Zoals bovenstaand al gemeld, reisde enkele activisten deze dag af naar de BRD om mee te demonstreren onder het thema “Dag van de Duitse toekomst – Ons signaal tegen vervreemding”. Dit ten eerste omdat het thema op meerdere manieren opgevat kan worden en dus aantrekkelijk was voor genoemde activisten om, welk motief dan ook, te komen. En ten tweede om onze verdere solidariteit te tonen en de kameraadschap uit te breiden. Ondertekende reisde met “onze” kleine groep, vanaf Dortmund, mee met de AN Dortmund (Autonomen Nationalisten). Aangekomen op het verzamelpunt treffen we de circa. 30 kameraden waarbij snel de reis naar de grenzen van oost-Duitsland begon. In de totale heenreis van circa. 4 uur, bleef alles rustig op een verjaag actie van de AFA na. Deze stonden met 15 man te wachten op een tussenstation, waarbij voor beide de verrassing van elkaar groot was. Maar gelijk na het inzien, besloten zei het hazenpad te kiezen door zonder na te denken over de spoorweg te rennen, recht de bossen en industrieterrein in. Na dit kleine “opstootje” vervolgde de reis verder langs steden als Hannover, waarbij vele haltes de trein met meer reizende kameraden werd gevuld, zo richting ons eindstation Braunschweig.
Rond 12en aangekomen, begonnen alle welbekende kenmerken van het (huidige) NW (Nationaler Widerstand) weer. Een treinstation vol “Bullen” (Politie/Me etc.), die de beweeg ruimte, zoals altijd, weer streng in perken hield (denk hierbij aan de gebruikelijk agressieve uitstraling, opname apparatuur, expres langzaam handelen qua vooruitgang etc.). Om dit alles nog beter te maken, speelde de absurde hitte ook een nadelig factor. Voor de politie als grootte irritatie en voor de kameraden een vermoeidheid, waarbij we nog terug komen. Na door de tent gekomen te zijn, waarbij weer de warrige regels gelde, kwamen we een afgezette parkeerplaats naast het station, met maar een minimaal aantal nieuwsgierige burgers. Omdat het hier ging om een kleine manifestatie, vanuit het NPD geregeld, met een muziekband en enkele speeches bleef de opkomst beperkt tot rond de 150-200 man waarvan de meeste kwamen uit de AN scene en de “Freie kameradschaften”.
Om te beginnen stond er op het plein een “vrachtauto” met daarin een open zij-ruimte voor de band. Gelijk werd daarom heen een grootte cirkel gevormd, waarbij de ruggen goed gericht stonden naar de media toe. Ondertussen kon men bij enkele wagens nog water en merchandise aanschaffen. Na dit alles volgde al snel het voorwoord waarin alle regels en verboden tekens en parolen werden gemeld. Hierna volgde de toespraken van de twee bekende Duitse kameraden. Eerst Dieter Rieflin, waarbij daarna Axel Reitz volgde. Alle legde ze de reden van dit thema uit. Ook kwam er nog een begroeting van een andere kleine groep activisten uit de Nederland vandaan. Daarna volgde de (voor ondertekende een onbekende) RAC/NSHC band Selection waarover de mening heel verdeeld kan zijn over het “geluid” ervan (muziek en politiek moeten twee totale aparte dingen zijn, en dus in ondertekende ogen totaal onbelangrijk voor deze dag, waarbij daarover alles nu gezegd is). Tot, voor vele deelnemers, vervelends toe duurde het wachten op de werkelijke demonstratie die zou plaats vinden in Peine veels te lang. Uren gingen voorbij in de brandende zon waarbij elke vorm van verplaatsing onmogelijk was gemaakt. Uiteindelijk kwam dan de verzameling en rijen vorming ten pas waarbij even de nodige tijd was voor de deelnemers om nieuwe kracht te vinden. Dit uiteraard strategisch gedaan door de Politie. Onder zwaar toezicht werden we via het station weer de trein in begeleid waar de reis naar Peine toe volgde. Ook maar een moment is noemenswaardig in de reis van 20 minuten. Omdat de actiegroepen van het NW door de strenge Politie in de trein werd gehouden op een tussenstation, was dit een kans voor een jonge, op komst komende “Rotfrontkämpfer”, knul van de Antifa om eens, onder begeleiding van zijn ouders, even flink ze middelvinger op te stekken. Iets waar hij misschien later spijt van had...
Toen kwamen we aan op het station Peine waar dan eindelijk de demonstratie zou plaatsvinden. Ondertussen was het al rond 4en, maar de overige kameraden hadden zich daar ook al “verzameld” waarbij het totale aantal deelnemers tot 700 manskracht zou bedragen. Het beloofde wel gelijk na het uitstappen op wat interessants, omdat er op bruggen en zijstraten vele omstanders en tegendemonstranten stonden verzameld, waarvan een grootte “Gewerkschaften” (vakbonden) groep pal voor “onze” neus, wachtend op onze komst. Maar zoals eerder gemeld dit alles onder zware toezicht van de Politie, waardoor geen enkele confrontatie plaats kon vinden. Weer in de brandende zon gezet moest het NW weer een uur wachten voor het station. Wederom vraagde dit veel kracht en pit. Uiteindelijk werden weer de rijen, spandoeken en vlagen gevormd en begon zo de demonstratie door de straten van Peine. De bekende parolen klonken heen en weer en het was duidelijk dat het NW er was. Helaas na een half uur kwam de “rust”en de volgende speeches weer. Wat ook gelijk al de helft van de route was. Dit alles gebeurde op een klein midden in de stad, omringd door kroegen en uitgaanscentra, en enkele toeschouwers. Gemeld moet worden dat de “Bullen” goed gezind waren en de kameraden wel de horeca in lieten gaan voor de nodige verfrissende drankjes. En waarbij de discipline werd gehouden van de kameraden, door geen enkel alcoholisch drankje te nemen.
Ook hier stond weer de bekende “vrachtauto” met een, jaja, nieuwe muziek band genaamd Fylgien. Wederom geen commentaar erover. Kort spraken de twee eerder genoemde kameraden weer, met als laatste de “radicale” Sven Skoda. Tevens probeerde een groep tegendemonstranten via een, “slecht” gecontroleerde straat de confrontatie op te zoeken, waarbij de kameraden snel reageerde en hun wisten te verjagen. Uiteraard drong de Politie des betreffende alle weer agressief terug het plein op. Na weer circa. een uur gewacht te hebben, volgde het tweede gedeelte van de demonstratie. Deze keer ook een schatting van een half uur. Door het vele stilzitten en de warme zon, zat erop de terug weg naar het station helemaal geen pit en energie meer in voor de activisten. Een “piece of cake” voor de Politie zo op deze manier.
En zo aangekomen op het station werden de wegen en richtingen van vele kameraden gescheiden door de treinen, en zo reisde ondertekende groep weer richting Dortmund (Nordrhein-Westfalen). De terugreis was met een gezellige sfeer te omschrijven, mede omdat de Politie aanwezigheid na enkele stations al afwezig was. Ook kwamen we de heldhaftige jonge Antifa van eerder tegen in zijn eentje in een van de trein wagons. Alleen medelijden kon ontstaan voor dit doodsbange en laffe figuur. Tevens was er nog een “Sport Frei” moment met de Antifa aanwezig op een overstap station, waarbij we niet verder ingaan i.v.m. dat de Staat mee kijkt op het internet, en dit los staat van het activisme die dag. Eenmaal met een zware reis waren “wij” rond 1en in de ochtend van zondag pas terug in Dortmund, waarbij de reis naar huis begon.
Ook is er uiteraard genoeg kritiek op deze dag te drukken, aangezien het positievere gedeelte al bovenaan staat. Veel gaat wederom om de zelfde terugkerende ergernissen binnen het activisme in het NW. Grotendeels is besteed aan de schaap-houding van de demonstranten. Aangekomen op het station word netjes naast de Politie gelopen, waarbij geen enkel verzet zichtbaar is tegen de staat, die als de ware vijand word gezien. Alsof het een leuke dagje uit moet voorstellen, waarbij alles goed moet verlopen. Uiteraard is dit in vele interne kringen al ter discussie gesteld in de beweging. Ook de toespraken werken vaak tot vervelends toe. Dit mede om de zware vrijheid van meningsuiting binnenin de BRD, en de kans op vervolging voor “Volksverhetzung”. Maar dit gaat dan wel ook vaak gecombineerd met kritiek punt één. Grootse woorden en “peptalk” als de val van het BRD systeem, de groeiende Nationalistische jeugd, de revolutie en de overwinning zijn orde van de dag. Maar de activisten moeten uiteraard zelf ook weten dat jaar voor jaar het deelnamen inkrimpt (Zie bijvoorbeeld de jaarlijkse Antikriegstag met in 2008 1200 deelnemers tot vergelijking met de 800 in 2010). Dit omdat het systeem, de BRD, nog steeds de hand heeft. Omdat de jeugd of niet groeit, of nog zwijgt en omdat er totaal nog geen echt “nationaal verzet” te bespeuren is dat een revolutie kan worden (alsof het Midden-Oosten op dit “kleine niveau” zit?) of zelf een overwinning! Uiteraard zal het wel gaan om de nodige aanmoedigen en de vasthouding van de hoop voor de kameraden.
Met dit alles bovenstaande is alles voor deze dag gezegd. Ondanks de nodige kritiek moet dit geen argument zijn om niet of minder vaak te komen in zowel binnenlandse als buitenlandse demonstraties. Zoals mooi gezegd die dag “Wahrheit macht Frei!” en eens zal de dag voor de vrije baan der bekwame komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten