De grootste demonstratie vond plaats in Bytom op 14 januari, waar tienduizend mensen de straat op gingen. Een andere belangrijke demonstratie vond plaats in Zabrze, waar ongeveer twee- tot drieduizend demonstranten protesteerden. In de media werd veel ophef gemaakt door het beeld van een slagveld te schetsen. In realiteit verliep de mars die van het Górnik Zabrze stadion richting het 'Huis van Muziek en Dans' bewoog vreedzaam. Bij het 'Huis van Muziek en Dans' werd een ceremonie gehouden waar de Poolse President Komorowski aanwezig was. Schijnbaar wilde hij zijn potentiele stemmers niet ontmoeten. Terwijl in Katowice de vakbonden een overeenkomst met de regering tekende, begon de politie de demonstranten uit het 'Huis van Muziek en Dans' te verdrijven. De politie probeerde de demonstratie, waarin vrouwen en kinderen aanwezig waren, te breken en te pacificeren. Voetbalfans, nationalisten en andere demonstranten verzette zich tegen deze politie agressie.
De protesten hebben in geringe mate succes gehad. Er werd een overeenkomst gesloten met de vakbonden, die garandeerde massale ontslagen te voorkomen. Het probleem is echter niet de onrendabele mijnen in Polen of teveel arbeidskrachten, maar het systeem dat eerst de scheepsbouw de nek omdraaide en nu hetzelfde met de Kolenmijnen probeert te doen. Zolang het systeem niet veranderd, gaat er niets positiefs binnen de mijnindustrie gebeuren. De vakbonden bijten echter niet de hand die hen voed, er zullen geen grote protesten of verzet tegen de regering zijn. De massastaking in de geest van Georges Sorel blijft helaas uit. Ondanks dat Polen de tradities heeft die hen volgens de grote theoreticus van het revolutionaire syndicalisme vatbaar maakt voor radicale protesten en stakingen, is Polen tot op heden verdoemd tot internet revoluties en kleine protesten.
Met dank aan de Autonome Nationalisten Opper-Silezië
Geen opmerkingen:
Een reactie posten