“Het legioen van de Aartsengel Michael” (ook wel bekend als de IJzeren Garde) was niet enkel een politieke groep, maar eveneens een religieuze en militante orde. Deze orde begreep het belang en de macht van mythes. De legionairs beweging wist bijna onoverkoombare obstakels te overwinnen vanwege hun onherroepelijke geloof in God en Natie.
“Het legioen wenst verenigd te blijven zelfs als zij de verkeerde weg kiest. Als het legioen eindigt in de hel, dan zal het nog steeds verenigd zijn. Nadat we met succes de hel veroverd hebben, keren we victorieus terug. Het maakt niet uit of we winnen, verliezen of onze levens moeten offeren. Het belangrijkste is dat we het samen doen als een entiteit van ijzer.”
Corneliu Zelea Codreanu
Mythes creëren een beweging. De waarheid van een mythe is niet onbelangrijk, maar vormt niet de bepalende factor bij de mobilisatie van de massa’s. Een succesvolle mythe raakt het hart van de massa, het laat het sneller en harder kloppen. Uiteraard zal de mythe die gisteren mensen bergen liet verplaatsen wellicht vandaag de dag niet langer capabel zijn om enige reactie te veroorzaken. Marx mag dan wellicht op bijna alle gebieden fout zijn, dit doet echter niets af aan het feit dat de massa’s die gevoed worden door het Marxisme anders handelen dan dat ze zonder het Marxisme zouden doen. Hetzelfde geld voor de IJzeren Garde, zelfs al is God allang dood en de Natie niet meer dan een constructie, het geloof in de oneindige waarheid en waarde van die twee gaf de legionairs de onweerstaanbare kracht die enkel ontstaat wanneer men voelt dat men voor een hoger en groter doel strijdt.
Millennia lang hebben religieuze mythes gedomineerd, de laatste eeuwen hebben we de opkomst en wellicht ook de val meegemaakt van de mythes over Nationalisme en de klassenstrijd. Geen van deze grote mythes zijn dood, maar hun macht is afgenomen. We leven, wellicht voor het eerst sinds de creatie van gesproken taal, in een wereld zonder grote mythes. Hetgeen er de afgelopen tijd het meest in de buurt kwam was de creatie van de Liberale mythe. De langzame maar constante progressie, die ieder zou bevoordelen, is echter doder dan de andere mythes. Sommigen zullen stellen dat “mensenrechten” een moderne Liberale mythe zouden vormen, maar aangezien haar functie eerder is om te legitimeren dan om te mobiliseren is dit simpelweg niet het geval.
Mythes zijn in zekere zin neutraal, want het is essentieel dat dezelfde mythe gebruikt kan worden voor de mobilisatie van mensen in geheel verschillende directies. Linksen beschuldigen vaak het Christendom er van dat het een middel is om het status quo te bewaren. Dat dit niet het geval is kan men onder andere zien bij het Legioen van de Aartsengel Michael, maar ook bij de bevrijdende theologen in Zuid Amerika. Hetzelfde gaat op voor bijvoorbeeld het Nationalisme. Hoewel het vaak een conservatieve kracht is geweest, hoeft dit niet altijd het geval te zijn. Men moet dan ook dialectisch naar mythes kijken; dat wat bedoeld was om te preserveren of legitimeren kan in feite een andere directie mobiliseren.
“Dit land sterft niet door een gebrek aan mensen, of een gebrek aan programma’s, dat is in ieder geval onze mening. Met andere woorden, het zijn niet programma’s die we moeten hebben, maar mensen, nieuwe mensen.”
Corneliu Zelea Codreanu 1903-1938
“Iedere stap naar echte beweging is veel belangrijker dan een dozijn programma’s”
Karl Marx 1818-1883
Geen opmerkingen:
Een reactie posten