Oorlog tegen de "menselijkheid"

"Wanneer een staat tegen zijn politieke vijand vecht uit de naam van menselijkheid, is het geen oorlog in het belang van de menselijkheid, maar een oorlog waarin een bepaalde staat zichzelf een universeel concept tegen haar militaire tegenstander probeert toe te eigenen. Ten koste van haar tegenstander, probeert het zichzelf te identificeren met menselijkheid op eenzelfde manier dat vrede, recht, vooruitgang en beschaving kan worden misbruikt en geclaimd kan worden voor het eigene, terwijl de vijand hetzelfde wordt ontzegd.”

Carl Schmitt

Dit proces zien we tegenwoordig terug bij de ontmenselijking van de zogenaamde "terroristen" (de vermeende "vijand") en lijkt vandaag de dag meer uitgesproken te zijn sinds de aanslagen van 9/11. Men kan niet over barbarisme spreken zonder het tegenover de beschaving te stellen. In dit geval beweren Westerse politici dat de barbaren - de zogenaamde "terroristen" - "alle beschaafde mensen" hebben aangevallen. Paus Benedictus XVI was zelfs meer expliciet door de aanslagen in Madrid te bestempelen als "een barbaarse daad tegen de mensheid". Als consequentie hiervan is het enkel natuurlijk om te redeneren dat "de zelfmoord terrorist de normale menselijke logica tart". Als we hierbij het misbruik van het woord "logica" negeren, zien we wederom dat Westerse waarden hier worden verward met menselijke waarden. Een korte blik op de menselijke geschiedenis laat ons immers zien dat het hedendaagse Westen met haar obsessie voor comfort en veiligheid juist een behoorlijke uitzondering vormt. Met dit in ons achterhoofd wordt het langzaam maar zeker duidelijk dat de bereidheid om het eigen leven te geven, wellicht de ultieme breuk is met de fixatie van de moderne Westerse wereld op het individu.

Als het gaat over een oorlog die gevochten wordt in naam van "menselijkheid" of om het beschermen van "mensenrechten" dan neemt deze meestal brutere en wredere vormen aan dan andere oorlogen, omdat de vijand ontmenselijkt wordt. Geen grotere wreedheden zijn begaan dan onder het mom van de "menselijkheid". Feitelijk sluit het concept van menselijkheid het concept van een vijand uit, omdat de vijand simpelweg niet ophoudt met mens te zijn. Er is dus geen specifieke differentiatie in dat concept. Het concept van menselijkheid is bij uitstek bruikbaar als ideologisch instrument voor imperialistische expansie. In haar ethisch-humanitaire vorm is het een specifiek werktuig van het moderne economische imperialisme. Door het woord "menselijkheid" te confisqueren en deze term te monopoliseren wordt de vijand de kwaliteit van mens zijn ontzegd. Hierdoor wordt de vijand feitelijk geheel vogelvrij verklaard. Oorlog wordt daardoor gedreven door de meest extreme inhumaniteit.

Het moderne imperialisme is gebaseerd op pure economische macht en zal natuurlijk proberen om wereldwijde omstandigheden te creëren die het toestaan om economische middelen te beheren, oftewel krediet te vernietigen, grondstoffen te verslinden, de munteenheid van anderen te vernietigen enzovoorts. Iedere poging van mensen om zichzelf terug te trekken uit de effecten van deze "vreedzame" methoden, wordt door dit imperialisme als extra economische macht beschouwd. Om dit soort middelen toe te passen is een nieuwe essentiële pacifistische vocabulaire ontwikkeld. Oorlog wordt ten strengste veroordeeld, maar executies, sancties, strafexpedities, pacificaties, de beveiligingen van verdragen, internationale politie, en maatregelen om de vrede te verzekeren blijven gewoon bestaan. De tegenstander wordt dus niet langer "vijand" genoemd, maar "een verstoorder van de vrede" en is daarmee veroordeeld om vogelvrije verklaard te worden binnen de mensheid. Een oorlog om economische macht uit te breiden moet met behulp van geraffineerde propaganda veranderd worden in een ware kruistocht en de laatste oorlog van de mensheid.

Wat we zien in het "Islamisme", of de "politieke Islam" in het algemeen, en met name op het vlak van de martelaars operaties, is een ware revolutie tegen de moderne wereld. Deze stroming is uiteraard niet geïsoleerd en beperkt tot de Islamitische wereld. Het kent een aantal verschillende expressies, maar is momenteel het meest zichtbaar in de Moslim wereld. In 1930 geloofde Ernst Niekisch al dat Duitsland haar weg terug naar zichzelf via Moskou zou vinden. Wellicht dat vandaag de dag de weg van de Westerse volkeren terug naar zichzelf, via Mekka zal lopen.

Wees echter niet bang, onze Westerse politici verzekeren ons dat het geen "botsing van beschavingen" is die wij aanschouwen. Zij vertellen ons feitelijk dat er niets mis is met Moslims zolang zij zich maar onderwerpen aan de Westerse levensstijl. Hier zien we wederom een prachtig beeld van de oneindige gulheid en tolerantie van de multi-culturalisten. Recente onderzoeken tonen aan dat ondanks de individualisering, "gelijkheid" en de complete afwezigheid van waarden de Westerse jeugd nog steeds zeer ongelukkig is. Dat op zichzelf is juist het fundamentele probleem. De afwezigheid van identiteit en eigenheid is niet beperkt tot de oorspronkelijke Europese populatie (ongeacht wat sommige burgerlijke nationalisten beweren). De ontworteling en ontheemding van de moderne Westerse wereld wordt juist nog duidelijker bij de tweede generatie van niet-Westerse immigranten. Sommigen proberen de gefrustreerde, gedegradeerde jonge getto retoriek te gebruiken.

Een aantal van hen geloven nu dat zij hun identiteit hervonden hebben. Sommige Moslim “terroristen” uit het Westen waren nog maar recent tot de Islam bekeerd. De meeste studies over dit onderwerp tonen aan dat zelfmoordterroristen over het algemeen goed geschoold zijn, uit de sociale middenklasse komen en in relatief “geïntegreerde” families opgegroeid zijn. In andere woorden; het profiel van de vermeende zelfmoord "terrorist" lijkt juist vrij typisch en algemeen te zijn. Als we vervolgens de liberalen moeten geloven is het tegengif voor "fundamentalisme" meer van hetzelfde; meer gelijkheid, meer democratie, meer secularisatie enzovoorts. Kortom meer Westerse "waarden" die voor nog meer van de ontworteling en ontheemding zorgen die de moderne Westerse wereld karakteriseert.

Pacifisme zal opstaan en vallen met de tijd. Een periode van verveling of een die grote ideeën ontbeert zal het altijd ruim toegang hieraan geven. En terecht, voor jonge mannen die geen groter doel voor ogen hebben, waarom zouden zij zichzelf opofferen? Echter anderzijds wanneer zij dit wel hebben, zullen zij uit eigen wil toegeven aan de kracht van een hoger doel. De noodzaak voor heroïsme en de drang naar mythen zal altijd blijven bestaan. De strijd om het eeuwige te hervinden gaat onverminderd door. Onze sterkere en dieper gerealiseerde wil tot macht zal het tij doen keren. Op naar de overwinning!