Als Nationaal-Socialist ervaar je constant de moeilijkheden als je een betekenisvol gesprek probeert te voeren met iemand die geen Nationaal-Socialist is. Vaak lijkt het erop dat een dergelijke dialoog compleet onmogelijk is en dat je in twee compleet verschillende werelden leeft. Deels ligt de reden voor deze betreurenswaardige situatie uiteraard in het door onze vijanden gepropageerde beeld van het Nationaal-Socialisme als het hoogtepunt van menselijke wreedheid. Echter is wat een halve eeuw geleden is gebeurd voor jongere mensen niet langer meer van zo een groot belang. Sinds hun jongste leeftijd waren zij in staat om alle boosheid en wreedheid die de wereld plagen te volgen sinds de “overwinning van het humanisme” in 1945. Er is een bemoedigende tendens onder de jongere generatie om een minder bevooroordeelde mening te hebben tegenover het leven en zijn verschillende problemen dan voorgaande generaties.
Echter betekend dat niet dat jonge mensen enig idee hebben wat het Nationaal-Socialisme daadwerkelijk inhoud of dat zij er veel begrip voor hebben als je hen dat uitlegt. Zij zijn in een wereld opgegroeid die bewust van al haar natuurlijke waarden en natuurlijke ethische normen is vervreemd. Men leert dat alles relatief is en waar de grens tussen waarheid en leugen ophoud te bestaan omdat niks absoluut is en alles afhangt van de manier waarop je ergens tegenaan kijkt. In deze waarden–vrije wereld leven mensen in een mentaal vacuüm, totaal uit contact met de echte wereld, haar meedogenloze biologische wetten en haar absolute morele en sociale verplichtingen. Het is dan ook onvermijdelijk dat het Nationaal-Socialisme in het politieke en filosofische universum van vandaag de dag wordt gezien als een onbegrijpelijk vreemd element.
Als tegenpool van het zorgeloze relativisme, waar alle ideeën even acceptabel en gangbaar zijn, vertegenwoordigt het Nationaal-Socialisme een niet aflatende inspanning om de absolute waarheid te vinden en deze waarheid het fundament van de menselijke gemeenschap te maken. In tegenstelling tot het nevelige geraaskal van onbenullige fauteuil filosofen en Oosterse mystiek is het Nationaal-Socialisme gebaseerd op gezond verstand en zoekt het zijn argumenten in de echte wereld waar het verschil tussen waarheid en leugen, goed en slecht wordt bepaald door harde feiten en niet door hoopvol denken en theoretische mijmeringen.
In dit licht is het duidelijk dat het Nationaal-Socialisme de concepten en morele normen van alle heersende ideologieën moet verwerpen. Dat leidt uiteraard tot een begrijpelijke kloof die moeilijk te overbruggen is omdat er geen gemeenschappelijk referentiekader is tussen het Nationaal-Socialisme en mensen wier denken wordt bepaald door de ideeën van de huidige orde. Nationaal-Socialisme betekent simpelweg een absolute, onherroepelijke en compromisloze strijd tegen alle filosofische fundamenten van de gehele heersende orde. In dit artikel zullen we proberen om de implicaties van een dergelijke confrontatie uiteen te zetten.
Het Nationaal-Socialistisch idee heeft weinig van doen met politiek in de gebruikelijke zin van het woord. De Nationaal-Socialistische beweging is er geen van de gebruikelijke politieke organisaties, welke slechts een bepaalde belangengroep vertegenwoordigen van een min of meer materialistische natuur. Hun doel is slechts om een politiek programma samen te stellen dat vaag genoeg is om voldoende lemmings aan te trekken die noodzakelijk zijn voor een parlementair platform waar hun “verkozen vertegenwoordigers van het volk” een groter deel van de taart kunnen bemachtigen ten koste van de rest van de samenleving.
Nationaal-Socialisme heeft meer te bieden dan dit: het is een wereldbeeld, een complete levensfilosofie die alle aspecten van het menselijke bestaan omvat. Vanuit een dergelijk wereldbeeld bekijkt men alle fenomenen binnen de samenleving vanuit een en dezelfde hoek, zodat elk aspect deel wordt van een verenigd geheel, net zoals al jouw meningen op alle gebieden worden bepaald door hetzelfde verenigde principe dat het toe laat om alle facetten van het leven uit te leggen. Een wereldbeeld is de basis voor de houding van de volgers tegenover religie, ethiek, politiek, economie en de manier waarop deze hun persoonlijke leven organiseren.
Nationaal-Socialisme is uiteraard niet de enige filosofie die claimt dat het alle aspecten van het menselijk bestaan dekt. Andere voorbeelden zijn bijvoorbeeld religies die in principe iedereen die deze geloven een richtlijn bieden voor gedrag en houding in elke situatie van het leven. Vandaag de dag zijn religies gedwongen om compromissen te sluiten om het steeds verder verbredende gat tussen religieuze dogma’s en waarheid te overbruggen.
Een voorbeeld van een land dat compleet de andere kant is uitgegaan en de vereniging tussen politiek en religie benadrukt is het Iran van Komeini. Een ander voorbeeld is Israel wiens gehele bestaan is gebaseerd op het religieuze geloof dat Joden het “door God uitverkoren volk zijn”, dat Joden het goddelijke recht hebben op het land van de Arabieren en waar de meeste orthodoxe groepen constant de minste of geringste afwijking van de Talmoedische wet afwijzen. Deze wet is een product van de oude nomadische samenleving en is niet toe te passen op een moderne geïndustrialiseerde staat. Dit heeft geleid tot enkele typische Semitische constructies om de strikte religieuze regels te omzeilen.
Vergelijkbare methoden kan men in Arabische landen waarnemen, waar de Ramadan min of meer permanent is afgeschaft omdat deze landen “in oorlog zijn” met armoede. Al deze pogingen om “vals te spelen” laten overduidelijk zien dat deze wereldbeelden totaal niet geschikt zijn als richtlijnen in de moderne wereld met haar Westerse technologie. Zij zijn niet sterk genoeg gebleken om te voorkomen dat hun volgelingen een nieuw leven wensten die geen deel van hun cultuur uitmaakte maar die het gevolg is van succesvol parasitisme. De reden voor dit falen ligt simpelweg bij het feit dat deze religies gebaseerd zijn op blind geloof en niet op realiteit.
Marxisme kan men ook beschouwen als een filosofie op het leven. Het vertegenwoordigt een wereldbeeld dat alle facetten van het menselijk leven bestuurd, waar alle andere politieke ideeën in ons deel van de wereld zich vooral concentreren rond economische en bestuurlijke problemen. Deze ideeën zijn losjes verbonden aan een bepaalde fundamentele visie op het leven in zijn algemeenheid en de relatie tussen individu en samenleving, maar met betrekking tot de spirituele behoeften van de mens zijn zij een slechte vertegenwoordiger. Zij sluiten geen enkele religieuze affiliatie uit, in tegendeel zij zetten altijd totale religieuze vrijheid op het spel en claimen dat religie en politiek apart moeten worden gehouden alsof religie iets onbelangrijks is in vergelijking met politiek. Hun religieuze overtuigingskracht wordt als volledig irrelevant beschouwd voor hun politieke werk. Ze zijn verenigd in een poging om enkele praktische problemen in de staatsmachinerie op te lossen, maar hebben totaal verschillende spirituele doelen in gedachten.
Een ware levensfilosofie zoals het Nationaal-Socialisme kent geen enkele ruimte voor een dergelijk sterk versplinterde opsplitsing van het leven in verschillende compartimenten zonder enkele relatie met elkaar. Nationaal-Socialisme kan alle praktische problemen in de samenleving oplossen door de principes van haar fundamentele filosofie toe te passen. Haar volgelingen hebben geen buitenlands element nodig om in haar spirituele behoeften te voldoen. Nationaal-Socialisme biedt het volledige antwoord op elke vraag die er gesteld wordt.
Het is een bekend feit dat religies zichzelf enkel op geloof baseren, iets wat zij met trots erkennen. Echter het bestaan van god kan nooit bewezen worden. Zowel Marxisme als Nationaal-Socialisme claimen dat zij zich baseren op de wetenschappelijke waarheid. Marxisme werd vanachter een tafel gevuld met geleerde filosofische boeken uitgevonden, echter zonder enig contact met de realiteit of wetenschap. Als men het Marxisme beter bestudeerd kan men inzien dat het net zoals elke religie op geloof is gebaseerd: namelijk op het onwetenschappelijk geloof dat alle biologische wezens die op twee voeten lopen als gelijken zijn gecreëerd. Net als het absurde idee dat door de geschiedenis heen het niet de erfelijkheid maar de omgeving en de condities van productie zijn geweest die de ontwikkeling van een individu bepalen. Men hoeft niet lang na te denken om te beseffen dat in werkelijkheid de mens zijn omgeving heeft gevormd en de sociale orde heeft gesticht - inclusief de condities van productie- en dus niet omgekeerd.
In tegenstelling tot al deze andere filosofieën is het Nationaal-Socialisme nooit uitgevonden. Het is onttrokken uit de eeuwige wetten der natuur, welke al bestaan sinds het ontstaan van het heelal en welke het leven hebben bestuurd sinds de eerste primitieve organismen ontstonden. Het Nationaal-Socialistisch idee overstijgt niet enkel Duitsland en onze tijd, maar ook het ras, de mensheid en ieder tijdperk: het brengt de mysterieuze en onfeilbare wijsheid tot uitdrukking die de natuur creëert. De onpersoonlijke wijsheid uit het oerwoud, de diepzee en de donkere velden van de ruimte. Het is niet enkel in zijn glorietijd dat Adolf Hitler terug greep naar deze verheven wijsheid, maar ook dat hij er een praktisch regeneratie beleid van heeft gemaakt op wereldschaal.
Met andere woorden, Nationaal-Socialisme is niet uitgevonden door Adolf Hitler, maar is de bewuste expressie van de fundamentele wetten der natuur die ons leven besturen. Het is gebaseerd op een oneindige liefde voor de creatie in al zijn diversiteit. Een diep respect voor de wijsheid van de natuur en de drang om het leven te bewaren zoals het uit deze wijsheid gegroeid is. De enige manier om dit te doen is de samenleving te organiseren in overeenstemming met deze fundamentele wetten. Feitelijk is tegen Nationaal-Socialisme zijn net zo absurd als tegen zwaartekracht zijn of tegen het feit zijn dat de aarde rond is. Nationaal-Socialisme is niks anders dan de applicatie van biologische wetten op de politieke, economische, sociale en religieuze gebieden van het menselijk leven. In die zin is Nationaal-Socialisme echt wetenschappelijk, anders dan iedere andere ideologie. Het wenst niet om de realiteit passend te maken aan bedachte theorieën maar wil de theorieën binnen de realiteit laten passen. In een nieuw tijdperk veranderende wetenschappelijke ontdekkingen zouden dus direct worden gereflecteerd in het praktische leven van de Nationaal-Socialistische gemeenschap.
Uiteraard wensen we soms dat sommige van deze wetten anders waren, maar we zullen moeten accepteren dat het onmogelijk is deze te veranderen: dingen zijn zoals ze zijn. Natuurwetten kunnen niet veranderd worden door een stem in een referendum. Wellicht zou het gemakkelijker zijn als ieder mens en ieder ras als gelijken werden geboren en als erfelijke factoren geen rol zouden spelen. Echter is dit nu eenmaal niet het geval en dit vastliggend feit veranderd echt niet door hoopvol denken. Een samenleving bouwen op dit hoopvolle denken kan enkel desastreuze gevolgen hebben.
De consequenties hiervan kunnen we duidelijk zien als we naar de samenlevingen kijken die onze vijanden in het Oosten en Westen hebben gebouwd. Allen verwijzen naar het Nationaal-Socialisme als het ultieme kwaad, dit terwijl zij zelf over een wereld heersen op de rand van een economische en morele ramp. Een wereld die wordt geplaagd door inflatie, honger, werkeloosheid, zinloos geweld, drugsmisbruik, vervuiling, pornografie, corruptie en ecologische rampen. Een wereld die enkel 16 dagen vrede heeft gekend sinds 1945 en waar meer dan 30 miljoen mensen werden afgeslacht in diezelfde periode.
Het is vooral in de Westerse wereld waar de decadentie en morele degeneratie zich het meeste heeft ontwikkeld. De mensen hier zijn compleet vervreemd van alle duidelijke en natuurlijke waarden, zij zijn levenloze zombies geworden wiens angsten worden verzacht door materialistisch comfort. Ondanks alle materiële meevallers in de moderne wereld zijn deze mensen noch gelukkig noch voldaan. Zij missen idealen en enthousiasme en hebben alle hoop in de toekomst opgegeven. Men ziet geen toekomst, men heeft liever de luxe van het moment dan het behoud van ras en cultuur voor de eeuwigheid. Dit is de Gouden eeuw die onze vijanden in 1945 beloofd hebben, dit is wat zij in 65 jaar wisten op te bouwen. Onder deze omstandigheden zijn de vooruitzichten voor de toekomst weinig hoopgevend. Het hoeft echter niet zo te zijn. Dat de wereld zich in een slechte conditie begeeft is vooral te wijten aan het disrespect van de mens voor de wetten der natuur.
Als Nationaal Socialist zul je jezelf onvermijdelijk voelen als iemand van een andere planeet wanneer je de natuur van de huidige orde begrijpt. Als Nationaal-Socialisten streven wij naar een totaal Nieuwe Wereldorde, gebaseerd op de onfeilbare wijsheid der natuur. Enkel binnen een dergelijke nieuwe orde kan de mensheid overleven op de lange termijn. Echter om deze nieuwe orde te creëren moet de mens accepteren dat deze niet boven de natuur staat. De mens is niet de meester van creatie maar een geïntegreerd onderdeel van de totaliteit van de natuur. Hij is onderworpen aan exact dezelfde wetten als alle andere levende organismes. Dientengevolge moet deze ook het wetenschappelijk bewezen feit dat rassen verschillend zijn accepteren. Ook dient hij te erkennen dat alle menselijke wezens individuen zijn die ongelijk zijn gecreëerd.
Dit mag natuurlijk “onrechtvaardig” lijken voor sommigen, maar een van de dingen die de mens moet erkennen is dat er geen conceptie van recht is in de natuur op de manier zoals wij het woord meestal interpreteren. Als menselijke wezens moeten we een samenleving bouwen op juridische en sociale rechtvaardigheid omdat alle leden een belangrijke functie hebben en daarom gelijkwaardige bescherming kunnen eisen onder de wet. Dit vormt een deel van de beveiliging die noodzakelijk en natuurlijk is in een georganiseerde samenleving. Het is een van de belangrijkste redenen waarom de mens begon met het realiseren van stabiele sociale structuren. Echter kunnen we geen biologisch recht creëren, net zo min als dat we biologische gelijkwaardigheid kunnen creëren. Vanuit een menselijk standpunt lijkt het extreem onrechtvaardig dat sommige mensen op jonge leeftijd worden geplaagd door verschrikkelijke en ongeneselijke ziektes waar anderen een goede gezondheid genieten en meer dan 100 jaar oud worden. Ongeacht wat we hierbij voelen, is dit de manier waarop dingen gaan en wij moeten leren dat de natuur onze conceptie van recht niet erkend.
De vijanden van het Nationaal-Socialisme claimen dat de biologische conceptie van menselijke aard die de basis van het Nationaal-Socialisme vormt “onethisch” is. Wij kunnen hier enkel op antwoorden dat de zogenaamde “ethiek” van onze tegenstanders immoreel is omdat deze gebaseerd is op normen en waarden die niet gebaseerd zijn op de natuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten