In allerijl worden er onder de Obama administratie zo veel mogelijk vrijhandelsverdragen gesloten met zo veel mogelijk landen en samenwerkingsverbanden, waarin Amerika nu nog als de “bovenliggende partij” grotendeels de dienst uitmaakt. Dit alles zodat ook na een eventuele ineenstorting van de Amerikaanse economie of bij het dominanter worden van bijvoorbeeld de Chinese en/of Russische economie, de VS al zo veel landen economisch aan zich gebonden heeft dat de wereld en de daarbij behorende economie wel onder diens invloedssfeer moeten blijven en zich naar de regels en maatstaven van de VS zullen moeten blijven gedragen.
Zoals de meeste mensen van ons welbekend is, wordt Amerika geregeerd door het bedrijfsleven en door Wall Street. Zij bepalen onder andere ook wie de volgende president wordt. En zij zijn uiteindelijk degenen die het meeste van dit soort vrijhandelsverdragen profiteren en deze ook instigeren.
Europa ligt al geheel onder de sluier van de Amerikaanse invloedssfeer sinds het einde van de tweede wereldoorlog. Dit onder andere door de invoering van het Marshallplan. Via de EU wordt de macht van de VS steeds verder uitgebreidt met ieder land dat als nieuw lid zich bij de EU aan “mag” en wil sluiten. De Europese naties hebben al jaren geleden hun relatieve eigenheid, autonomie en nationale soevereiniteit opgegeven om een soort “Amerika light” versie te worden. De invloed van Amerika en diens cultuur is alom voelbaar en merkbaar. Als Amerika zegt spring, dan vraagt de EU enkel hoe hoog, wanneer en waar.
De EU heeft veel van zijn globale “marktaandeel” verloren de laatste jaren, maar geldt toch nog steeds als een belangrijke handelspartner mede vanwege zijn internationale invloedssfeer en grote aantal potentiële consumenten. Vanwege de tegenvallende Euro en de crisis is er voor de EU en diens machthebbers geen discussie mogelijk en moeten we met de ogen dicht direct in het diepe van het handelsverdrag springen. Enige behoudendheid van die kant is enkel een schijnconstructie om het volk en de sceptische partijen tevreden te stellen. Door het verdrag van Lissabon (waar wij als volk onder andere in Nederland tegen gestemd hebben) heeft de Europese commissie de absolute macht om voor alle lidstaten te beslissen, zonder enige inmenging van individuele Europese nationale regeringen.
Het TTIP
Het nieuw te sluiten vrijhandelsverdrag tussen de VS en de EU is de TTIP, het "Transatlantic Trade and Investment Partnership".
In principe is er al zo goed als vrij handelsverkeer tussen de EU en de VS. De redenen voor dit verdrag zijn dan ook wat obscurer dan enkel vrijhandel. Alhoewel de EU en de VS nu nog in de fase van onderhandelen zitten, kunnen we er gezien eerdere ervaringen wel van uit gaan dat dit verdrag of een dergelijk verdrag zeker in de nabije toekomst wel gesloten zal worden.
Ondanks dat wij hier in de EU onder de vlag van de zogenaamde “vrijheid en democratie” leven, worden de besprekingen over het TTIP akkoord, een akkoord dat ons allen aangaat, onder een sluier van geheimzinnigheid verborgen. Het hele proces van de onderhandelingen is onder een dikke laag mystieke rook bedekt en voor de meeste mensen is dan ook niet duidelijk wat dit voor onderhandelingen zijn, waar ze over gaan en wat het verdrag precies zou gaan betekenen. Pas toen er dingen begonnen uit te lekken, kwam men er mee naar buiten dat er onderhandelingen gaande waren. Nu momenteel zijn de onderhandelingen weer in schaduwen gehuld, want men zorgt er wel voor dat dit soort dingen weer uit de media verdwijnen of dat er geen aandacht meer aan geschonken wordt. Zodra er niks meer over in het nieuws is, kan het mensen namelijk niet zo veel meer schelen. Dit betekent desalniettemin dat de onderhandelingen in volle hevigheid verder gaan, alleen geen haan meer die er naar kraait.
Als er al iets van nieuws naar buiten sijpelt, wordt het met de mantel der propaganda bedekt. Het verdrag zou meer banen creëren, de economie een boost geven en over het algemeen enkel gunstig uitpakken voor ons aller naties en ons aller mensen. Dit moet natuurlijk wel beweerd worden want anders krijgen ze geen enkele maatschappelijke en/of politieke steun, wat misschien zou resulteren in protesten of opstanden. De machthebbende elites willen natuurlijk deze maatschappelijke onrust uitstellen tot het verdrag gesloten en geïmplementeerd is, dan is het immers zo goed als niet meer terug te draaien. Het volk zou kunnen weten wat er gaande is maar wil dom gehouden worden, men wil geloven in de beste intenties van onze politici, men wil geloven in onze zogenaamde “vrijheid en democratie”. Echter eerdere door de VS aangegane handelsverdragen hebben al meer dan het tegendeel bewezen. Eveneens de EU farce zou mensen ook al de ogen geopend moeten hebben. De rijken worden rijker en dat is het enige voordeel! Waarom zou het met dit verdrag iets anders zijn, of iets anders verlopen?
De bedoeling van het TTIP verdrag is om de economieën van de EU landen en die van de VS samen te voegen en daarmee te reguleren. Echter bij het samenvoegen van de twee markten zullen de goede kwaliteiten van de beider markten voor zoverre afgeschaft worden en de slechtere kwaliteiten door beiden aangenomen worden. De kans dat de EU het protectionistische van de eigen markt van de VS over zal nemen is nihil evenmin als dat de VS de strengere voorwaarden wat betreft voedselveiligheid over zal nemen van de EU. Hoewel, zoals al eerder genoemd door de machtspositie die de VS (nu nog) bekleedt zullen de aanpassingen vooral aan EU kant doorgevoerd moeten worden en blijft de VS evenwel waarschijnlijk gewoon de baas over de eigen markt. Met andere woorden, de VS mag op oude voet doorgaan en de EU moet aanpassen, zonder de enige “voordelige” eigenschap van de Amerikaanse markt over te mogen nemen (het protectionisme).
Er valt eigenlijk maar van 1 clausule met vrijwel zekerheid te zeggen dat deze onderdeel van het verdrag uit zal maken, omdat deze tot nu toe van ieder handelsverdrag deel uit maakt dat de VS gesloten heeft. Te weten; de investeerders-staat geschillenregeling. Dit houdt simpelweg gezegd in dat bedrijven de mogelijkheid hebben om individuele staten – die ondergeschikt zijn aan het TTIP verdrag- voor geheime arbitrage –bestaande uit bedrijfsjuristen- commissies te dagen. Deze commissies staan boven de nationale rechtbanken waardoor overheden verplicht zijn om zich aan de uitspraken van deze commissies te houden zonder daarbij enige verantwoording of verklaring aan het volk af te moeten leggen. Regeringen hebben dus met het TTIP verdrag geen enkele macht of zeggenschap meer en hebben geen enkele mogelijkheid meer om het volk, de natuur, het welzijn, banen etc. te beschermen. Voor zover onze zogenaamde “democratie”, met het TTIP verdrag definitief ingeruild voor de corporatocratie. Er zijn al stappen gezet tot rechtszaken zoals tegen onder andere Duitsland over het willen stoppen met het gebruiken van kernenergie. De kosten van door bedrijven aangespannen juridische zaken kunnen enorm oplopen voor overheden, wat tot gevolg heeft dat sociale en milieuwetgeving worden afgezwakt en de belastingdruk wordt verzwaard.
De corporatocratie
Al vanaf de start van de onderhandelingen wordt het TTIP verdrag geschreven door lobby groepen, waar zij ook zeer trots op zijn en onderling uitgebreid over opscheppen. De bedrijven met het meeste geld, en bereid dat uit te geven, en de bedrijven met de beste lobby groepen hebben dus de meeste macht en zeggenschap binnen het TTIP verdrag en kunnen dus in grote mate de inhoud van het verdrag bepalen.
De commissie verantwoordelijk voor de onderhandelingen heeft tot dusver circa 600+ vergaderingen gehad en overleg gevoerd met vertegenwoordigers van de grote bedrijven en industrieën terwijl er misschien 5 tot 8 van zulke vergaderingen en overleggen met burgerlijke of maatschappelijke vertegenwoordigers of groepen zijn gevoerd. Deze laatste krijgen vrijwel zeker ook gehele andere dingen te horen dan dat de bedrijven te horen krijgen. Dit laat eens te meer zien waar het zwaartepunt van de onderhandelingen ligt. Het moge duidelijk zijn dat ondanks de vele mooie praatjes dat dit verdrag ons allen ten goede zal komen, het enkel ten goede zal komen van de belangen van de grote bedrijven en industrieën. Dit verdrag heeft nooit gedraaid om de belangen van het volk, enkel de belangen van de bedrijven en hun mogelijkheden om bestaande regelgevingen te omzeilen. Eerdere door de VS aangegane vrijhandelsverdragen hebben dit al eens te meer uitgewezen; zoals NAFTA.
Onze nationale regeringen zijn in grote mate medeplichtig aan deze gang van zaken. Ze proberen zich wel – volkomen onterecht- te verbergen achter het onderhandelingsmandaat dat ze aan de Europese Commissie hebben gegeven, maar ze roepen deze commissie ook nimmer ter verantwoording en ondanks dat ze de mogelijkheid wel hebben nemen ze, ze ook geen macht af.
De Europese commissie verantwoordelijk voor de onderhandelingen heeft de individuele lidstaten wel beloofd niet te tornen aan de Europese standaarden voor consumenten veiligheid en milieustandaarden, echter de geschiedenis heeft al eerder uitgewezen dat in Brussel beloftes niets waard zijn. Er wordt namelijk al wel degelijk over onderhandeld. Het zijn loze lege retorische beloftes die enkel als onderhandelingstechniek dienen, omdat Europa als onderliggende partij nu eenmaal weinig overwicht heeft op de Amerikanen. Amerikaanse onderhandelaars evenals hun Europese partners hebben al gezegd dat er grote veranderingen binnen de EU doorgevoerd dienen te worden om tegemoet te komen aan de Amerikaanse eisen.
Het TTIP verdrag gaat zijn stempel drukken op alle mogelijke vlakken van onze samenleving. Van de verplichting tot grotere militaire uitgaven, tot de verplichting van het boren naar schaliegas, tot de verplichting van GGO gewassen en klonen, tot de invoering van SOPA en PIPA.
Een goed voorbeeld hiervan is: De belangrijkste onderhandelaar voor de VS op het gebied van landbouw en veeteelt in deze deal, is de voormalige Monsanto-lobbyist Islam Siddiqui. Dit zou voor ons allen al een duidelijke code rood moeten zijn. In de VS is het gebruik van antibiotica en groeihormonen op zeer grote schaal gemeengoed. De laatste jaren zijn er in Europa juist stappen gezet om dit te verminderen mede vanwege het steeds groter wordende probleem van antibiotica resistente bacteriën. Ook het gebruik van (door Monsanto geleverde) herbiciden en pesticiden op zeer grote schaal is in de VS gemeengoed. Evenals het verbouwen van ggo’s in de VS meer regel dan uitzondering is. Bovendien is het klonen van vee een veelvoorkomend gebruik. In Amerika hebben minder boeren al veel meer land tot hun beschikking dan de Europese boeren tot hun beschikking hebben. Door dit alles is dit verdrag dus ook de doodssteek voor Europese boeren, zij kunnen nooit of te nimmer concurreren met de Amerikaanse boeren. Het verdrag zet niet alleen de deur van de Europese markt open voor onder andere met chloor gewassen kippenvlees, met zuren gewassen rundvlees, genetisch gemodificeerde gewassen die volop bespoten zijn met de meest giftige rotzooi enzovoorts, het trapt de deur geheel uit de sponning.
De EU droom verwezenlijken
Dit verdrag geeft de EU ook de ongekende mogelijkheid om lang gekoesterde wensen in vervulling te laten gaan. De EU probeert bijvoorbeeld al jaren om de watervoorziening te privatiseren. In landen die schulden bij de Trojka hebben is ze dit al gelukt, maar de rest van de bij de EU aangesloten landen zijn nog niet gezwicht voor de druk. Met dit verdrag hebben de lidstaten simpelweg geen keuze meer.
Om de compatibiliteit van de bestaande en toekomstige regelgeving in de hand te houden zal er door de EU en de VS een permanente regelgevende samenwerkingsraad ingesteld worden. Deze raad zal van lokaal tot nationaal niveau de regelgeving beoordelen op de invloed die het heeft of zal hebben op de internationale handel. Het volk heeft geen enkele zeggenschap over de raad of diens leden. Dit houdt in dat bestaande en toekomstige regelgeving buiten het publieke kader om gemaakt en geïmplementeerd zal worden. De enigen van invloed worden de corporate lobby’ers, advocaten en onderhandelaars. Het corporate fascisme heeft hiermee alle macht naar zich toegetrokken. Dit zal enkel resulteren in nog meer deregulatie, liberalisering, het vernietigen van bestaande regelgeving en het stoppen van nieuwe regelgevingen die niet in het straatje passen van de multinationals en oligarchieën.
Net als met het NAFTA verdrag en het GATT verdrag (de voorloper van de WTO) zal er op geen enkel punt in het proces van onderhandelingen en het sluiten van het verdrag enige publieke raadgeving plaatsvinden. Dit verdrag gaat echter verder dan de onderhandelaars bij het NAFTA en GATT verdrag ooit hadden kunnen dromen.
Hier komen we dus eindelijk bij het ware vuige gezicht uit van dit vrijhandelsverdrag. Het ultieme doel is om de kleine beetjes die er nog over zijn van onze nationale soevereiniteit over te dragen aan de grillen van de grootste multinationale conglomeraten ter wereld. Het geeft multinationals en oligarchieën immens grotere eigendomsrechten over het volk en het land dan ieder inlands bedrijf, gemeenschap of individu (behalve dan de rothschilds en rockefellers van deze wereld) ooit zou kunnen krijgen of bemachtigen. Het creëert eveneens een alles overheersend wettelijk systeem dat deze superieure rechten afdwingt en met harde hand handhaaft. Alleen al de dreiging van rechtszaken tegen landen zal de nationale overheden doen sidderen. Alle macht wordt gegrepen en overgedragen aan private handen die geen enkele rekenschap aan het volk hoeven af te leggen.
Conclusie
Ondanks de mooie woorden die politici ons steeds voorhouden dat liberalisering zorgt voor betere producten en diensten die goedkoper zijn, heeft de waarheid de leugen al lang achterhaald en heeft het liberalisme zijn vuige gezicht al lang aan het publiek laten zien. Een ieder die dit niet ziet is; of blind, of verblind of het is iemand die flink van het liberalisme profiteert.
Het voormalige Europese sociale model is in een moordend tempo aan het uitsterven, de participatiesamenleving is al zo goed als een feit. Zoals het er nu naar uitziet zijn de onderhandelingen over het TTIP verdrag aan het eind van dit jaar afgerond. Dit zal de laatste definitieve nagel aan de doodskist zijn. Zodra het verdrag van kracht wordt, zijn wij allen enkel nog consument en producent en zullen wij ook nooit meer worden dan dat. De globale corporatocratie is dan volledig in werking.
De EU commissie heeft al in een memo verklaard dat het bij het TTIP akkoord om de meest verreikende verandering in de Europese samenleving gaat: “HET IS DE EERSTE STAP NAAR EEN NIEUWE WERELDORDE: u dient te weten dat het in dit onderhandelingsproces om veel meer gaat dan slechts een traditionele handelsovereenkomst.”
Het moge duidelijk zijn dat dit verdrag het laatste beslissende gevecht inluidt in de al decennia lang durende klassenstrijd van de heersende klasse om de volledige macht te verkrijgen over het proletariaat en de middenklasse. Multinationals en oligarchieën hebben tot nu toe de gevechten steeds gewonnen, met een bewuste medeplichtigheid van de politieke klasse. Als wij nu niet gezamenlijk als een front opstaan en vechten voor onze rechten hebben we voor onszelf en voor alle toekomstige generaties verloren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten