Spanje barst! Vrijheid voor Catalonië, Baskenland en alle andere Naties!

Enige tijd geleden begon de Spaanse staat met een campagne van ongekende repressie tegen de Catalanen. Hiermee probeerde deze te voorkomen dat ze hun onafhankelijkheid zouden verklaren. Meer dan twee miljoen mensen kwamen in opstand tegen de smeris, die probeerde te voorkomen dat ze hun stem uit zouden brengen bij de stemlokalen. Uiteindelijk stemde 90% van hen vóór een Catalaanse afscheiding van Spanje.

Op naar een Catalaanse onafhankelijkheid

De kapitalistische heersers van de Spaanse staat dulden geen enkel verzet tegen de kunstmatige eenheid van hun gevangenis voor volkeren. Ze ontnemen de Catalanen, de Basken en Galicische naties het recht op zelfbeschikking. De staat van beleg die Madrid momenteel heeft opgelegd aan de Catalanen is wederom een belangrijke bevestiging van het feit dat de nationale onderdrukking van Catalonië alleen beëindigt kan worden door onafhankelijkheid. Hun autonomie binnen de Spaanse staat is een regelrechte leugen gebleken. De enige principiële positie die nationaal-revolutionairen hierbij kunnen innemen, is de eis voor een directe onafhankelijkheid van deze naties. Aan ons de taak om de arbeiders van Spanje en Europa te mobiliseren voor deze strijd.

In de opmars naar het referendum verklaarden de Castiliaanse chauvinisten het referendum illegaal. Hierbij kregen ze onvoorwaardelijke steun vanuit de Europese Unie. Duizenden troepen van de Policia Nacional en de paramilitaire Guardia Civil (een overblijfsel van het fascistische Franco-regime) werden naar Catalonië gezonden om de bevolking daar te onderdrukken en hen het recht op zelfbeschikking te ontnemen. De tegoeden van de Catalaanse overheid werden bevroren, hun leiders gearresteerd en de stemlokalen gesloten. Toen de overgebleven stemlokalen eindelijk open gingen, werden de mensen die hun stem in het referendum wilden laten horen, bruut aangevallen door de smeris. Op barbaarse wijze werden Catalaanse burgers uit de stemlokalen gesleurd, in elkaar geslagen en beschoten met rubberen kogels en traangas. Meer dan 900 mensen werden hierbij verwond.

Brandweermannen vormen veiligheidskordons rond stemlokalen om burgers tegen politie geweld te beschermen

De strijd voor het nationale zelfbeschikkingsrecht voor onderdrukte naties, kan een sterke kracht zijn in de revolutionaire strijd van de arbeidersklasse tegen het kapitalisme. De afgelopen weken hebben honderdduizenden mensen in Catalonië de Castiliaanse heersers, hun grondwet, de smeris en hun zogenaamde 'democratische orde' getrotseerd. Studenten en arbeiders gingen in staking, terwijl boeren met hun tractoren barricades opwierpen om de stemmers tegen het brute politie geweld te beschermen. Het meest toonaangevend waren de acties van de vakbonden, die hielpen om het referendum mogelijk te maken. De dockers van Barcelona en Tarragona - de belangrijkste aanvoerhavens van Spanje aan de middellandse zee - weigerden schepen te lossen, die gebruikt werden om de Guardia Civil en Policia Nacional te bevoorraden. De vakbond van de brandweer ondernam ook actie door veiligheidscordons rondom de stemlokalen te vormen.

Ondanks de terreurcampagne van de smeris blijft het Catalaanse volk strijdbaar. Een algemene staking werd uitgeroepen waarop geheel Catalonië werd stilgelegd. Het is nu zaak dat de arbeidersklasse in Catalonië, maar ook in de rest van Spanje, opkomt voor de Catalaanse nationale rechten. Alle aanklachten tegen de separatisten moeten onmiddellijk ingetrokken worden. De Guardia Civil en Policia Nacional moeten per direct uit Catalonië vertrekken. Ondertussen demonstreerden vele duizenden mensen in Baskenland en andere onderdrukte naties om het Catalaanse referendum te ondersteunen. Het Catalaanse referendum betekende een opsteker voor de Baskische onafhankelijkheidsbeweging. Beide naties die in de grensregio tussen Frankrijk en Spanje liggen, worden door de kapitalistische staten onderdrukt. Ook in Frankrijk neemt de roep voor solidariteit en onafhankelijkheid steeds meer toe.

Bruut politiegeweld tegen burgers rond het referendum in Catalonië

Het recht op nationale zelfbeschikking

De brutaliteit die de Spaanse staat los gelaten heeft op het Catalaanse volk is een echo van de Franco dictatuur. Het waren immers de Catalanen en Basken die de belangrijkste voorhoede vormden tijdens de Spaanse revolutie van 1930. De overwinning van de contra-revolutie in 1939 door de Generalissimo Fransisco Franco smoorde deze echter met decennia lange bloederige repressie. De Spaanse regeringspartij Partido Popular is een nazaat van dit Franco regime. In een verklaring laat Premier Mariano Rajoy weten dat het Catalaanse referendum voor onafhankelijkheid de Spaanse grondwet van 1978 schendt. Het bijeenhouden van de Spaanse eenheid staat centraal in deze chauvinistische en antidemocratische grondwet, die als laatste wil van Franco na zijn dood een monarchie installeerde als bonapartistische oppermacht.

De arbeidersklasse heeft een enorme sociale macht die geïnstrumentaliseerd dient te worden in dienst van de strijd voor onafhankelijkheid. Het is absoluut noodzakelijk om de separatistische bourgeoisie van Catalonië te beschermen tegen de centralisten in Madrid. ECHTER, de arbeiders moeten politiek onafhankelijk blijven van deze kapitalistische politici en hun bourgeois partijen. Voor de Catalaanse bourgeoisie betekent 'onafhankelijkheid' alleen maar heersen over hen die ze uitbuiten voor winsten. Ze zullen hun eigen repressieve apparaat - zoals de Mossos d'Esquadra (Catalaanse politie) - inzetten tegen de arbeidersklasse. Het zou dan ook zelfmoord zijn voor de Catalaanse arbeidersklasse om op de Catalaanse bourgeoisie te vertrouwen in de strijd voor haar onafhankelijkheid. Uiteindelijk zal Catalonië een arbeidersrepubliek moeten worden!

Lang hebben de Catalaanse nationalisten naar de Europese Unie gekeken voor verlossing. Tijdens het referendum verklaarde de Catalaanse leider Carles Puigdemont dat hij een direct beroep op Europa moest doen. De Europese Unie kon niet langer de andere kant op kijken, aldus Puigdemont. Als reactie hierop maakte de Europese Commissie het standpunt van de EU duidelijk: "Het referendum in Catalonië is niet legaal." Hierop vervolgde de Commissie dat het hier een interne Spaanse gelegenheid betrof, die in één lijn met de Spaanse constitutionele orde opgelost moet worden. De President van de Europese Commissie, Jean-Claude Junker gaf aan dat er voor een onafhankelijk Catalonië géén plaats binnen de Unie zou zijn. De EU is vastbesloten om de huidige grenzen binnen de Unie intact te houden. De EU is bang dat het uiteen vallen van Spanje of een andere lidstaat als gevolg heeft dat de EU als een kaartenhuis in elkaar stort omdat alle andere onderdrukte naties dan ook de onafhankelijkheid uitroepen. Als nationaal-revolutionairen staan we principieel lijnrecht tegenover de EU, die een imperialistische institutie van kapitalistische landen is. De EU wil winsten maximaliseren door de arbeiders door heel Europa uit te knijpen, terwijl de dominante lidstaten - Duitsland en in mindere mate Frankrijk - het gebruiken om de zwakkere Europese landen verder te onderdrukken.

Spaanse vlag verbrand tijdens protest voor Catalaanse onafhankelijkheid

Het is daarom, dat het uiteen vallen van de Castiliaans-chauvinistische Spaanse staat met haar monarchie en Franco-nostalgisten een enorme stap voorwaarts zou betekenen voor alle arbeiders in Spanje tegen hun kapitalistische heersers. De strijd voor de nationale bevrijding in Catalonië en Baskenland is integraal verbonden met de strijd om de kapitalistische heerschappij in heel Spanje en Frankrijk omver te werpen. Weg met de Spaanse monarchie! Voor arbeidersrepublieken! Spanje barst! Vrijheid voor Catalonië, Baskenland en alle andere naties!