Op deze dag vond voor de 6de maal de herdenking in Bad Nenndorf plaats voor alle Duitse burgers uit dit kleine dorpje die werden gemarteld door soldaten van het Rode leger, in het Wincklerbad gebouw. Enkele Nederlandse kameraden reisden ook dit jaar weer af om deze slachtoffers te herdenken en te zorgen dat de daders bij hun naam worden genoemd.
Rond 12:00 arriveerden vele kameraden gezamenlijk via de trein op het station van Bad Nenndorf. Ondanks de soms brandende zon en de hoge temperaturen verliep alles geheel rustig. Zoals bekend is in Duitsland, en zeker bij deze treurmars, zorgt de ME en de politie voor veel oponthoud en vertraging. Hordes ME’s, stillen en politieagenten stonden in de trein, op de laatste paar stations en op het staton in Bad Nenndorf al klaar. De in ongeveer 700 deelnemers werden door vier fouillerings tenten langzaam naar het verzamelpunt achter het station geleid. Dit alles verliep geheel zonder problemen, mede door de wel erg slappe controle van de politie. Uiteindelijk toen iedereen aanwezig was, moest er nog zeker een uur gewacht worden.
Dit jaar was wederom het dorp “versierd” door haar inwoners met vlaggen van alle landen, vele graffiti’s, spandoeken, slingers enzovoorts. De antifascistische dorpsbewoners denken hiermee de “kwade neonazi’s” te irriteren en proberen zich als pro internationaal/multiraciaal niet seksistisch en vredelievend te profileren. Dit heeft voor hun duidelijk meer waarde dan het herdenken van de gruwelijke dood van hun eigen volksgenoten.
Na een uur kwam de eerste spreker aan het woord.
Na een korte welkoms groet volgde een korte verhandeling omtrent de inhoud van de mars en het geplande verloop van de dag. Heel “toevallig” ging tijdens de toespraak een alarm op het station af, waardoor de toespraak minder goed te volgen was.
Hierna werden de rijen opgesteld met alle vlaggen, veelal zwarte, voorop. De mars was nog maar net begonnen of de AFA liet alweer van zich horen. Ondanks de ergernis van kameraden vanwege de onrespectvolle houding van de tegen demonstranten is niemand op hun provocaties ingegaan.
Na een half uur bereikte de mars het beruchte gebouw, waar men een grote cirkel vormde. De sprekers stonden met hun rug naar het gebouw met achter hun de vaandeldragers evenals twee kameradinnen met een rouwkrans.
De eerste spreker was Andy Knape. Hij vertelde beknopt over de geschiedenis van het dorp evenals de reden dat deze herdenking zo belangrijk is.
De tweede spreker was Dieter Riefling, hij gaf een duidelijke, eerlijke en bovenal vurige toespraak onder andere over het onrecht dat vandaag de dag nog heerst.
De derde spreker was Sven Skoda. Hoewel zijn toespraak wat agressiever van toon was richting de tegendemonstranten, was zijn toespraak vooral respectvol en eerlijk ten opzichte van de slachtoffers.
Na de toespraken volgde de kranslegging en werd een minuut stilte gehouden. Wederom getuigde de gedragingen van de tegen demonstranten van weinig respect jegens de slachtoffers.
Hierna volgde nog een laatste toespraak door Marike Bielefeld over de verschrikkingen die zich in dit dorp hebben afgespeeld.
Na haar toespraak werden er weer rijen gevormd en ging de mars weer terug richting station. Hier namen nog een aantal mensen het woord onder andere om de aanwezigen te danken voor hun aanwezigheid.
Een nawoord is echter de moeite waard om uitdrukkelijk te vermelden, door John Parker. Een kameraad uit Amerika die enkele dagen bij Duitse kameraden verbleef om kennis te maken met de Duitse beweging. Hij sprak over de vele landen buiten Duitsland die langzaamaan de geallieerde oorlogsmisdaden ook beginnen te erkennen.
Sven Skoda verklaarde hierna de mars officieel als ontbonden. Voor diegenen die wilden vertrok een half uur later de trein richting Bielefeld waar nog een andere aangekondigde demonstratie plaats zou vinden.
Ongeveer 150 van de aanwezige kameraden reisden dan ook af naar Bielefeld. Onder begeleiding van grote aantallen ME kwamen de demonstranten rond 19:00 aan op het station Bielefeld. Bij het uitstappen heerste direct een gespannen agressieve sfeer. Aan de andere kant van het perron stonden enkele AFA demonstranten, leuzen vlogen dan ook luidkeels over en weer. De Me leidde hierdoor de demonstranten snel richting het verzamelpunt. Op het verzamelpunt aangekomen bleek er een blok van 500 tegen demonstranten verderop in de straat te staan. Dit resulteerde in onenigheden tussen de demonstranten en de politie.
Onder het mom van de ”openbare veiligheid” werd de demonstratie door de autoriteiten ontbonden. Na kort overleg werd op hun eis ingegaan door de demonstranten, met de mededeling dat voor kerstmis dit jaar hier wederom een demonstratie plaats zou vinden. Dit viel niet in goede aarde bij de politie en ME. Zonder duidelijke oorzaak volgde er op de terugweg naar het station een korte confrontatie tussen demonstranten en de ME, waarbij zij overvloedig gebruik maakten van hun slagstokken en traangas.
Eenmaal de treinen ingedreven vervolgden de demonstranten hun weg naar huis onder “zware bewaking” van de ME.
Deze dag kenmerkte zich door de respectvolle herdenking door de kameraden en het dwarsbomen door de Duitse autoriteiten. Toch zullen wij volgend jaar weer terug keren naar het “verboden dorp” voor een herdenking. Voor gerechtigheid, dat wij nooit hun lijden zullen vergeten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten