donderdag 15 mei 2014

Al-Nakba: 66 jaar onderdrukking

Het is vandaag 66 jaar geleden dat meer dan 750.000 Palestijnen door de zionisten van hun geboortegrond werden verdreven om er de staat Israël te kunnen stichten. Deze humanitaire catastrofe kwam bekend te staan als de "Al-Nakba", een gebeurtenis die tot op de dag van vandaag grote gevolgen heeft.



"Palestina, bloem van het Midden-Oosten, wij, diegenen die verbannen zijn dromen van uw velden, de zoete bloemen van de lente, uw olijfgaarden, de regen in de winter. Oh om de schone lucht van uw bergen in te ademen.

Onze vijanden mogen proberen om ons te onderdrukken en te beheersen, maar zij zullen nooit hun kwaadaardige doelen bereiken! De ziel van Palestina vliegt zo vrij als de Arend. Door de eeuwen heen zijn velen onze kust binnen gevallen. Diezelfden zijn een bloedig einde tegen gekomen, op hun eigen zwaarden gevallen, alleen kronkelend van de pijn.

Laat me u weer zien, laat mij als een kind met wilde ongedwongenheid door de klaprozen op de helling rennen. Dan zal ik eindelijk weer vrede kennen, oh Palestina. Moge uw zonen en dochters wederkeren om u te claimen!" - Sahar


De zionistische beweging ontstond in de 19de eeuw als een politieke beweging die de oprichting van een Joodse staat voor stond. Tijdens het eerste zionistische congres in 1897 werd besloten dat deze nieuwe Joodse staat in Palestina gevestigd moest worden, toen nog onderdeel van het Ottomaanse rijk. De Sultan Abdülhamid II van het Ottomaanse rijk ging hiermee niet akkoord. Dit veranderde echter na de eerste wereldoorlog toen het Britse rijk Palestina op de Ottomanen veroverde. In dezelfde periode zei de Britse Minister van Buitenlandse zaken Arthur Balfour steun toe aan het zionistische streven om van Palestina een Joodse staat te maken.

Nu Palestina onder Britse controle was, werd er onder de invloed van de zionistische beweging de emigratie van Europese Joden naar het land gestimuleerd. In een kwart eeuw nam de Joodse populatie toe van 11% naar 31% dankzij deze immigratie. Om tal van redenen namen de etnische spanningen tussen de Arabische bevolking en de Joodse immigranten steeds meer toe. In 1940 besloten de Britten om een einde te maken aan hun bezetting van Palestina en het land te verlaten. Dit vooruitzicht leidde tot diverse conflicten tussen de Arabieren en Joden, met als gevolg dat in 1947 de nieuw gevormde Verenigde Naties een plan voor Palestina uitwerkte: de zogenaamde twee-staten oplossing waarin Palestina verdeeld zou worden tussen een Joodse en een Arabische staat.

De Arabieren verwierpen het plan; dat plan hield namelijk in dat zij het Arabische land dat zij al sinds de kruistochten generaties lang bewoonden en bewerkten af zouden moeten staan aan de Joodse immigranten. Toen de Britten zich in mei, 1948 uit het land terug trokken, riep de zionistische beweging de staat Israël uit. De zionistische beweging negeerde hiermee de aanwezigheid van een Palestijnse meerderheid die haar eigen nationale aspiraties er op na hield. De omliggende Arabische naties verklaarden de volgende dag de oorlog aan de nieuwe staat Israël en vielen het land binnen. Als consequentie van de daaropvolgende strijd wist Israël gigantisch veel territorium te annexeren en wist ongeveer de helft van de door de VN voorgestelde Arabische staat te veroveren.


Genocide door zionistische moordcommando's in Deir Yassin (1948)

Wellicht de grootste humanitaire catastrofe van de oorlog van 1948 was de etnische zuivering van de Palestijnse bevolking door de zionisten: de Nakba (Arabisch voor "ramp"). Voor de oorlog woonden ongeveer een miljoen Palestijnse Arabieren binnen de grenzen van de toen nieuw uitgeroepen Israëlisch staat. Tijdens het einde van de oorlog in 1949 was ongeveer drie kwart daarvan met geweld van hun land verdreven en waren duizenden onschuldige mannen, vrouwen en kinderen tijdens deze zionistische genocide vermoord.

De gevolgen van de Nakba zijn tot op de dag van vandaag voelbaar. Het betekende de vernietiging van de Palestijnse socio-economische structuren; honderden dorpen en steden werden ontruimd en 750.000 Palestijnse Arabieren raakten ontheemd als vluchteling. Nadat Israël hun terugkeer weigerde werden zij gedwongen om in ballingschap te leven met de weinige bezittingen die ze nog hadden.

De strijd tegen het onrecht, tegen de bezetting en tegen de zionistische staat Israël gaat tot op de dag van vandaag door. Om de Palestijnse vrijheidsstrijd te begrijpen, moeten we allereerst de gigantische impact van de Nakba op het Palestijnse volk begrijpen. Pas als de Nakba, deze misdaden tegen de menselijkheid, deze etnische zuivering en deze genocide erkend wordt is er hoop op vrede en rechtvaardigheid. 


Palestijnen worden letterlijk door de zionisten die Jaffa aanvallen de zee in gedreven (1948)


Onze solidariteit gaat dan ook uit naar het heldhaftige Palestijnse volk!


Opdat wij nooit zullen vergeten!



Geen opmerkingen:

Een reactie posten