“Onze” regeringen hebben afstand gedaan van hun echte soevereiniteit en overgedragen aan de internationale instituties. Zij regeren ons van boven naar beneden als vervreemde burgers in een geografische zone in plaats van als een harmonieus volk in een natie. De liberale democratie, met haar economisch systeem van de onbegrensde vrije markt, is het systeem dat voor deze uitkomst verantwoordelijk is. Toch heeft deze het voor elkaar gekregen om miljoenen mensen ervan te overtuigen dat het democratisch is en de gemiddelde burger representeert. De liberale democratie werkt op basis van rechten voor politiek en benadrukt het belang van het individu. Er heerst de aanname dat de toepassing van deze “rechten” universeel geaccepteerd zijn door ieder volk op aarde. Echter faalt de liberale democratie er volledig in om onverzoenlijke verschillen die leiden tot sociale spanningen te erkennen. Dit ziet men bijvoorbeeld bij “het recht om te leven”, “het recht op vrije keuze” en “het recht op vrijheid van meningsuiting”.
De liberale democratie wil ons doen geloven dat er een set van “universele rechten” is en voegt daaraan toe dat de voorstanders hiervan hebben “ontdekt” welke deze zijn. Zowel de humanitaire linkse liberalen als de neoconservatieve rechtse liberalen zijn op een missionaris tocht om hun ontdekte “rechten” over de gehele wereld op te leggen. In dit streven vernietigen zij alle etnische en culturele verschillen in hun kielzog. Dit ligt aan de grondslag van de poging om een totalitair universeel en humanistisch grondrecht op te leggen. De hamvraag is dus, wie gaat bepalen wat die rechten zijn en wat zijn geen rechten? Deze rechten zijn immers geen objectieve feiten (zoals de wet van de zwaartekracht), maar zijn subjectief en onttrokken van verschillende bronnen afhankelijk van volk, context en geschiedenis.
Rechten zijn dus gerelateerd aan en vertrouwen op bepaalde concepties van de gemeenschap. Rechten ontstaan vanuit een subjectief proces en is afhankelijk van een bepaalde groep en hun perceptie van “goedheid”. Een feit dat is geworteld in duizenden jaren van menselijke aard is dat de concepten van “onderscheid” en “diversiteit” mensen meer karakteriseren dan de moderne kunstmatige concepten zoals “universeel” en “gelijkheid” die de liberale democratie ons biedt. Zelfs het meest effectieve wapen van liberalisme, politieke correctheid, kan daar niets aan veranderen. Politieke correctheid is een eufemisme voor de intellectuele censuur die school en universiteitsboeken infecteert.
Rechten worden ontrokken aan het “goede” en wat “goed” is wordt ontrokken aan bepaalde concepties van een menselijke gemeenschap. De rechtspraak is dan ook in het belang van die bepaalde gemeenschap. Om die reden zal een harmonieuze samenleving met een geaccepteerde set van relevante rechten een samenleving zijn waarbinnen de inwoners een homogene definitie van “goed” hebben. Het “goede” wordt gedefinieerd door de waarden en cultuur, het gedeelde belang, de levensstijl, de wortels en het erfgoed. In vervreemde meervoudige “samenlevingen”, de moderne multiculturele en multiraciale “samenlevingen” heerst verdeeldheid alom en worden oordelen over vrijheid en geschikte “rechten” controversiële evaluaties waarbij iedere groep vervreemd en onvoldaan blijft.
Liberale democratieën worden gekarakteriseerd door een gemeenschap die intern gescheurd en verdeeld is. Het parlement zit vol met politieke partijen die constant geteisterd en beïnvloed worden door verschillende belangen, minderheidsgroepen en lobbies die nooit dezelfde richting in willen slaan. De politieke partijen representeren nooit het volk maar enkel hun financiers, lobbyisten en corporatieve sponsors. Als we dit vergelijken met een homogene natie die bevolkt wordt door mensen met een gelijke en gedeelde afkomst, cultuur en gemeenschappelijke definitie over wat “goed” is, kunnen we inzien waarom het volksnationalisme de oplossing biedt.
De liberale democratie wordt eveneens gekarakteriseerd door de promotie van activiteiten van private individuen die enkel hun eigen belangen nastreven. Binnen de liberale democratie wordt van het individu verwacht dat deze min of meer afhankelijk van de staat is voor zijn of haar vrijheid. De liberale staat heeft de geïnstitutionaliseerde rechten ontdekt en burgerschap is vooral een conditie waarvan men passief kan genieten zonder er iets voor te hoeven doen. Dit lijkt geenszins op de echte democratie, die een traditie kent die terug gaat tot Aristoteles en Machiavelli, waar individuen om van hun vrijheden te kunnen genieten de plicht hebben om te participeren in de politiek om gezamenlijk het karakter van hun samenleving te bepalen. In die Republikeinse traditie wordt politieke activiteit gezien als een essentieel onderdeel om zelfvervulling en vrijheid te vergaren. Vrijheid kan enkel bereikt en volledig verzekerd worden via een zelfbesturende vorm van samenleven waarbinnen het burgerschap een verantwoording is van ieder individu dat er deel van uit wil maken.
Hieruit kan men opmaken dat de liberale democratie niet zo democratisch is als dat ze wil doen lijken, men zou het woord “democratie” beter weg kunnen strepen. De terminale problemen van het liberalisme zijn duidelijk; ze heeft een onduidelijke en ambivalente set van kunstmatige “rechten” die geen fundament hebben in de samenleving. Dit resulteert in de vervreemding en ontwaarding van alle concurrerende subgroepen. Dat dit voorkomt is deels te wijten aan haar sociale experimenten zoals multiculturalisme, die het bereiken van een consensus onmogelijk maken. Haar parlement is onrepresentatief en wordt gewurgd door politieke partijen die hun conflicterende agenda’s uitvechten onder toeziend oog van hun financiers. Het belemmert de persoonlijke vrijheid en de “grassroots” consensus door individuen te stimuleren zich terug te trekken uit het politieke proces. Het promoot de mens als “private” individuen zonder binding met de samenleving om hen heen en die ongeremd zijn in het navolgen van hun pure eigenbelang.
De liberale democratie berust op een valse thesis dat een set van “universele” mensenrechten kunnen functioneren als de fundamentele principes voor iedere en alle sociale of politieke ordes. De fatale fout is dat men universele rechten illustreert als iets een vooraf bestaande weg van leven. Het gaat voorbij aan het feit dat de mensheid sinds haar bestaan verschillende wegen van leven en verschillende percepties kent omtrent de “menselijke gemeenschap”. Daarom ontwikkelt elk volk op aarde verschillende rechten. De liberale democratie berust dan ook enkel op aannames, speculatie en veronderstellingen die niet bewezen zijn.
Nationalisme daarentegen is democratisch en een natuurlijke conditie van de mensheid. Het gaat ervan uit dat het individu niet enkel eigenbelang en persoonlijke rechten kent, maar ook plichten heeft tegenover de gemeenschap of de groep. Het stimuleert mensen door hen welkom te heten en verwacht dat burgerschap komt met participatie binnen de gemeenschap. Het erkent het recht van alle volkeren wereldwijd om zichzelf te verenigen binnen homogene gemeenschappen met zelfbestuur. Het erkent het recht om eigen rechten in te voeren die een fundament vinden in gedeelde afkomst, cultuur, levensstijl, spiritualiteit en etniciteit.
Wat Aristoteles het gemeenschappelijk belang of “goed” noemde binnen de politiek is gerechtigheid. De maatschappij is veel minder verdeeld, minder vol ruzies en minder vervreemdend als zij in een nationale vorm, cultuur en geest beweegt als een eenheid. Een regering die daaruit voortkomt is dan ook veel representatiever aangezien deze gebaseerd is op wederzijdse erkenning met betrekking tot het algemene welzijn van de natie. De aarde gevuld met deze nationale vormen (naties) die enkel binnen hun eigen grenzen en samenleving dominant zijn, met respect voor de volledige onafhankelijkheid van zijn buren zorgt voor een diepe diversiteit in de wereld. Dit tegenover een wereld met op ieder continent opgelegd multiculturalisme en multiracialisme met als doel na verloop van tijd één kosmopolitische stad te creëren met grote winkelstraten, een Chinatown, Italiaans district enzovoorts. Iedere stad hetzelfde op ieder willekeurig continent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten