Autonoom: Wat betekent dat?

Ieder mens moet individueel de vrijheid kunnen hebben om binnen de gemeenschap te kunnen doen wat hij/zij wil. Ieder mens moet zijn/haar leven zo vorm kunnen geven hoe hij/zij dit wil, zonder dat een of andere autoriteit (leider; partijvoorzitter; vakbondsbons) , partij of Staat hier wat over te zeggen heeft. Een "Staat" zal hoogstens een vertegenwoordiging van het volk zijn, en kan dus als middel door de gemeenschap zelf worden ingezet om bepaalde dingen te bereiken die de belangen van de gemeenschap dienen. Het is in ieder geval niet de bedoeling dat, als er al zoiets als een "staat" wordt nagestreefd, deze er zo als de huidige uit komt te zien. (Een socialistische radenrepubliek is waar autonomen naar streven.)

Strijd tegen elke vorm van autoriteit in het algemeen en tegen de Staat in het bijzonder staat centraal in het autonome denken. De Staat is de belichaming van de terroristische dictatuur van het financierkapitaal met als doel het behoudt van de kapitalistische productieverhoudingen. Ook is de Staat verantwoordelijk voor het uitvoeren van culturele genocide, in de vorm van de vernietiging van de volksziel en ontworteling van de oorspronkelijke cultuur, teneinde een hersenloze, amorfe, consumptiemassa (consumptiezombies) te kweken.

Het zijn de bestaande machtsverhoudingen, belichaamd in de Staat, die hun eigen gemeenschappen onderdrukken en uitbuiten. Tussen de kapitalistische elite, die de macht heeft, en de werkende massa's, die het dagelijks leven mogelijk maken, zit een dergelijk grote kloof dat men hiertegen wel in verzet moet komen. Niets of niemand heeft volgens de autonomen het recht om anderen te vertellen wat zij moeten doen. Een autonoom beschikt over een uitzonderlijk hoog zelfbewustzijn en verantwoordelijkheidsgevoel.

Zoals eerder aangegeven zijn onafhankelijkheid en individuele vrijheid te bereiken door sociale gerechtigheid en - gelijkheid, door collectiviteit en solidariteit binnen de gemeenschap. Collectivisme houdt in, dat er een omwenteling plaats zal moeten vinden op het gebied van de productie- en eigendomsverhoudingen, zodat de gemeenschap de productiemiddelen in handen krijgt, en niet zoals dat nu binnen het kapitalisme is, in de handen van enkele individuen. De winst die de productiemiddelen (grond, arbeid, kapitaal, grondstoffen, machines, etc.) opbrengen, behoren volgens het kapitalisme volledig toe aan diegene die ze in het bezit heeft. D.w.z. dat diegenen die de winst (meerwaarde) produceren (de arbeiders) niets hiervan terug zien. Dit in tegenstelling tot de kapitalistische bezitter van de productiemiddelen, die zonder het verrichten van (fysieke) arbeid, de meerwaarde (winst) van een product als zijn eigendom mag beschouwen. Tegen deze reactionaire filosofische opvatting is de autonomie gekant, en staat voor dat de productiemiddelen gecollectiviseerd worden, zodat zij die de meerwaarde produceren, de vruchten van hun arbeid krijgen, resp. de gemeenschap die krijgt.

Collectivisme betekent ook dat men gezamenlijk iets onderneemt om een gemeenschappelijk doel te bereiken. Verschillende individuen organiseren zichzelf , om collectief gemeenschappelijke doeleinden te verwezenlijken. In die zin is autonomie dus zeer zeker niet gekant tegen "bezit". Iedereen moet krijgen waar hij/zij recht op heeft. Wanneer dat in de praktijk echter zou betekenen, zoals vandaag de dag wel het geval is, dat een kleine groep alles bezit en de overgrote meerderheid niks, dan is bezit het meest decadente wat men maar kan bezitten. In tijden, zoals wij die op het moment meemaken, van een ongekende economische crisis, oplopende massa-werkloosheid wereldwijd, armoede en hongersnood, wordt de repressie naar binnen toe verscherpt. Dit omdat de bezitters hun privé-eigendom willen beschermen en veiligstellen. En hier ligt gelijk het probleem, omdat de werkende massa's, die niets bezitten, maar wel alles produceren, opdraaien voor de puinhoop die de kapitalistische bezitters, die niets produceren, maar wel alles bezitten, hebben veroorzaakt. Een beter voorbeeld van sociale ongelijkheid en -onrechtvaardigheid hadden wij niet kunnen vertellen.

Solidariteit betekent klaar staan voor de gemeenschap. Solidariteit is nodig binnen de gemeenschap om de belangen van allen te dienen. Het is geen schande om een stukje "luxe" in te leveren, als iemand die iets minder heeft er daardoor op vooruit kan. Dit betekent natuurlijk niet, in geen enkel opzicht, dat zij die moedwillig niets bijdragen op kosten van de gemeenschap kunnen profiteren! Slechts zij die (kunnen) bijdragen, kunnen rekenen op solidariteit, omdat zij dezelfde strijd voeren, namelijk de strijd voor sociale gerechtigheid en -gelijkheid. De strijd om sociale gerechtigheid en -gelijkheid is er een, die zonder solidariteit in praktijk te brengen, nooit behaald kan worden! Zij die de belangen van de gemeenschap schaden (zoals b.v. speculanten, beurshyena's, sprinkhanen, etc.), zullen worden uitgesloten van de gemeenschap, en worden beschouwd als vijand van de gemeenschap. Met hen is absoluut geen solidariteit in de praktijk te brengen! Onder solidariteit in de praktijk brengen, verstaan wij actieve deelname aan de strijd voor sociale gerechtigheid en -gelijkheid.

In de politieke strijd is men zelfstandig en onafhankelijk georganiseerd. Dat houdt in, op de eogen manier, om eigen beweegredenen, met eigen standpunten. Autonomen lopen niet achter een voorgeschreven doctrine aan, zij verdiepen zich zelfstandig in willekeurige kwesties, en trekken zelf conclusies, op basis van eigen inzichten en onder eigen argumentatie. Dit vormt een zelfstandig politiek bewustzijn bij het individu, waarna hij zich met andere individuen, collectief kan organiseren om voor bepaalde gemeenschappelijke belangen op te komen.

Om dit in de praktijk toe te passen is allereerst een analyse nodig van de maatschappij waarin we vandaag de dag leven, om vervolgens te kunnen bepalen welke actiemiddelen welke doelen moeten dienen. Welke vorm van verzet past het beste bij de betreffende situatie? Wat zijn de te bereiken doelen? Om dit vast te kunnen stellen moet men intern hierover de discussie openen. De individuen in het collectief moeten weten waar ze aan toe zijn, zij moeten weten wie, hoe ver wil gaan om doelen te bereiken. Iedereen moet zich hierover binnen het betreffende collectief kunnen uitspreken. Basisdemocratie, ook wel radendemocratie genoemd, is niet te vergelijken met de gekochte "democratie" van het kapitalisme. Deze "parlementaire democratie" (representatieve democratie [contra basisdemocratie]) heeft de belangen van het volk reeds verkocht aan het kapitaal. Autonomen verwerpen het Führerprinzip vanzelfsprekend, wat gehoorzaamheid en onvoorwaardelijke loyaliteit aan een individu voorstaat. Dit soort denken is totaal strijdig met de uitgangspunten van de autonomie. Autonoom-zijn betekent vrijheid in en door het collectief, je naaste in de gemeenschap is niets minder waard dan jij, jij staat niet hoger dan iemand anders, geen leider die je vertelt wat je wel en niet mag. je bepaalt zelf, je doet zelf, maar nog belangrijker: JE DENKT ZELF! En wellicht het belangrijkste: JE HANDELT ZELF!

M.b.t. de te hanteren actiemiddelen moeten individuen, resp. collectieven (= groepen van individuen), zelf bepalen hoe ver zij willen gaan om bepaalde doelen te bereiken. Dit moeten zij zelf, door middel van overleg en consensus, gemeenschappelijk bepalen.

"De drang om te vernietigen is tegelijkertijd ook een creatieve drang." - Bakoenin

"Zonder afbraak kan er geen sprake zijn van een revolutionaire opbouw" - Mao Zedong

De Staat dient in zijn totaliteit VERNIETIGD te worden!