Het leek afgelopen donderdag officieel: Het sociale protest tegen de reactionaire regering-Michel I, met haar uiterst arbeidersvijandige bezuinigings- en afbraakpolitiek, is door toedoen van de syndicaatsleiding van de drie grote Belgische bonden doodgelopen.
De Antwerpse dockers laten duidelijk blijken wat ze van Fernand Huts (havenbaron) en zijn loondumpingsmethoden vinden. Wij zeggen: “Maak hutspot van Huts!”
,,De vakbondsleiders begingen in 2014 een fout. Ze hadden de regering moeten wegstaken. Door hem niet ten val te brengen, hebben ze de zwakke, onderling verdeelde regering de kans geboden om het besparingsbeleid op te drijven”, aldus stelde de Linkse Socialist op zich terecht in een pamflet ter mobilisering voor de grote betoging van deze dag. Hier wordt echter de foutieve redenering aangehangen dat de syndicaatsleiding slechts een fout in de te hanteren tactiek hebben begaan in de strijd tegen de regering, in plaats van onomwonden te stellen en de massa’s te doen laten inzien dat het juist het welbewuste doel was van de syndicaatsleiding om de woede van de georganiseerde basis via op zich onschadelijke protesten te kanaliseren en dood te laten bloeden. We kunnen dan ook constateren dat dit is gelukt.
Het leger in de straten: De quasi-noodtoestand is in Brussel nog steeds van kracht!
Maar al in De Standaard van 22 sept. moesten we lezen dat ,,de drie grote vakbondskoepels hun geplande nationale staking op 7 oktober” hadden ,,afgeblazen”. Alléén ACV-metaal riep op om toch de zaak plat te leggen (in de metaal en textiel) [,,goed voor 200.000 werknemers”]). Andere bonden zouden wel volgen in andere sectoren met acties, maar de algemene staking blijft uit. Marc Leeman (ACV-bons) was daardoor uiteindelijk in verwarring: ,,Welk signaal geven we nu eigenlijk? We staken niet, maar we staken wel. Dat is niet echt duidelijk”. De topman van het Verbond van Belgische Ondernemingen, Pieter Timmermans, had de hoop op de terugkeer naar een “rustiger sociaal klimaat” na het nieuws van de algemene staking niet hoog meer zitten, maar hij kan weer gerust zijn.
Indrukwekkend:De gebalde macht van de arbeidersbeweging (hier: de kern van de betoging), welke helaas keer op keer wordt gesaboteerd door de syndicaatsbureaucratie. “Wie hebben ons verraden? Sociaaldemocraten!”
Maar al in De Standaard van 22 sept. moesten we lezen dat ,,de drie grote vakbondskoepels hun geplande nationale staking op 7 oktober” hadden ,,afgeblazen”. Alléén ACV-metaal riep op om toch de zaak plat te leggen (in de metaal en textiel) [,,goed voor 200.000 werknemers”]). Andere bonden zouden wel volgen in andere sectoren met acties, maar de algemene staking blijft uit. Marc Leeman (ACV-bons) was daardoor uiteindelijk in verwarring: ,,Welk signaal geven we nu eigenlijk? We staken niet, maar we staken wel. Dat is niet echt duidelijk”. De topman van het Verbond van Belgische Ondernemingen, Pieter Timmermans, had de hoop op de terugkeer naar een “rustiger sociaal klimaat” na het nieuws van de algemene staking niet hoog meer zitten, maar hij kan weer gerust zijn.
De sfeer zat er blijkens nevenstaande beelden weer goed in!
De Tijd (29 sept.) bracht in de ochtend van de betoging naar buiten dat ,,een van de vele voorstellen, eentje van de N-VA” ,,een tweede indexsprong” zou zijn. ,,Maar deze zou niet voor iedereen gelden, maar enkel voor pensioenen en werkloosheidsuitkeringen...”. De dag erna bracht Het Laatste Nieuws naar buiten dat, wederom, de N-VA komaf wilt ,,maken met de fiscale aftrek van vakbondslidgeld, en de vakbondspremie correct belasten”. (De vakbondspremie is een bedrag dat de werkgever betaalt voor werknemers die gesyndiceerd zijn.) Deze openlijke en provocerende vakbondsbashing van de N-VA/MR-regering zal hoogstwaarschijnlijk niet het protest tegen de regering weer doen oplaaien.
Ook het hoofdkantoor van de PS ontkwam wederom niet aan de arbeiderswoede...
Met betrekking tot de betoging zelf kunnen we nog vaststellen dat er deze keer op de Zuidlaan géén mogelijkheid was voor strijdbare betogers om het directe gevecht aan te gaan met Michel’s politiekorps. Kennelijk had de syndicaatsbureaucratie hiertoe orders gekregen van Jambon. Dit door de Zuidlaan hermetisch af te sluiten middels barrière bemand door de vakbondsinterne ordedienst, de “hulptroepen” van de flikken. Zodoende konden de ‘’massa’s” niet blijven rondhangen op het eindpunt bij gebrek aan sprekers en muziek. De opzet van flikken en syndicaatsbureaucratie slaagde zo wonderwel: het overgrote deel van de militanten begaf zich deze keer rechtstreeks naar het Zuidstation om huiswaarts te keren.
Nee, elke vorm van militant protest of zelfstandige organisatie van de arbeider zelf is opnieuw door de syndicaatsbonzen in de kiem gesmoord. (Wel gaven libertaire communisten het hoofdkantoor van de PS en het kantoor van B-post een fraaie “opknapbeurt”). De syndicaatsbureaucratie heeft reformistisch links helaas andermaal teleur moeten stellen; ze doet gewoon weer wat haar functie al sinds 1914 is.
Namelijk: Zorgen voor het goed functioneren van het kapitalistisch productieproces. De klassenvrede (tussen kapitaal en loonarbeid) behouden!
Libertair communistische/antifascistische agitprop
aan de rand van de betoging.
Leuke satirische krantenverspreiding: Zelfs met Vandersmissen gaat het goed na bijna een half jaar sinds zijn “ongeluk”. Hij is zelfs beter en sterker dan ooit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten