Op zaterdag 3 november werd er vanuit het Netwerk Nationale Socialisten een herdenking georganiseerd ten ere voor de “nationale Erhebung” op 9 november '23, voor de befaamde BVG-staking van 3 november '32 en voor drie vermoorde Duitse kameraden in '97. Drie sprekers vulden de avond die door ruim 30 kameraden werd bezocht.
Op deze avond werd de nationale Erhebung herdacht die plaatsvond van 8 op 9 November 1923 in München. Op 8 November 1923 riep Adolf Hitler de nationale revolutie in de Bürgerbräukeller, dit in samenwerking met de monarchistische click "de drie Von's". Dit drietal, von Kahr (minister-president van Beieren) , von Seisser (hoofd van de Beierse Staatspolizei) en von Lossow (Reichswehrgeneral), wou de regering van Berlijn omverwerpen en Beieren afscheiden van het Reich. Hitler dacht de drie Von's de kunnen gebruiken voor zijn revolutie, dit vanwege de invloed die de drie Von's hadden over de Reichswehr, ondanks zijn wantrouwen tegenover het drietal. Circa 3000 deelnemers zouden uiteindelijk de straten op gaan waaronder hen enkele (latere) prominente Partijleden en de Sturmabteilung (SA), waarvan Ernst Röhm het Ministerie van Oorlog bezet hield deze dag. Na een eerder aanhouden (en gesprek) met de Staatspolizei mocht de stoet verder lopen naar het regeringscentrum, de Feldherrnhalle . Lang mocht hun mars echter niet zijn, deze was namelijk verraden door de reactie belichaamd in de drie Von's die de Staatspolizei hadden ingelicht over de poging tot een nationale Erhebung. De stoet werd even verderop namelijk al strategisch opgewacht door de Staatspolizei in een nauwe straat. Na een pistoolschoot vanuit de loop van de reactie raakten beide partijen, contra-regeringselementen tegen de dienaars van de republiek, in een vuurgevecht. Een oneerlijk gevecht tussen een drie rijen dikken linie van Staatspolizei en een stoet uitgerust met een handjevol slechte vuurwapens. Zestien eerlijke en goedgezinde anti-systeem activisten stierven deze dag, veertien bij de Feldherrnhalle en twee SA-mannen bij het Ministerie van Oorlog. Deze eerste martelaren van de nationale socialistische Beweging dienen vanwege hun heldenmoed nooit te worden vergeten.
De 9 november '23 leert ons dan ook: De reactie is en blijft onze doodsvijand! Er kan onder geen enkele voorwaarden samenwerking mee verricht worden!
Tevens werd op deze avond de gelegenheid aangegrepen om stil te staan bij de BVG-staking van 3 November 1932. Dit unieke historische feit, een samensmelting van nationaalsocialisten en communisten tot een eenheidsfront, dient een schoolvoorbeeld te zijn voor de bestrijding van de economische crisis en diens veroorzakers van vandaag de dag. Het is het bewijs dat alleen een revolutionaire eenheid het wankelende systeem het laatste stootje kan geven om het om te laten vallen. Von Papen trad af en moest plaats maken voor de regering Von Schleicher, de laatste kaart om de Weimarpolitiek aan de macht te houden. Echter, ook Von Schleicher kon niets tegen de sociale ontevredenheid beginnen en werd, na 57 dagen alweer (!), vervangen door Hitler. Aan Hitler was het de taak om de geradicaliseerde SA een halt toe te roepen voordat alle anti-systeem krachten, nationaalsocialisten en communisten, tot een werkelijke ononderbroken samenwerking zouden overgaan tegen de republiek. Tijdens deze staking werd de, van Sturm 13 afkomstige, SA-mann Kurt Reppich in zijn rug geschoten in Schöneberg door de immers gehate Weimarrepubliek reactie, de Grunenpolizei. De dood van Reppich, door een laffe moord, werd deze avond ook herdacht.
Ook werd dit treffen gebruikt de drie kameraden Thomas Kubiak, Andree Zimmermann en Harald Theodor Mehruit uit Duitsland te herdenken. Deze activisten van het Sauerländer Aktionsfront (SAF) werden op 22 november 1997 door het BRD-wezen vermoord in een vooropgezet “verkeersongeval”. Zij waren een doelwit voor het systeem vanwege hun militante activisme in de Beweging, hun gave om verschillende, naar elkaar toe vijandige, groeperingen te doen samensmelten (grensoverschrijdend zelfs!) en omdat zei een mogelijk levensbedreigend gevaar vormden richting geüniformeerde politie- en justitiesysteemknechten. Zo blijkt het ware gezicht van het BRD-systeem weer op te duiken zodra het zich bedreigd voelt, en laat zien wat voor inhumane methodes zij dan inzet.
Tussendoor was er tijd voor de liefhebbers om bij de aanwezige stands agit-propanganda, actiemateriaal, literatuur en muziek te verkrijgen en om de kameraadschappelijke banden aan te halen. De avond werd plechtig afgesloten met het vernoemen van de namen van de zestien gevallen kameraden die hun leven gaven bij de Feldhernhalle, en tevens voor de Duitse kameraden die in '97 vermoord zijn door de BRD-staat - een strijd die constant door gaat.
„Reaktion und Revolution sind natürliche Todfeinde. Es führen keine Brücken hinüber und herüber, weil eines das andere ausschließt.“
(Ernst Röhm)
Wij danken eenieder voor hun komst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten