Afgelopen maandag drongen circa 150 militante vakbondsleden uit de Metalektro-sector (voorheen grootmetaal) de hal van het kantoorgebouw van de werkgeverskoepel FME in Zoetermeer binnen. Een ,,vreedzaam” protest volgens het FNV; ,,intimiderend” volgens een woordvoerder van het FME. Zo zou er geroepen zijn: ,,als je nou niet opendoet, sla ik je op je muil". Hoe dat allemaal ook moge zijn, vast staat dat deze metallo’s terecht kwaad zijn over de lange onderhandelingen omtrent een nieuw CAO. Al sinds juni zijn er meerdere stakingen geweest bij bedrijven zoals Scania, Siemens, VDL en Fokker. Vorige week waren er nog stakingen in Limburg en zelfs gisteren in Friesland en Nijmegen. Het CAO Metalektro geldt voor ong. 150.000 werknemers in bedrijven als DAF en Stork, arbeiders van deze bedrijven hebben meegedaan aan deze sit-in actie. Het cao-conflict draait voornamelijk om een gewenste 3,5% loonsverhoging. FME is alleen tot 2,5% bereid. Een belachelijk bedrag, zeker in deze tijd van economische conjectuur. Andere eisen zijn o.a. meer zeggenschap over uren en meer lonen voor jongeren en inhuurkrachten.
Om deze sit-in beëindigen, moest het FME de hulp van de politie inroepen. Dit is diezelfde politie (de “fijne collega’s in uniformen") waarvan de woordvoerder van de politievakbond afgelopen 15 september jl., op de dag van de oprichting van de SP-beweging 'Tijd voor Rechtvaardigheid', nog opriep om kwaadwillige politici op te sluiten ,,in zijn cellen (!)” wanneer er geen sociale gerechtigheid kwam in het land. Stoere praat en sympathiek wanneer zijn collega agenten zelf in een Cao-conflict zijn beland, maar wanneer hun dispuut eenmaal is opgelost, treden zij vervolgens wél op tegen andere “collega’s” die in hun strijd voor sociaal recht schijnbaar de wet overtreden.
Links: Vakbonds-smeris Jan Struijs van de Nederlandse Politiebond
- Spreker op de SP manifestatie te Rotterdam
Rechts: FNV voorzitter en voormalig smeris bij de Koninklijke Marechaussee: Han Busker
Nee, de politie is geen “arbeider in uniform", maar de knuppelgarde van het kapitalisme (van diegenen die alle bedrijven en infrastructuur als privé eigendom in bezit hebben). De politie krijgt haar eisen wel vervuld, de overtollige arbeidersmassa’s moeten maar bitter strijden voor enkele restjes.
Daarom nog altijd: Smeris, weg uit de arbeidersbeweging!*
_________
* In het kader van 100 jaar Novemberrevolutie wijzen we op de foutieve stelling in grote delen van de linkse beweging, dat de op 4 januari 1919 ontslagen Berlijnse politiecommissaris Emil Eichhorn, lid van de linker vleugel van de USPD, een “socialistische” agent zou zijn. Hij was een agent in dienst van een kapitalistische staat, van de SPD-regering sinds eind 1918, en dus een bourgeoisie agent. Want, hoewel regeringen veranderen blijft de agent hetzelfde. Hoewel Eichhorn met enkele “socialistische” geestverwanten na de Novemberrevolutie soms zij-aan-zij door de straten van Berlijn patrouilleerde (de Sicherheitswehr), verlieten zij Eichhorn tevens net zo snel, en dienden zij de contrarevolutie, gedurende de “Spartakist opstand" in Berlijn januari na zijn ontslag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten