen. Dit kan men zien in hoe de stedenuitbreiding, economische groei en ontwikkeling van leegstaand land wordt gekoppeld aan de vooruitgang van de mensheid.
Een ander voorbeeld dat vaak terloops aangevoerd wordt is het “onvermijdelijke”mengen van rassen. Het wordt vaak aangenomen dat er uiteindelijk maar één ras zal zijn en dat dit een onontkoombaar onderdeel van vooruitgang is. Echter ook hier weer is er geen enkele gefundeerde basis buiten de aanname dat een bepaalde ideologie de weg voorwaarts is. Het maakt ook de belachelijke aanname dat 1,4 Miljard Chinezen en 1,5 miljard mensen uit India op de een of andere manier enkele honderden miljoenen andere etnische groepen laten immigreren en laten trouwen met de oorspronkelijke bevolking. Dit is geen verklaring door feiten of observatie, aangezien het enkel de Westerse wereld is die gelooft dat dit onontkoombaar of noodzakelijk is. Dit is enkel een verklaring die politieke vooroordelen onthuld en misschien een vooroordeel tegen Westerlingen, Blanken of Europeanen in het algemeen.
Ongedefinieerd doel
Een principe dat men in de meeste grote religies terug vind is Fatalisme, het idee van een verheven plan. Fatalisme is het idee dat het bestaan en de menselijkheid bestaan voor een bepaald gedefinieerd doel. Of dit nu is om meer op God te lijken, of religie universeel gevolgd te laten worden, er is een doel dat letterlijk of figuurlijk op papier is gezet door de schepper. Het kan ook een new age geloof zijn in een hogere graad van spiritualiteit. Het kan ook het geloof zijn dat evolutie een einddoel heeft waar de menselijkheid naartoe zou moeten werken.
Politieke Correctheid neemt dit concept en past het in een enigszins seculiere context toe. Het gedefinieerde doel wordt Liberalisme, en de idealen die als progressief worden gezien en toe werken naar een Liberale linkse utopie worden geportretteerd als de uitkomst van sociale en politieke evolutie. Concurrerende en tegenstrijdige ideeën worden als regressief gezien, als ideeën die de mensen enkel weg trekken van hun lot, het einddoel. Progressief zijn impliceert kennis over de toekomst en het ultieme eindspel van het menselijk bestaan. Zoals profeten of wijze ouderen is progressivisme een soort onthulde wijsheid welke normaal gesproken niet duidelijk of bereikbaar zou zijn. Deze onthullingen worden neergezet als de waarheid van het gospel, dat moet worden beschermd tegen onderzoek en ketterij. Sterker nog de ijverigheid waarmee de Politieke Correctheid diegenen aanvalt die er andere ideeën van sociale vooruitgang op na houden is het bewijs van een gebrek aan gefundeerde rede en wetenschappelijk bewijs voor de aannames die het maakt.
Schaamte?
Schaamte is een emotionele staat die mensen voelen die zijn betrapt op een sociaal onacceptabele of absurde handeling, iets dat iemands zwakke punten onthuld. Schaamte is ook een emotie die vaak gemeld wordt door mensen in het opzicht van politieke of sociale besluiten die anderen hebben gemaakt. Deze schaamte komt voort uit het “betrapt” zijn tot een groep te behoren die op een politiek of sociaal onwenselijke manier heeft gehandeld. Terwijl persoonlijke schaamte zoals betrapt worden met je broek op je knieën in het openbaar een zeer begrijpelijk en duidelijk voorbeeld is, is “groepsschaamte” een stuk complexer.
Een veel gebruikt argument dat zowel links als rechts gebruikt is de expressie van “schaamte” voor het gedrag van andere mensen in de samenleving, of hun representatieve regering of sociale leiders. Dit is een vaak gehoord en vaak gebruikt argument aan de linkerzijde. “Schaamte” omdat hun natie niet het “progressieve” beleid volgt of dat het richting “regressief” beleid schuift. Het kan een schaamtegevoel opleveren als mede burgers niet het internationalisme omarmd hebben en nog steeds een gevoel van nationale en culturele identiteit hebben. De keuze om die onvrede in termen van schaamte te uiten is onthullend.
Schaamte komt enkel voor als men is “betrapt”, als men dit soort schaamte heeft, erkend men eigenlijk dat er nog andere individuen zijn wiens mening wordt beïnvloed. De vraag is dan ook wie zijn deze getuigen? Als men zich ervoor schaamt dat hun land geen linkse idealen heeft geadopteerd, wie veroordeeld hen dan? Hun collega’s? Dat is niet logisch omdat de persoon niet zelf erbij betrokken is zoals al zijn collega’s weten. Andere naties? Wellicht, maar aangezien de Westerse wereld grotendeels de meest “progressieve” wereld (aldus Liberalen) is, komt dit ook niet ter sprake. Meer conservatieve landen (zoals de rest van de wereld) zullen er niet wakker van liggen. Wellicht een buitenaardse beschaving die observeert? Ver gezocht, maar het verklaart het al meer. Het bewuste universum? Van welke getuige de mening wordt beïnvloed is onduidelijk, maar het laat zien dat er een vorm van extern bewustzijn observeert en oordeelt. Om jezelf veroordeeld te voelen, moet je de morele standaard weten waarmee men oordeelt. Daarom geeft de Liberaal die schaamte voelt onbewust een geloof in een soort extern moraal en iets of iemand die oordeelt op basis van dat moraal toe. Dit bindt in met het concept van een aangenomen “verheven plan” of het geloof dat het bestaan een bewustzijn heeft. Meer bewijs dus dat Politieke Correctheid een ware religie is.
De onderliggende zwakte van Politieke Correctheid is dat er aannames worden gemaakt zonder enige gefundeerde basis. Wie zegt dat links progressivisme gelijk heeft en wie zegt dat rechts progressivisme gelijk heeft? Waar is het edict waarin staat dat we economisch moeten groeien of dat we Marxistische historische onvermijdelijkheid moeten volgen of ontwikkelen? Eeuwenlang wetenschappelijk onderzoek heeft geen vastgelegd doel aangetoond, enkel onnadenkende wetten. Er is een onderscheid tussen legitieme toekomst en illegitieme toekomst. Alle toekomst is toegestaan en er is geen entiteit buiten de menselijkheid, buiten het geloof in God, dat verwachtingen heeft over waar de mensheid MOET eindigen. Zelfs de Christelijke religie is van oorsprong grotendeels a-politiek. Jezus hield zich niet bezig met partijpolitiek.
Zij zeiden tot Hem: Des keizers. Toen zeide Hij tot hen: Geeft dan den keizer, dat des keizers is, en Gode, dat Gods is. – Mattheus 22:21
Jezus hield zich bezig met het volgende leven, het koninkrijk van God, Niet of men Groen, Nationalistisch of onafhankelijk stemde. Of naties aparte entiteiten bleven of samengevoegd werden was irrelevant. Men werd niet beoordeeld op hun politieke overtuigingen op aarde. Politieke Correctheid vult die leegte en houdt zich met deze vragen bezig en forceert een specifieke modus van denken. Het heeft een bijna buitenaardse onthulling over wat goed en slecht is en houdt zich met deze zeer aardse zaken bezig.
Conclusie
Wellicht dat het idee dat er geen vastgelegd moraal system in het universum bestaat mensen oncomfortabel doet voelen. Het enige universele morele systeem is er een die door een individu bepaald wordt. Het universum is moreel onverschillig, ongeacht wat er gebeurt met ons, het zal ons niet beschermen tegen een “slechte” beslissing, noch zal het ons belonen voor een “goede” beslissing. Het geloof dat creatie bestaat, met als doel om mensen een staat van waardig leven te laten bereiken waarin men comfortabel leeft, biedt emotionele veiligheid.
Politieke Correctheid is, hoewel het niet de enige politieke ideologie is dat zich gedraagt alsof het van een hogere macht af komt, een van de meest prominente ideologieën. Duidelijke en harde analyse laat zien wat Politieke Correctheid beweert en wat het eist van ons, terwijl het niet gebaseerd is op verzamelde kennis, onderzoek, testen en fouten maar op aannames en suggesties. In plaats van feiten wordt het door geloof vervangen. Waar objectieve en open analyse zouden moeten zijn heerst kortzichtig dogmatisme. Mensen die de taak op zich nemen om Politieke Correctheid te promoten en op te leggen zijn afhankelijk van anderen die het voor lief nemen, dat is de basis van de bron van hun geloof. Zij zijn afhankelijk van mensen die dit overnemen vanuit hun “morele superioriteit” of hun ideologische positie, of als ze deze niet hebben uit angst om verketterd te worden.
Het blijft een feit dat er geen solide basis is voor “progressieven” om te definiëren wat “vooruitgang” of “progressie” is buiten hun persoonlijke mening. Er is geen aan te voeren argument dat stelt welke directie de beschaving moet nemen. Het Liberalisme claimt dat zij de moraal heeft dat de mensheid vooruit stuurt, maar is geen precedent hiervoor, er is geen enkel bewijs dat dit waar is.
Feitelijk zijn Liberalisme en Politieke Correctheid juist fataal voor gezonde samenlevingen. Een hard feit dat wordt verborgen door de onderdrukking van elk wereldbeeld dat deze fout noemt. Als de boodschap wijdverspreidt kan worden dat Politieke Correctheid niets meer is dan een mening; niet heiliger dan een cultus; niet meer autoriteit heeft dan een individueel vooroordeel; dan zijn we op weg om van de corrupte en onderdrukkende invloed van de Politieke Correctheid af te komen. Door simpelweg te weigeren haar grotendeels ononderbouwde morele basis te erkennen verliest het haar relevantie. De keizer heeft geen kleren. Er hoeft niets meer gedaan te worden dan simpelweg te handelen en te doen wat we zeggen.
G James
Geen opmerkingen:
Een reactie posten