"Geschiedenis wordt geschreven door de overwinnaars" - Winston Churchill
Terwijl in Nederland de discussie is losgebarsten of de dodenherdenking op 4 mei een Joods privilege moet zijn en/of "foute" Nederlanderse en Duitse slachtoffers van de tweede wereldoorlog wel of niet herdacht mogen worden, blijft enige kritische beschouwing op onze zogenaamde "bevrijders" uit. Waren deze "bevrijders" nu eigenlijk wel zo brandschoon als men ons vandaag de dag wil laten geloven? Kunnen we eigenlijk wel spreken van “goede” en “foute” mensen of worden we geconditioneerd om zo te denken?
De meesten van ons zijn wel bekend met het gruwelijke bombardement op Dresden dat plaats vond in de nacht van 13 op 14 februari 1945. Onder leiding van Winston Churchill en de Engelse luchtmaarschalk Arthur (Bomber) Harris werd de burgerbevolking van Dresden moedwillig gebombardeerd. Het doel was om zoveel mogelijk burgerslachtoffers te maken, om zo de Duitsers te "demoraliseren". De eerste aanvalsgolf werd uitgevoerd door 244 Lancaster- bommenwerpers van de Britse Royal Air Force. De Havilland Mosquitos van de RAF-groep nr. 8 (Pathfinder) gooiden rode markeurs op de doelen. Daarop volgden luchtmijnen die boven de grond ontploften om de daken met een schokgolf te verwoesten. Daarna werd er nog eens 3900 ton aan brandbommen en brisantbommen gegooid om "het af te maken". Tijdens het daaropvolgend afschuwelijke inferno vonden tienduizenden onschuldige Duitse mannen, vrouwen en kinderen de dood.
Vaak horen wij dat dit afschuwelijke en misdadige bombardement op Dresden door de geallieerden, gerechtvaardigd zou zijn omdat het een "noodzakelijke reactie" was, om Nazi Duitsland op de knieen te dwingen en als tegenwicht voor de vermeende gruweldaden van het Derde Rijk. Echter op handen gedragen geallieerde oorlogsmisdadigers zoals Winston Churchill en Arthur Harris kenden een lange maar relatief onbekende voorgeschiedenis van agressie, bruutheden en massamoord op en jegens onschuldige burgers. Hun misdaden zijn echter grotendeels weggeschreven uit de geschiedenis door een gigantisch leger van Anglo-Amerikaanse historici, journalisten en politici. Deze onvertelde geschiedenis vormt dan ook een belangrijke les voor de 21ste eeuw, waarin het Britse imperialisme is veranderd in een evenredig geweldaddig en vernietigend Anglo-Amerikaans imperialisme, wiens terreur en wreedheid niet onderdoet voor dat uit de tweede wereldoorlog.
Winston Churchill was al langere tijd bekend met de wreedheden van het Britse imperialisme. Als soldaat was hij in Zuid-Afrika gestationeerd ten tijde van de Britse genocide op het Boerenvolk. Tussen 1899 en 1902 stierven meer dan 28.000 onschuldige vrouwen en kinderen uit Oranje Vrijstaat en Transvaal in de Britse concentratiekampen door ziekte en hongersnood. In 1915 was Churchill verantwoordelijk voor de noodlottige Dardanelles campagne van 1915 tegen het Ottomaanse rijk die uiteindelijk resulteerde in de Armeense genocide.
Het precedent voor het Dresden inferno kan men vinden in Irak. Na de val van het Ottomaanse rijk bezetten de Britten in 1917 Irak. Het verzet van de Arabische en Koerdische volkeren dat hierop volgde, ontwikkelde zich in 1920 tot een grootschalige opstand voor nationale bevrijding. Om deze opstand neer te slaan namen de Britten steeds repressievere maatregelen, waaronder het gebruik van gifgas. Winston Churchill - toen nog koloniaal-secretaris - en Arthur Harris waren beiden grote voorstanders van het bombarderen van de opstandelingen in hun dorpen en steden. Harris benadrukte; "De Arabieren en Koerden weten nu wat bombardementen echt betekenen in termen van slachtoffers en schade. In 45 minuten kan een volledig dorp worden weggevaagd en kan een derde van haar inwoners worden vermoord" Churchill voegde daar aan toe; "Ik begrijp de teergevoeligheid omtrent het gebruik van gas niet. Ik ben een groot voorstander van het gebruik van gifgas tegen onbeschaafde stammen." . Hiermee werd Irak een laboratorium voor nieuwe wapens; napalm, fosfor bommen, luchtmijnen, brisantbommen en andere granaatkartets werden hier voor het eerst gebruikt door de Britten.
Tijdens WO II was Winston Churchill eveneens actief betrokken bij de onderdrukking van Brits-India en de Bengaalse Holocaust (1942-1945). Genadeloos ontzegde en blokkeerde hij om strategische redenen voedselhulp aan de verhongerende Hindu's en Moslims in Bengal, Assam, Bihar en Orissa. Deze militaire strategie om de Japanse strijdmacht te stoppen via een kunstmatige hongersnood resulteerde uiteindelijk in 6 tot 7 miljoen onschuldige doden. Met recht behoort dit tot een van de zwaarste oorlogsmisdaden in de menselijke geschiedenis. Echter in tegenstelling tot de Joodse Holocaust, waar constant aan gerefereerd wordt, is deze Bengalese Holocaust grotendeels uit de Westerse geschiedenis "verdwenen".
Winston Churchill had weldegelijk gelijk toen hij stelde dat de overwinnaars de geschiedenis schrijven. Het is echter belangrijk om te erkennen dat genegeerde geschiedenis leidt tot een herhalende geschiedenis. De uit de context getrokken en incorrecte kijk die wij in het Westen hebben op het verloop van de gruwelijke wreedheden die gepaard gingen met WO 2 en het koloniale verleden, hebben geleid tot een misleidende kijk op de realiteit. De wereld kampt nog steeds met imperialisme, oorlog, hongersnood en armoede. We kunnen niet langer de leugens van oorlogsstokers en imperialisten negeren, die ertoe hebben geleid dat zij hun vernietigende en afschuwelijke beleid hebben kunnen doorzetten tot in de 21ste eeuw. Waarheidsbevinding en een nuchtere kijk op de geschiedenis is dan ook van fundamenteel belang voor eenieder die zich voor de ware feiten interesseert. Stilte is medeplichtigheid, dus weerleg de leugens van deze imperialistische oorlogsstokers!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten