Noam Chomsky schreef een zeer inzichtgevende passage over het onderwerp ras. Ironisch genoeg is deze linkse anarchist veel eerlijker over dit vraagstuk dan de zelfbenoemde rechts “conservatieven” in Europa. Het belicht ook duidelijk waarom de rechts conservatieven in het establishment sterk antiracistisch zijn en geen enkele waarde aan het begrip ras hechten. Voor de plutocratie is de mens immers geen wezen met een geest, een cultuur of een andere vorm van identiteit, maar enkel een onderdeel van de eenheid van productie en consumptie. Om die reden is ras compleet onbelangrijk voor diegenen die in strikt economische termen denken.
Multinationale bedrijven zijn daarom ook over het algemeen genomen de grootste ondersteuners van antiracisme die je zult vinden. Het is belangrijk om de verbinding tussen het late kapitalisme en antiracisme te begrijpen. Hoe we van een producenten samenleving een consumentensamenleving zijn geworden. Het late kapitalisme is een zeer inefficiënt economisch systeem. Het produceert meer rotzooi dan iemand ooit zou kunnen consumeren. Dus gaat men op zoek naar nieuwe markten. In feite creëert de marketing industrie constant nieuwe markten vanuit niets, door behoeften te creëren die daarvoor nooit bestaan hebben. Dit is dan ook een van de vele redenen waarom er vandaag de dag zoveel nadruk wordt gelegd op “diversiteit” en “tolerantie”. Bedrijven houden ervan om allerhande fetisjen en levensstijlen te creëren om op die manier nieuwe markten te scheppen. Daarbij zijn het overgrote deel van potentiële consumenten in de wereld van niet Europese afkomst. Westerse markten zijn doorgaans zeer verzadigd. Bedrijven richten zich hierop en spreken deze demografiek aan.
Incidenteel gezien is dit wat de kapitalistische en marxistische manier van denken verenigd. Verre van dat ze tegenpolen zijn, vertrouwen beiden op hetzelfde simplistische model van de “economische mens” die gescheiden is van cultuur en geschiedenis. Daarom zijn kapitalisme en communisme verenigd vanwege hun onmenselijkheid.
Vraagstelling: “Professor Chomsky, een onderwerp waar activisten goede media aandacht voor krijgen in de VS is de aandacht die wordt gegeven aan mensen die protesteren tegen de Zuid-Afrikaanse apartheid (het officiële systeem van rassensegregatie en blank suprematisme dat in 1990-1991 grotendeels verworpen werd). Ik vraag me af of u enige ideeën heeft waarom de media aandacht hieromtrent wat positiever is?”
Het antwoord: “Ik denk dat je gelijk hebt. “Anti apartheid” bewegingen in de VS krijgen redelijk goede media aandacht. Dus wanneer een burgemeester of iets dergelijks demonstreert tegen Zuid Afrika, dan is er meestal een gunstig verslag over. En ik denk dat de belangrijkste reden is dat de Westerse bedrijven zelf in het algemeen “anti apartheid” zijn op dit punt, dus dat wordt weerspiegeld in de media.
Kijk, Zuid Afrika heeft een interne economische transformatie meegemaakt. Van een maatschappij gebaseerd op een extractie industrie naar een maatschappij gebaseerd op industriële productie. Die transformatie heeft de natuur van de internationale belangen in Zuid Afrika veranderd. Zolang Zuid Afrika een maatschappij was waarin haar welvaart primair was gebaseerd op de extractie van diamanten, goud, uranium enzovoorts had men een groot aantal slaven nodig. Over het algemeen gingen mensen de mijn in om een aantal jaar te werken, vervolgens dood te gaan en vervangen te worden door anderen. Dus je hebt een ongeletterde, ingetogen populatie van werknemers nodig en niets anders. Of je zend ze de mijnen in of je maakt er huurlingen van in het leger en laat hen helpen anderen te controleren. Dat was het traditionele Zuid Afrika. Maar toen Zuid Afrika veranderde naar een industriële maatschappij veranderde dit ook. Men had niet langer primair slaven nodig, maar een volgzame, deels opgeleide bevolking.
Een vergelijkbare ontwikkeling gebeurde feitelijk in de VS tijdens onze industriële revolutie. Massa educatie werd in de 19de eeuw in de VS geïntroduceerd als een manier om de grotendeels boerse arbeidskracht voor de industrie te trainen. In feite was het overgrote deel van de gewone bevolking in de VS een tegenstander van publieke educatie. Het betekende dat kinderen van de boerderijen werden gehaald waar ze thuis hoorden en waar ze met hun familie werkten. Men dwong hen feitelijk in een omgeving waar ze over het algemeen getraind werden om industriële arbeiders te worden. Dat was een onderdeel van de gehele transformatie van de Amerikaanse maatschappij in de 19de eeuw. Die transformatie vindt nu plaats voor de zwarte populatie van Zuid Afrika – dat betekent dus voor ongeveer 85% van de mensen daar. De blanke Zuid Afrikaanse elites en internationale investeerders hebben over het algemeen een arbeidskracht nodig die getraind is voor de industrie in plaats van slechts te voorzien in slaven voor de mijnen. Dat betekent dat zij mensen nodig hebben die instructies kunnen volgen, diagrammen kunnen lezen, die managers en voormannen kunnen zijn enzovoorts. Slavernij is dus niet langer het juiste systeem voor het land. Ze moeten zich bewegen richting iets als wat we in de VS hebben. Het is dan ook voornamelijk vanwege die reden dat het Westen anti apartheid is geworden en dat de media de anti apartheid beweging dergelijke gunstige media aandacht geeft.
Ik bedoel; over het algemeen krijgen demonstraties zeer negatieve berichtgeving in de VS ongeacht waar deze voor zijn. Dit omdat het laat zien dat mensen dingen kunnen doen, dat zij niet enkel passief en geïsoleerd hoeven te zijn. Het is niet de bedoeling dat je die les krijgt, je moet juist denken dat je machteloos bent en niets kunt doen. Praktisch ieder soort openbaar protest wordt niet behandeld of het krijgt over het algemeen zeer negatieve media aandacht. Wanneer het een protest tegen het beleid van een bondgenoot van de VS is dan zal dit altijd het geval zijn. Echter in het geval van Zuid Afrika is de media behoorlijk ondersteunend. Dus als mensen naar een aandeelhouders bijeenkomst gaan en ophef maken over het terug trekken van investeringen om de regering van Zuid Afrika onder druk te zetten, dan krijgen deze vandaag de dag over het algemeen positieve media aandacht.
Zij moeten echter beseffen dat de reden waarom zij positieve media aandacht krijgen het feit is dat het bedrijfsleven hen op dit punt als troepen beschouwd. Corporate executives wensen geen apartheid in Zuid Afrika meer. Het is dezelfde reden als waarom het bedrijfsleven bereid was om de burgerrechten beweging in de VS te steunen. Het Amerikaanse bedrijfsleven had geen enkel nut meer bij Zuidelijke apartheid, in feite was het enkel slecht voor de zaken.
Kijk, kapitalisme is niet fundamenteel racistisch. Het kan racisme exploiteren voor haar doeleinden, maar racisme zit er niet in gebouwd. Kapitalisme wil over het algemeen dat mensen verwisselbare tandwielen zijn. Het beschouwt verschillen tussen mensen, bijvoorbeeld op basis van ras, als disfunctioneel. Deze kunnen voor een bepaalde periode functioneel zijn, bijvoorbeeld als je een arbeidskracht wil die super uitgebuit wordt. Maar dat zijn afwijkende situaties. Op de lange termijn kan men verwachten dat kapitalisme antiracistisch is omdat het onmenselijk is. En ras is feitelijk een menselijke karakteristiek. Er is geen enkele reden waarom dit een negatieve karakteristiek zou zijn, maar het is een menselijke karakteristiek. Daarom dat identificaties die gebaseerd zijn op ras het algemene ideaal verstoren dat mensen enkel beschikbaar moeten zijn als consumenten en producenten, verwisselbare tandwielen die alle troep kopen die geproduceerd wordt. Dat is hun ultieme functie en alle andere eigenschappen die ze wellicht hebben zijn irrelevant en meestal een overlast.“
Geen opmerkingen:
Een reactie posten