Piraeus, Griekenland: Overwinning voor de Havenarbeiders van COSCO!

Honderden arbeiders in de haven van Piraeus, werkzaam bij de scheepsgigant COSCO (voluit: China Ocean Shipping Company - waarvan de Chinese staat de eigenaar is), voerden eind mei en begin juni een belangrijke stakingsactie tegen de abominabele arbeidsomstandigheden, die er bij de containerterminals heersen. Op 30 mei jl. legden de arbeiders in geheel Griekenland het werk neer in een landelijke 24 uurs-staking tegen het jongste pakket aan bezuinigingsmaatregelen, opgelegd door de EU en geïmplementeerd door de Syriza/ANEL-regering. 

Haven van Piraeus in Griekenland

Onder hen ook de havenarbeiders van COSCO, geleid door hun vakbond ENEDEP, die de dreigementen van de kant van de COSCO-directie om hen allen te laten arresteren, in geval van deelname aan de staking, trotseerden. De arbeiders verlengden hun actie vervolgens met nog eens 48 uur om daarmee hun eisen voor full-time en stabiel werk, verhoging van de ploegensterkte, collectieve onderhandelingen en maatregelen ter verbetering van de arbeidsveiligheid evenals een verhoging van de abominabel lage lonen kracht bij te zetten. De hoogst gevaarlijke arbeidsomstandigheden in de haven hebben al tot vele ongelukken geleid en vorig jaar nog het leven geëist van een collega.

Een stakingsmeeting tegenover de poort van COSCO werd massaal versterkt door duizenden sympathiserende arbeiders van andere bedrijven, waaronder ook havenarbeiders, georganiseerd in een andere vakbond, die het werk voor 48 uur hadden neergelegd. Deze arbeiders, aangesloten bij de Dockers Union – Port of Piraeus, waren al eerder geconfronteerd met een verlaging van hun eigen lonen en streden eveneens voor het recht op collectieve onderhandelingen. De meeting werd gesteund door de vakbonden van het zeevarend personeel en het Centrum van Arbeid van Piraeus, gedomineerd door de PAME, de vakcentrale gelieerd aan de KKE (communisten). Gezamenlijke stakingsposten slaagden er met succes in om COSCO volledig plat te leggen – voor de eerste keer in de bijna negen jaar dat deze in Piraeus operationeel is. Pogingen van de kant van de directie om de staking te breken met behulp van onderkruipers en fascisten alsmede via het gerecht konden worden teruggeslagen.

Op een massaal bezochte algemene vergadering van de bond op 1 juni werd besloten om de staking tot nader order op te schorten, maar vijf dagen later legden de COSCO-arbeiders opnieuw alles plat. Tot dus ver hebben de arbeiders slechts een concrete toezegging afgedwongen – namelijk dat hun banen worden toegevoegd aan de van overheidswege vastgelegde categorie van ,,zware en ongezonde beroepen”, wat hen het recht geeft op bepaalde pensioenvoordelen. De bond kondigde aan dat er verdere werkonderbrekingen zouden volgen, indien COSCO niet akkoord zou gaan met nadere onderhandelingen. Desalniettemin werden de acties toch opgeschort, nadat de bond op 11 juli jl. bekendmaakte dat er een ,,mondelinge overeenkomst” zou zijn bereikt, welke – zo werd althans gesteld – tegemoet zou komen aan de eisen van de arbeiders voor full-time werk en beter bemande ploegen.

Dockers staken in de Havens

De strijd van de COSCO-arbeiders heeft nogal wat losgemaakt in de gehele maritieme sector in Griekenland, welke aldaar in economisch opzicht van doorslaggevend belang is. Een succesvolle uitkomst van deze strijd zou een belangrijke impuls kunnen zijn voor de gehele Griekse arbeidersklasse, die weliswaar zware klappen heeft moeten incasseren door tien jaar van woeste kapitalistische bezuiniging, maar waarvan het moreel nog altijd ongebroken is. Bovendien zou een dergelijke uitkomst ook een inspiratie kunnen zijn voor de arbeiders elders in Europa, die zich eveneens geconfronteerd zien met aanvallen op hun eigen banen en levensstandaard.

De regerende Syriza-partij beklaagde zich in haar commentaar op de staking erover dat de problemen waarmee de dockers werden geconfronteerd het resultaat waren van het feit dat COSCO "exclusief via onderaannemers opereert en dusdoende haar winsten maximaliseert, terwijl ze op hetzelfde ogenblik haar verantwoordelijkheden als werkgever ontwijkt" (Kathimerini, 2 juni jl.). Dit nu is pure huichelarij van de kant van Syriza, die – niettegenstaande haar 'radicaal linkse' etiket – een bourgeois-partij is. In 2015 legde Syriza de overweldigende 'Nee'-stem in het referendum inzake de EU-bezuinigingsdictaten naast zich neer. Vandaag de dag gaat ze door met het mes erin te zetten uit naam van de Frankfurter bankiers en de Griekse scheepsmagnaten.

Dockers bij COSCO worden inderdaad grotendeels ingehuurd via agentschappen op basis van zogeheten ,,flexibele” contracten op het niveau van hongerlonen, die noch stabiel werk noch basisarbeidsrechten garanderen. Arbeiders klagen over het gebrek aan echte opleiding en over het klimaat van intimidatie dat in de haven heerst – met knokploegachtige figuren die worden ingehuurd om discipline af te dwingen. Het is van essentieel belang dat de bonden strijd voeren om de parasitaire onderaannemers uit de haven te jagen alsmede om ALLE arbeiders op een full-time basis met fatsoenlijke lonen en dito arbeidsvoorwaarden aan te nemen – met onmiddellijke ingang.

Manifestatie tegen de privatisering van de Havens

COSCO is operationeel op de pieren II en III van de goederenhaven van Piraeus sinds oktober 2009. In 2016 verkocht de Syriza-regering 67% van het staatsaandeel in de haven van Piraeus aan COSCO. Terecht waren de havenarbeiders destijds gekant tegen de privatisering, want zij begrepen toen al dat de uitverkoop gepaard zou gaan met aanvallen op hun lonen, arbeidsvoorwaarden en vakbondsrechten. De schandalige behandeling door COSCO van haar arbeidskrachten in Piraeus omvatten 12-uurs shiften voor een hongerloon, vaak zelfs zonder recht op een schaft van 30 minuten. Tegelijkertijd zijn er andere arbeiders, die niet genoeg werk hebben.

De weerzinwekkende omstandigheden, waarmee de COSCO-dockers en de andere arbeiders in Griekenland zich zien geconfronteerd, zijn een direct resultaat van de bezuinigingsmaatregelen, met inbegrip van de privatisering van de havens en van andere infrastructuur, welke werden opgelegd door de EU en het IMF in ruil voor een ,,bailout" van Griekenland. In werkelijkheid was de ,,bailout" bedoeld voor de Duitse en Franse banken die de schuld hielden, terwijl de werkende bevolking werd gedwongen te betalen. De Verelendung en pauperisering van de Griekse arbeiders is een extreme variant van hetgeen tegenwoordig gebeurt met alle arbeiders over geheel Europa op het moment dat de EU-bazen pogen om de uitbuiting van hun loonslaven te intensiveren. In een artikel in het Amerikaanse blad The Nation (dd. 1 juni jl.), getiteld 'How Greece’s Busiest Port Reveals the Perils of Privatisation', wordt een docker geciteerd, die stelt: "We weten dat wij hier in Griekenland onderdeel zijn van een bijzonder hardvochtig neoliberaal experiment, maar dit is echt pas het begin. Vandaag Griekenland, morgen Europa. Het gehele arbeidssysteem tendeert naar meer flexibele systemen van werk". 

De EU is het instrument, waarmee de kapitalistische machten in Europa – met het BRD-imperialisme als stuwende kracht – proberen om de lonen en arbeidsvoorwaarden van de arbeiders, met inbegrip van die van de sterkere economieën, zoals Duitsland zelf, om te ploegen. Havenarbeiders in Europa zagen zich al genoodzaakt om dergelijke aanvallen af te slaan, zoals de tegen de bonden gerichte EU-‘Port Packages'. In januari 2006 legde een grimmige stakingsactie tegen Port Package III de Hamburgse haven plat, gevolgd door tal van acties elders in Europa. Vorig jaar staakten de dockers in Spanje tegen het opleggen van EU-regulering inzake 'free enterprise' ('vrij ondernemerschap'), d.w.z. vrij van vakbonden. Het EU-consortium heeft de zwakke landen in Europa, zoals Griekenland, Spanje en Portugal, verwoest. Tegelijkertijd dient het als handelsblok tegenover het rivaliserende US-Amerikaanse en Japanse imperialisme.

Containerschip van Cosco op weg naar open Zee