Onderhandelingen tussen werkgeversorganisatie FME met de vakbonden om een fatsoenlijke cao af te sluiten voor de 150.000 metaalarbeiders uit de metalektro zijn stukgelopen. Behalve eisen voor hogere lonen, meer vaste banen en gelijk loon voor flexwerkers, eisen de vakbonden ook een generatiepact - zodat jongeren weer een vaste baan krijgen binnen de sector, terwijl ouderen daardoor juist gezond de eindstreep kunnen halen en hun kennis over kunnen dragen - en willen ze af van de verplichting om op bevel van de baas steeds maar weer overuren te maken.
Nadat er vorige maand eerste stakingsacties bij Fokker en DAF werden gehouden, hebben de stakingen zich nu inmiddels verder uitgebreid binnen de metaalsector. Afgelopen woensdag 20 juni staakten duizenden arbeiders van grote industrieconcerns zoals VDL, Nedcar, ASML, Scania en Wärtsilä (Zwolle, Meppel) op zes plaatsen in het land. Ook kleinere bedrijven (o.a. in en rond Nijmegen) zijn het toneel van stakingsacties.
Hoewel De Nederlandsche Bank onlangs nog vol trots beweerde dat de lonen in Nederland weer stijgen (2,1% gemiddeld), is het een gegeven dat loonstijgingen er niet vanzelf komen. Dit kan alleen door harde klassenstrijd gerealiseerd worden. Zo wordt de grootste en meest strijdbare bond van Nederland, het FNV, al op verschillende flanken gepasseerd door de werkgevers. Dit doen zij door met de ondernemingsraad van de desbetreffende bedrijven eigen afspraken te maken in zogenaamde arbeidsvoorwaardenreglementen (avr). Dit gebeurde voorheen al bij Jumbo en Action. Zo stemmen arbeiders sneller (en vaak onder druk en intimidatie) in met slechtere omstandigheden. Tevens kunnen dergelijke avr’s per individu toegepast worden waardoor de ene collega 1% loonsverhoging krijgt in een slappe avr, terwijl de andere collega die niet ingestemd heeft met deze avr met een verlopen cao blijft steken i.p.v. dat alle collega’s een gezamenlijke 3% loonsverhoging krijgen in een opnieuw door de bonden afgesloten cao. In de detailhandelsbranche non-food is de FNV zelfs tot 2020 gepasseerd door de kleinere vakbonden CNV, De Unie (twee “gele bonden") en Alternatief Voor Vakbond.
In de metalektro weigeren de kapitalisten bij de cao-onderhandelingen tot nu toe de loonsverhoging van 3,5% met een vloer van €1000 per jaar te betalen. Daarom zullen de stakingsacties de komende tijd doorgezet worden. Van de werkgeverszijde moet niet verwacht worden dat deze vanzelf na enkele overleggen instemmen met betere arbeidsomstandigheden. De praktijk bewijst dat vakbonden nog altijd meer voor elkaar krijgen dan vóór een staking (maar nog altijd minder dan hun eis was, zie onder). Toch is een staking op langere termijn vaak nuttig gebleken. Echter, de arbeiders dienen ook niet blindelings op de bonzen van de vakbonden te vertrouwen. Deze zullen altijd proberen een arbeidsconflict zo snel mogelijk te laten beëindigen d.m.v. een slap akkoord! Desondanks: overwinning aan de stakende metallo's!
48 uurs-staking bij DAF
Geen opmerkingen:
Een reactie posten