In ons tijdperk vindt een akelige en beslissende strijd plaats tussen het financierskapitaal en de nationale arbeidersklassen. Het financierskapitaal dat bestaat uit fel concurrerende banken, financiële instituties en multinationals proberen zoveel mogelijk macht te vergaren om zo haar exclusieve belangen te behartigen. In Nederland en vele andere landen wordt deze doelstelling steeds verder geconsolideerd door nationale regeringen, EU instituties, het IMF, de WTO en de G20 die de belangen behartigen van het internationaal financierskapitaal, die het geld tot god heeft uitgeroepen. In deze context moeten we dan ook het beleid van bezuinigingen zien dat in geheel Europa wordt doorgevoerd in landen zoals Nederland, maar in extremere mate in Griekenland, Spanje, Portugal en Ierland.
Door via banken geld wereldwijd te investeren in transnationale corporaties delokaliseert het financierskapitaal arbeidsplaatsen en kapitaal naar plaatsen waar deze het meest winstgevend zijn. In dit proces hebben zij zichzelf tot doel gesteld natiestaten en nationale regeringen te vernietigen om zo de laatste obstakels voor hun wanpraktijken uit de weg te ruimen. Momenteel hebben deze nationale instituties nog enige macht om de beweging van kapitaal, goederen, diensten en arbeidskracht te controleren binnen de nationale grenzen. Echter de veel gebruikte term "globalisering" insinueert dat er een bepaalde wereldwijde eenheid bestaat evenals een overbruggende autoriteit die de zaken in bepaalde banen leidt. Feitelijk is hiervan echter geen enkele sprake onder de banken en transnationale corporaties. Deze verslinden elkaar in hun eindeloze brute competitie strijd. Dit is dan ook de fundamentele natuur van het kapitalisme dat zich enkel baseert op rente, pacht en winst, dat treffend samengevat wordt in het vrije markt credo "vrij verkeer van kapitaal, goederen en arbeid." Als een systeem dat enkel en alleen op economie gebaseerd is, laat het kapitalisme concurrenten verscheuren in de brute strijd voor het absolute monopolie. Dit zonder ook maar enige interesse of aandacht voor de verschrikkelijke sociale consequenties te tonen.
Arbeid is net als geld verworden tot een koopwaar dat constant verplaatst wordt om nog meer geld te genereren. Een voorbeeld hiervan is de verplaatsing van goedkope arbeidskrachten die als vee worden geïmporteerd in elke natiestaat die het toelaat, om op deze manier het verzet van de vakbonden te breken en de lonen en condities naar beneden te forceren. De met veel moeite verworven arbeidsrechten, bescherming van de lonen en het recht om te staken, komen door deze immigratie politiek zwaar onder druk te staan. Dit is dan ook een belangrijke doelstelling dat op nationaal niveau bewerkstelligd wordt door de EU instituties, Europese Commissie en het Europese gerechtshof en vervolgens wordt goedgekeurd door hun nationale marionetten regimes. Er is sprake van een ware race naar de bodem binnen de arbeidsmarkten van de Europese lidstaten, die wordt gevoerd over de rug van de nationale arbeidersklasse. De concurrentie op de arbeidsmarkt wordt aangewakkerd door de opzettelijke aanvoer van immigranten die lagere lonen en werkcondities accepteren omdat zij het in hun land van oorsprong veel slechter hadden. Door de massa immigratie wordt Nederland overspoeld door een massale toevoer van goedkope en volksvreemde arbeidskrachten met een opkomend wederzijds racisme en sociale polarisatie als gevolg.
De macht van de nationale regering zou moeten worden gebruikt om de belangen van het volk en de natie te behartigen. Echter onder het juk van de "globalisering" die ons opgelegd wordt door supranationale organisaties en EU wetgeving, wordt deze macht overschreven in het belang van het financierskapitaal. Het dumpen, verplaatsen of tijdelijk gebruik van immigranten uit lage lonen landen is geen oplossing en heeft met "proletarisch internationalisme" feitelijk niets te maken: het is een kapitalistisch symptoom. Immers "proletarisch internationalisme" houdt in dat er sprake is van solidariteit met buitenlandse arbeiders die een conflict hebben met de kapitalistische klasse, zodat zij hun eigen (!) situatie kunnen verbeteren, niet het blind goedkeuren van een onbegrensde massa immigratie ten behoeve van de kapitalistische klasse en de immigrant. Dit lost immers niets op en is eerder een vorm van irrationeel altruïsme in plaats van een waar "internationalisme". De oplossing tegen het imperialisme is niet massa migratie, maar een einde maken aan de exploitatie van grondstoffen, materialen en arbeidskracht, iets dat in iedere natie door de nationale arbeidersklasse gerealiseerd zal moeten worden. Het is deze exploitatie door het kapitalisme dat de wortel vormt van het kwaad in de hedendaagse wereld. De strijd moet dan ook worden aangegaan tegen het globalisme en het beleid van supranationale instituties zoals de EU, IMF, WTO en de G20. Dit betekent dat het recht op zelfbeschikking en nationale onafhankelijkheid hersteld moet worden om de macht van het financierskapitaal te breken.
De massa immigratie vanuit niet-Westerse landen en meer recent vanuit centraal- en oost Europa heeft voor veel problemen gezorgd voor de eigen arbeiders die moeten werken voor hun overleven. De nationale regering heeft hiermee immers de poel van goedkope arbeid en meedogenloze concurrentie geopend. Vrachtwagenchauffeurs, bouwvakkers en andere arbeiders in eigen land worden weggeconcurreerd en raken werkeloos door de meedogenloze concurrentie met goedkope Poolse arbeidskrachten die voor veel lagere prijzen werken. Dit alles gebeurt met steun van de werkgevers en kapitalisten die alles compleet gedereguleerd willen zien en de nationale grenzen het liefst geheel zien verdwijnen. Het kapitalisme wil hiermee haar winst maximaliseren daar waar de markt overheerst, dit zonder ook maar enige aandacht voor de menselijke consequenties. Het kapitaal wint enkel bij een situatie waarin arbeiders met elkaar concurreren omdat zij daardoor niet de kans krijgen om zichzelf in een vakbond of anderzijds te verenigen. Een ander neveneffect van de massa immigratie - met name van professionals - is de leegloop in het land van herkomst, waar een vacuüm gecreëerd wordt op de arbeidsmarkt en de geschoolde middenklasse wegtrekt.
Het echte probleem is dan ook het globalisme en het verdwijnen van de natiestaat, dat opzettelijk door het financierskapitaal gedreven wordt. Supranationale organen zoals de EU, de WTO en het IMF, handelen enkel in het belang van de transnationale corporaties en vertegenwoordigen het internationale kapitalisme. Kosmopolitisch links neemt graag de rol van collaborateur in, door deze massa immigratie hartelijk te verwelkomen en het burgerlijk multiculturalisme te steunen achter een façade van zogenaamde "internationale proletarische solidariteit". Het is dan ook enkel nationalisme dat een realistisch antwoord kan bieden op het alsmaar voortschrijdende globalisme. Enkel nationalisten kunnen de macht weer in handen van de nationale arbeidersklasse leggen en zich het recht op nationale zelfbeschikking toe-eigenen. Dit in het kader van een ware internationale proletarische solidariteit met het verzet tegen het imperialisme en met de vrije volkeren wereldwijd. Het is dan ook aan ons om de strijd aan te gaan met de globalisten, te beginnen met de EU en de dictaten van Brussel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten