Voor een nieuwe vorm van organisatie op de kades - Internationaal!
In het hart van de Hamburgse haven, het havenmuseum Schuppen 50a, begon stipt om 13.00 uur de 5de Havenarbeidersconferentie. De coördinatiegroep kon havenarbeiders, activisten en vrienden van de havenarbeiders uit Rotterdam en Delfszijl/Eemshaven, alsmede uit Bremerhaven, Lübeck, Hamburg, Rostock en Duisburg/Dormagen begroeten. Aan de verschillende activiteiten van de conferentie namen meer dan 40 collega's, aan de beraadslagingen tussen de 25 en de 30, deel. Een begroetingswoord was er van de kant van de Betriebsrat in de Hamburgse haven en tevens DGB-voorzitter in Hamburg, Detlef Baade, evenals plaatsvervangend voorzitter van de Noorse Transportarbeidersbond, Terje Samuelsen. Laatstgenoemd verbond een en ander met een betuiging van solidariteit met de strijd van de havenarbeiders in Risanka, Tromso en Mosjoen. Op zaterdagavond vond er een Kulturfest plaats met een meeslepend programma in het sociaal centrum in Eidelstedt. Een hartelijk dank aan allen die aan het welslagen van de conferentie hebben bijgedragen.
Alle verslagen evenals de aansluitende levendige discussie kernschetste een gedifferentieerd en levendig beeld over het leven, werk en strijd van de havenarbeiders.
- De laatste jaren was er sprake van een ongeziene verhoging van de productiviteit en de flexibilisering van de werktijden. Zo kunnen voortaan bij de nieuwe APM-Terminal op de Maasvlakte 2 (nieuwe containerhaven in Rotterdam), drie containerbruggen per joystick vanuit het hoofdkantoor door een collega van op afstand worden bediend. Werktijden zullen zich meer en meer naar de aankomsttijden van de schepen richten.
- Met het creëren van kapitalistische overcapaciteiten (o.a. Zeehaven, Willemshaven, uitbreiding Rotterdam, etc.) wordt de concurrentie tussen de havenbaronnen, rederijen en de kapitalistische staten zelf aangewakkerd. In dit kader zullen vooral politieke rechten en vrijheden evenals het stakings- en verenigingsrecht steeds meer worden beperkt. Er zijn steeds meer havenarbeiders die zonder contract of CAO werkzaam zijn (o.a. in Lübeck) en/of op van vakbonden 'gezuiverde' kades dienen te werken. Dit is ook een verklaarde doelstelling van Port Package III in Europa van EU-wege en in geheime onderhandelingen inzake het vrijhandelsverdrag TTIP, enz. Omdat de Europese Commissie thans haar pijlen richt op de organisatie van het havenwerk in Spanje en België is solidariteit noodzaak. Wij dienen de collega's in de verschillende havens dienaangaande op de hoogte te brengen en daartoe te mobiliseren.
- De havenarbeiders zijn een macht! Op grondslag (basis) van het in hoge mate georganiseerde en gevoelige logistiek hebben stakingsacties snel een doorslaggevende werking. Zo dwong een goed georganiseerde, zelfstandige langzaam-aan-actie in Rotterdam tegen AMP terminals een CAO af voor Maasvlakte 2. De naar Antwerpen omgeleide zeeschepen hadden daar een logistieke chaos veroorzaakt. Na twee weken gaf Maersk (rederij) het op.
- De noodzaak van een nieuwe vorm van organisatie werd duidelijk. De vakbonden zijn noodzakelijk als strijdorganisaties. De door de havenbaronnen gestimuleerde versplintering vereist echter ook nieuwe vormen van organisatie, zoals de bedrijfsgroepen/bedrijfskranten 'De Volle Lading' en 'Docker zeigen Klare Kante' in resp. Rotterdam en Noord-Duitsland. Hiertoe is een 'nieuwe' manier van denken noodzakelijk teneinde af te kunnen rekenen met de invloeden van de reformistische klassensamenwerkings-politiek en de ondermijning van het klassenbewustzijn.
- Ook is er sprake van nieuwe eisen aan het klassenbewustzijn, die worden bepaald door de omslag in een militaire catastrofe (ramp). Schade aan mens en natuur door giftige uitlaatgassen van scheepsmotoren, kerntransporten, rivier uitdiepingen, enz. stellen de eenheid van mens en natuur ter discussie.
Eensgezindheid heerste er ten slotte, dat de contacten en structuren van de havenarbeidersconferentie intensiever dienen te worden gebruikt om de praktische solidariteit te organiseren, delegaties te sturen naar de brandhaard van de strijd en zich wederzijds op de hoogte te stellen. Voor de voortgaande aaneensluiting van de havenarbeiders zijn revolutionaire krachten onontbeerlijk. Het lidmaatschap van de ICOR dient te worden gebruikt om internationale contacten te leggen, resp. te verdiepen, zoals die met de Tunesische havenarbeiders. Een groot deel van de havenoverslag bestaat uit bulk, waaronder kolen, wat samenwerking met de mijnwerkers logisch maakt. Grondslag van de havenarbeidersconferentie blijft echter de georganiseerde werkzaamheid in elke haven.
Solidariteitsverklaringen werden afsluitend aangenomen betreffende de staking van de collega's van de GDL, aangaande de stakingen van de havenarbeiders in Akaba (Jordanië) en San José (Costa Rica).
Verslag met betrekking tot de situatie in Lübeck
Uitgebracht op de 5e Internationale Havenarbeidersconferentie in Hamburg 24/25 oktober 2014.
1. De betekenis en ontwikkeling van de haven van Lübeck
In de haven van Lübeck werken nog ca. 900 arbeiders, waarvan 540 bij de LHG (Lübecker Hafengesellschaft), dat zich nog overwegend in overheidsbezit bevindt en 180 bij de HBV (Hafenbetriebsverein). De haven van Lübeck is de grootste Oostzeehaven van Duitsland. Via deze haven wordt het goederenverkeer naar in totaal 24 havens in Zweden, Finland, Rusland en de Baltische staten afgewikkeld. Er wordt papier overgeslagen, houtproducten, auto’s en containers. De hoogste stand van de overslag werd in 2007 bereikt met meer dan 30 miljoen ton. In 2013 was de overslag gedaald tot 23 miljoen ton, als gevolg van de economische wereldcrisis.
2. De strijd van de havenarbeiders van Lübeck tegen de toenemende uitbuiting
Twee jaar geleden heeft de Deutsche Asset, een 100% volledige dochteronderneming van de Deutsche Bank, haar aandeel in de Lübecker Hafengesellschaft verhoogd tot 37,5% en dicteert het bedrijfsbeleid. Zo werd de havenarbeiders tot maart 2014 een cao ontzegd (gedurende een periode van meer dan anderhalf jaar!). In december 2013 hielden 200 collega’s een betoging in de binnenstad van Lübeck en begin 2014 werd er verschillende keren gestaakt. Het ging hen om arbeidstijdverkorting met behoud van arbeidsplaatsen en om een arbeidsplaatsgarantie tot 2024 (door de stad Lübeck af te geven). Deze 24-uursstakingen hadden een groot effect, met als gevolg dat de bedrijfsleiding van de LHG overging tot het organiseren van stakingsbrekersactiviteiten. De bond (Ver.di de vakbond van de transportarbeiders) organiseerde echter niet de solidariteit van de andere havenarbeiders tegen de stakingsbrekersactiviteit in Rostock en bij Lehmann, een klein overslagbedrijf in Lübeck. Toen een rederij in zijn geheel naar Lehmann overging, kregen veel collega’s vrees voor hun arbeidsplaats, de stakingsbereidheid brokkelde af. De bond sloot een cao af met een uur ATV en respectievelijk 6 vrije dagen per jaar, maar zonder loonsverhoging en arbeidsplaatsgarantie. Aangekondigde loonsverlagingen konden worden verhinderd. De bond verklaarde zich evenwel bereid om “open gesprekken over een economische sanering van de Hafengesellschaft “ te voeren. Een akkoord voor de cao 2013/2014 is er nog niet. Het betreft hier een flexibele ploegenarbeidstijd evenals de beloning van overwerk. De LHG bedrijfsleiding eist onbeschaamd zeven dagen arbeidstijdverlenging per jaar en biedt slechts een belachelijk lage loonsverhoging van 1% aan. De rederij Finnlines heeft de dienstregeling zo verandert dat er steeds meer avond en weekendploegendiensten noodzakelijk zijn. Hierbij worden de arbeiders blootgesteld aan roestdeeltjes en stickoxyden, die door dieselmotoren gedurende de ligtijd worden uitgestoten. Ter bescherming van de collega’s dient elk schip tijdens de ligtijd eigenlijk zijn stroom aan boord van een aggregaat aan land te krijgen.
3. De strijdervaringen van de Lübecker havenarbeiders
De havenarbeiders van Lübeck zijn voor meer dan 90% georganiseerd. Ze hebben in 2006 deelgenomen aan de stakingen tegen Port Package II en bezorgden destijds Lübeck de naam van een “stakingshaven”. Het hierdoor ontwikkelde klassenbewustzijn is de collega’s niet meer te ontnemen en hun strijdvaardigheid zal zich weer ontwikkelen. Thans s er sprake van een meer afwachtende houding. De nederlaag van afgelopen voorjaar dient eerst nog beter te worden verwerkt en de kritiek op de vakbondsleiding beter te worden ontwikkeld. De staking in een enkele haven kan vandaag de dag erg snel worden gebroken door het omleiden van schepen naar andere overslaghavens. Een spontane solidariteit van de havenarbeiders in de havens aan de Oostzee is niet voldoende, dit dient tegenwoordig georganiseerd ter hand te worden genomen. Meer dan ooit is thans gemeenschappelijk nationale en internationale strijd van de havenarbeiders noodzakelijk. Wij hebben veel collega’s aangesproken op de Internationale Havenarbeidersconferentie. Bijna iedereen was er voor. De meeste collega’s moeten evenwel op deze zaterdag werken, anderen verklaren dat men vanwege de werkbelasting het weekend nodig heeft voor het gezin thuis. Algemeen verbreid is de gedachte dat de bond zich bezig dient te houden met het organiseren van de samenwerking met collega’s van andere havens. De bond maakt hiertoe echter geen aanstalten. Het komt er nu op aan, dat de strijdbare collega’s van zichzelf uit het initiatief hiertoe nemen. De meeste Lübecker havenarbeiders zijn er voorstander van om als eerste stap zich met de collega’s uit Rostock rond de tafel te zetten. Een dergelijk project heeft actieve mensen nodig en het is tot nog toe niet gelukt om een dergelijke kring van collega’s bijeen te brengen. De ervaringen daartoe opgedaan op deze conferentie zullen ons zeer van dienst kunnen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten