Geïllustreerd aan de hand van de hysterie inzake het immigratiebeleid van de nieuwe president Donald Trump
Op 21 jan. jl. vonden in vele steden zogeheten ‘Women’s marches’ plaats, gericht tegen de ‘seksistische’ resp. vrouwonvriendelijke uitlatingen van president Trump. Alleen al in Washington D.C. en Chicago verzamelden zich meer dan een miljoen vrouwen, overduidelijk gemobiliseerd door de Democratische Partij (als de facto steunbetoging aan de verslagen presidentskandidate Hillary Clinton). Progressieve en liberale burgerlijke media (zoals o.m. de Huffington Post) braken zich er het hoofd over hoe het toch mogelijk was dat vele Amerikaanse arbeiders en vele vrouwen “tegen hun belangen in” op Trump hadden gestemd.
Tevens werd er de dag ervoor een internationale zogeheten “anti-Trump dag” georganiseerd (in Nederland een “anti-Trump” en tevens “anti-Wilders” dag). In Washington D.C. greep het anarchistische Black Bloc de gelegenheid aan tot het voeren van ‘directe actie’. Uiteindelijk resulteerde een en ander in de gewelddadige arrestatie van zo’n 230 militanten, die kort daarvoor de ramen van filialen van McDonalds, van Starbucks en van Bank of America onder handen hadden genomen. Tevens werd een geparkeerde limousine ‘verbouwd’. De bourgeois-media huilde krokodillentranen over al dit “geweld”, en de straffen die de anarcho‘s kunnen verwachten zijn ook niet misselijk: Vonnissen tot max. tien jaar celstraf dan wel max. $25.000 geldboete. Solidariteit met deze slachtoffers van de burgerlijke klasse justitie!
Wat echter geldt voor deze analyse: De oproepen van de anarchisten (#disruptJ20) stelden o.a. dat ,,Trump staat voor tirannie, hebzucht en misogynie (= vrouwenhaat)”. Dit is eenzelfde standpunt als dat van alle burgerlijke media, instanties en organisaties, namelijk dat Trump de belichaming zou zijn van een fenomeen dat een regelrechte bedreiging zou vormen voor elk individu op deze wereld, ongeacht zijn/haar sekse, gemeenschap, geloof of klasse.
Het Black Bloc heeft dus veel gemeen met de ‘progressieve’ bourgeoisie, als zijnde een geradicaliseerde uitingsvorm van het kleinburgerdom en is in haar essentie dus anti-proletarisch. Maar datgene wat wel voor ‘proletarisch’ moet doorgaan, reformistisch links, huldigt hetzelfde burgerlijke standpunt als de bovengenoemde ‘progressieve’ bourgeoisie en het Black Bloc, namelijk: Trump zou een boven alle klassen staande bedreiging zijn, ja, zelfs een fascist. Deze stelling van reformistisch links dat Trump een “fascist” zou zijn - de vergelijking met Hitler deed al snel de ronde - is door en door foutief en geeft blijk van vele illusies inzake het karakter van de burgerlijke democratie.
In 1933 zag de Duitse bourgeoisie onder leiding van Von Papen zich genoodzaakt Hitler in het zadel te brengen, dit om zodoende de Duitse arbeidersklasse en de werkende massa’s (van zowel de kant van de communisten als wel van de geradicaliseerde proletarische aanhang van de NSDAP) in bedwang te kunnen houden. (Deze waren al dusdanig ‘geradicaliseerd’, zodat Duitsland eind 1932 op de rand van een revolutionaire situatie stond [-> de BVG-staking nov. 1932]).
Ten tweede: De bourgeoisie-historici stellen dat Hitler een gewelddadig fenomeen zou zijn geweest dat boven de burgerlijke democratie uitstak. Echter, Hitler was gewoon de dictatoriale uitingsvorm van de bourgeoisie, de fascistische fractie van de bourgeoisie. De aloude Duitse politiek van de Weimar-bourgeoisie (de angst voor en de strijd tegen de socialistische Sovjet Unie, de pro-Angelsaksische insteek) en haar productiewijze (het beheren van het kapitalisme) werd gewoon voorgezet, dit maal echter ongeremd.
Deze analyse doortrekkend kunnen we stellen dat ongeacht de partijpolitieke kleur van de regering (blauw dan wel rood, Democraat dan wel Republikein), de aloude manier van produceren (nl. de kapitalistische) en al wat daaruit voortvloeit inzake uitbuiting en onderdrukking van arbeiders, etnische minderheden, migranten, vrouwen etc. gewoon door blijft gaan. Alleen soms in een meer tolerante variant (Democraten), dan weer in een meer openlijke discriminerende variant (Republikeinen).
Reformistisch links schotelt de arbeidersklasse echter de illusie voor, als zou Trump een ‘slechtere’ keuze zijn dan een Democratische presidentskandidaat (als voorbeeld hiervan zie wederom het internationale anti-Trump protest van 20 jan. jl., waar o.a. de pseudo-Trotskistische organisaties, zoals de Internationale Socialisten (IS) en de Links Socialist exact dezelfde onzin verkondigden.)
Maar alle anti-Trump hysterie van de kant van de (Democratische) bourgeoisie en haar linksreformistische slippendragers tijdens het inauguratieprotest viel in het niets bij de hypocriete hysterie die losbarstte na Trumps afkondiging van een inreisverbod voor personen afkomstig uit zeven (overwegend) islamitische landen (= Libië, Irak, Iran, Jemen, Soedan, Somalië en Syrië).
Over de gehele wereld regende het krokodillentranen bij de sociaaldemocratie, reformistisch links en de vakbondsbureaucratie gedurende de vele betogingen en demonstraties op luchthavens en andere locaties. Ook Nederland ontbrak niet in dit rijtje. Wat natuurlijk niet ter sprake kwam was het feit dat deze lijst nog door de regering-Obama was opgesteld. Dit werd voor het gemak door de reformisten maar even “vergeten”.
Ook was het al onder Obama dat in 2011 een half jaar lang een actief inreisverbod was ingesteld voor personen uit Irak. En het was alweer onder Obama dat er meer dan twee miljoen (illegale) Mexicanen werden gedeporteerd, een hoger aantal dan onder welke andere Amerikaanse president ook. (Het leverde Obama de kwalificatie ‘deporter-in-chief’ op). Werd er destijds door de linkse reformisten geklaagd over de deportatiepolitiek en anti-moslimdiscours van Obama? No way!
En voor hetzelfde gemak werd ook maar even “vergeten” dat de EU-bureaucraten ondertussen al de verdrinkingsdood van meer dan 10.000 vluchtelingen uit Noord-Afrika en het Midden-Oosten op hun rekening hebben. Hoeveel doden heeft het restrictieve immigratiebeleid van Trump opgeleverd? None!
Elke afzonderlijke EU-lidstaat probeert al sinds jaren zoveel mogelijk de migratie naar hun respectievelijke land in te perken (met Merkel/de ‘BRD’ aan kop), en daarom poogt de ‘BRD’ dictaten op de leggen aan landen in Noord-Afrika en in het Midden-Oosten, zoals Marokko, Tunesië, Egypte, Libanon en Turkije (Tevens veronderstelt de Duitse minister van Binnenlandse zaken De Maizière dat het voor Afghaanse asielzoekers veilig genoeg is in hun thuisland om terug naartoe te keren). Deze landen moeten gaan dienen als opvangkampen ter plekke (wat ze al waren, maar nu moeten deze ook nog weer vluchtelingen terugnemen, die door de ‘BRD’ worden gedeporteerd), dit teneinde de vluchtelingstroom naar (West-)Europa (nog) meer in te perken. Klaagt reformistisch links over deze (anti-)migratiepolitiek en het islam-bashing van de Europese unie? Dacht het niet.
De lijst van deportaties en inreisverboden onder zowel Democratische als Republikeinse presidenten is lang. Enkele voorbeelden:
= Met instemming van het Congres en de vakbondsbureaucratie werd in 1882 de Chinese Exclusion Act ingenomen, die een inreisverbod opwierp voor Chinezen en tevens hen het recht op het Amerikaanse staatsburgerschap verbood. Een en ander diende destijds om af te leiden van de stijgende werkloosheid en de dalende lonen.
= Gedurende de Grote Crisis van 1930 werden 500.000 Mexicanen (voornamelijk migranten boeren) gedeporteerd. In 1954 werd dit nog eens fijntjes overgedaan gedurende de militaire operatie Wetback, toen meer dan een miljoen migranten boeren werden gedeporteerd.
= De Democraat Roosevelt sloot tijdens de Tweede Wereldoorlog meer dan 100.000 in de Verenigde Staten woonachtige etnische Japanners, waaronder velen met een Amerikaans staatsburgerschap, in concentratie kampen op. Tegelijkertijd weigerde hij in dezelfde periode alle Joodse politieke vluchtelingen uit Europa. Zo weigerde hij het schip MS St. Louis, dat 900 Joodse politieke vluchtelingen aan boord had, te laten aanmeren in een Amerikaanse haven en stuurde het terug naar Europa, naar destijds door de Duitsers bezet gebied!
= De tekening van een wet door de Democraat Bill Clinton in 1996, die maar geringe media-aandacht kreeg, gaf de immigratiediensten sterk verruimde bevoegdheden en liet het aantal deportaties explosief stijgen. Gedurende de Bush-jaren en Obama stegen de deportaties. Of het nu dus Democraten of Republikeinen betreft, of sociaaldemocraten of wat voor politieke kleur dan ook (groen, paars of zwart) - De aard van de bourgeoisie blijft het opwerpen van grenzen, de kunstmatige grenzen van het kapitalisme waarin zijn winstbejag afgebakend wordt. En daarin is alleen maar ruimte voor migratie indien dat de economie en het politieke klimaat begunstigd (goedkopere arbeiderskrachten, technologische kennis, soms het opwerpen van een humanitair masker, etc.).
Maar wat is de eis die reformistisch links stelt tegenover deze (anti-)migratiepolitiek van de bourgeoisie? De leus ‘open grenzen’…Dit is een uiterst reactionaire eis vol illusies.
Deze leus verwacht van de kapitalistische klasse dat deze haar eigen grenzen permanent openstelt voor het vrije verkeer van personen. Dit vrije verkeer is slechts een onderdeel van vele anderen, namelijk: Het vrije verkeer van diensten, goederen en kapitaal. Al dit verkeer zal elk kapitalistisch land afzonderlijk ten alle tijden zelf willen blijven reguleren.
Tevens bevat de eis ‘open grenzen’ de mogelijkheid voor dominante kapitalistische landen om de economische markten van zwakkere kapitalistische landen (of zelfs van gedeformeerde arbeidersstaten zoals China) te kunnen penetreren.
Neen, de enige manier om daadwerkelijk een vrij verkeer van diensten, goederen, personen en (ja, ook in het begin stadium van de revolutie/het socialisme) kapitaal wereldwijd te kunnen verwezenlijken, is d.m.v. een reeks van socialistische revoluties in de diverse kapitalistische landen.
Alleen dán, in daadwerkelijke socialistische maatschappijen, kan d.m.v. planeconomieën in de verschillende landen goederen, diensten, kapitaal en personen worden uitgewisseld ten behoeve van de werkende massa’s in de betreffende landen (Zie bijv. o.a. de uitwisseling van goederen en technische kennis van de Sovjet-Unie aan Cuba, van de Sovjet-Unie aan China en visa versa).
Alle andere eisen van het reformisme aan de diverse burgerlijke regeringen onder het kapitalisme, zoals op het gebied van internationale solidariteit en migratiepolitiek, zijn pure illusies en dienen er slechts toe om de werkende massa’s zand in de ogen te strooien m.b.t. het ware karakter van de burgerlijke democratie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten