Ras en Raciale verschillen

Ras en raciaal verschil is een onderwerp dat veel mensen graag vermijden. Sommige beschouwen dit als onbeleefd terwijl anderen het als beledigend ervaren en discussiëren over een wettelijk verbod hierop. Tegenwoordig gaat men al zo ver dat het bestaan van rassen ontkend wordt. Anderen stellen weer dat ras enkel in een onbetekenende en onbelangrijke vorm bestaat en dat deze vanwege “universalistische menselijke redenen” moeten verdwijnen.   Uiteraard zijn er ook nog mensen – binnen alle rassen – die geloven dat hun raciale oorsprong hen wijs, goed en superieur maakt. Deze groep kan soms zeer beledigend zijn en ideeën over genocide erop na houden. Dat maakt het bestaan van rassen echter niet ongeldig. De oude Chinezen die anderen volkeren barbaars noemden, de Hitleriaan die toevlucht nam tot valse esthetiek of de Zionistische Jood die gelooft dat andere volkeren lagere entiteiten zijn, wordt te vaak gebruikt als een excuus om iedere theorie over ras te verwerpen die het een deugd vindt dat rassen bestaan.      

Wij moeten niet bang zijn om over ras te discussiëren en we moeten accepteren dat rassen bestaan. Daarom moeten we onszelf de vraag stellen; “Waar komen rassen vandaan? En wat betekent dit? 

Ras en soort zijn twee verschillende begrippen. De mens is als geheel een ras, maar binnen deze familie bestaan verschillende rassen. Het is niet anders als in de dierenwereld; je hebt honden, katten, walvissen, herten enzovoorts, maar binnen al deze “soorten” bestaan verschillende “rassen”. Het is wellicht een simpel voorbeeld, maar neem bijvoorbeeld de hond als soort. Je hebt de Duitse Herder, de Fox Terriër en de Husky, dit zijn allen honden, maar zijn zeer verschillend in uiterlijk, formaat en temperament. Deze kunnen mengen als je het wilt, maar het gevoel van individualiteit raakt hier uiteindelijk door verloren.

We kunnen dit ook op de mensheid betrekken, we lopen allen op twee benen, hebben een hoofd en armen. We denken na en hebben allen liefde nodig, we communiceren met elkaar en voelen onszelf met elkaar verbonden. Er is geen enkele twijfel dat wij speciale “dieren” zijn. In wezen hebben wij een zelfbewustzijn, filosofen hebben al lange tijd gedebatteerd over die notie. Het is de capaciteit om in “hogere” termen te denken, in morele termen om te onderscheiden wat men wil en wat men nodig heeft, om onze impulsen te reguleren en sociaal te handelen, dit maakt de menselijke soort speciaal.

Tussen de verschillende rassen kunnen we grote verschillen zien. Niet enkel in huidskleur, maar ook in mentaliteit, fysieke vermogens en gezondheid. Het Negroïde ras is over het algemeen een meer fysiek ras dan bijvoorbeeld de Aziaten of “Indianen”. Het kent de bekende capaciteiten in bepaalde sporten, muziek en arbeid (hoe cliché dit ook klinkt). Enkele Aziatische groepen hebben daarentegen weer een hoger IQ dan de Europeaan en de capaciteit voor een goede toepassing van de opsmuk van het leven en cultuur. De Europeaan is over het algemeen meer praktische en wetenschappelijk. En de Semitische groepen hebben de capaciteit om een ingewikkeld religieus systeem en Gnostisch denken te ontwikkelen. Op sommige vlakken lijkt de een “beter” te zijn dan de ander en op andere vlakken “minder” dan de ander. 

Er zijn ook verschillen binnen rassen te zien, waar men deze kan onderverdelen in subgroepen. We kunnen hierbij naar de Europeanen kijken. Deze zijn allen blank, maar Italianen verschillen van Zweden, de Duitsers verschillen qua cultuur en temperament van de Russen. Maar dit verschil is vooral gebaseerd op gewoonten, die worden beïnvloed door de cultuur waarin zij leven. Er zijn echter ook anatomische variaties. Dit kunnen we bijvoorbeeld ook terug zien binnen het Aziatisch ras. Een Japanner heeft duidelijk andere uiterlijke karakteristieken dan een Vietnamees; een Han Chinees is weer anders dan Taiwanees. Enzovoorts.

Dit verschil tussen rassen en deze variatie binnen rassen is een natuurlijk verschijnsel. We zouden kunnen stellen dat God het zo gemaakt heeft (vanuit religieus standpunt) of we kunnen stellen dat de natuur dit gecreëerd heeft (vanuit een Darwinistisch standpunt). Het is een feit van het bestaan, het verschil binnen de mensheid kan niet afgekeurd worden maar enkel geaccepteerd worden. Wanneer we het geaccepteerd hebben, kunnen we het vieren. Vanuit een religieus oogpunt moet men stellen dat het zo gemaakt is door God en er niet mee gerommeld mag worden. Vanuit een wetenschappelijk standpunt moeten we tot de conclusie komen dat men het natuurlijk proces niet moet verstoren. We kunnen stellen dat een propere discussie over het bestaan van ras zorgt voor een ware revolutie binnen de filosofie van de politiek correctheid.      

Men ziet het als men reist, zodra men de grens over is betreedt men een nieuwe wereld. Het landschap en de architectuur kan wellicht hetzelfde zijn, maar de mensen en culturen zijn anders. En dat is iets dat we moeten behouden. Kijk naar de situatie in Europa, er leven zoveel andere rassen in Engeland dat Londen voor meer dan de helft bestaat uit niet blanke immigranten. Als we bepaalde landen in de Arabische wereld bezoeken zouden we denken dat we in Pakistan zouden zitten. Als we naar India gaan vinden we mensen die Amerikaan willen zijn en enkel Engels praten. Welk effect heeft deze pseudo-globalisering op de economieën van deze landen? Wat betekent dit voor het erfgoed van alle inheemse volkeren? Het zijn altijd “nummers” en “invloed” wat volkeren ertoe drijft een beetje levensruimte te eisen. Men hoeft niet boos te worden als Libië haar vele gastarbeiders naar huis stuurt of Nigeria haar illegale immigranten uitzet. Ook hoeft men niet boos te worden als een Nederlander zichzelf de vraag stelt waarom hij zoveel Marokkanen in zijn land moet hebben. Het lijkt erop dat als iedereen op zijn “plaats” was, zichzelf was, er minder spanning en meer respect zou zijn.  

Waar eindigt al die druk voor het globale “wereldvolk”? Wat als iedereen een bastaard ras werd en er geen Aziaten, Afrikanen, Europeanen of Indianen meer zouden bestaan? Laten we aannemen dat er geen raciale diversiteit meer is tussen volkeren. Laten we aannemen dat we allen een taal leren, een geldsysteem gebruiken, alle grenzen laten verdwijnen en in een grote marktplaats gaan wonen. Wat is het grote voordeel hiervan en wie wint hierbij? Geloven we nu echt dat dit leidt tot een betere mensheid of een meer harmonieuze en voortvarende wereld? En buiten dat, kunnen we aannemen dat men de mensheid simpelweg in een blender kan stoppen en de differentiatie kan laten verdwijnen?

Uiteraard heeft datgene wat anders is de aantrekkingskracht van iets exotisch en dus zal er altijd rassenmenging op kleine schaal zijn. Op bepaalde plekken en in verschillende tijden heeft dit waarneembaar plaats gevonden; de historische en culturele krachten produceren nieuwe resultaten over lange periodes. Maar als we geconfronteerd worden met diegene die suggereren dat het de norm zou moeten zijn, dan moeten we handelen om de grootschalige vernietiging van identiteiten tegen te gaan en de diversiteit die de mensheid kent te behouden.      

Diegene die het “wereldvolk” resultaat aanmoedigt kan handelen vanuit naïviteit, stommiteit of hebzucht. Maar er is een druk van Westerse liberalen, cultuur marxisten, kapitalisten van alle rassen, theologen en anderen om een “wereldvolk” te creëren. Allerhande wereldverbeteraars en liberalen promoten het idee dat diversiteit niets is. Er kan geen twijfel over bestaan dat dit idee vooral diegenen dient die streven naar de afbraak van alle grenzen; de mensheid wordt immers makkelijker “gemanaged” binnen een globale markt. Deze visie is een monstruositeit, raciaal verschil en diversiteit is een groot goed. We evolueren niet op natuurlijke wijze naar het “grote bruine ras” maar we worden enkel herplaatst.     

Binnen de Westerse samenleving betreedt men gevaarlijke grond door ras te bediscussiëren, maar we moeten dit ervoor over hebben. We moeten geloven dat het overleven van de verschillende rassen net zo belangrijk is als het overleven van de walvis, tijger of olifant. Het is een waardig doel als viering van de diversiteit die essentieel is voor de menselijke vooruitgang. We zijn nog steeds een familie.       

Om dit doel aan te houden moeten we afstand nemen van iedere notie die stelt dat het ene ras beter is dan het andere ras en deze binnen een hiërarchie plaatst. Omdat verschillende rassen verschillende vaardigheden hebben, hun voor en nadelen, kunnen we dit nu juist niet doen. In feite zijn alle rassen gelijk, maar ze zijn niet hetzelfde. We kunnen en moeten accepteren dat deze verschillen worden vast gelegd in onze culturen. Zij definiëren ieder ras, ieder subtype en ieder volk. Onze cultuur vormt het raam naar onze ziel, culturen zijn dan ook een schat. Ze kunnen door elk menselijk typen gewaardeerd worden maar enkel volledig geleefd en gewaardeerd worden door de groep die deze geschapen heeft. Een ras en een natie moet het recht hebben haar cultuur en identiteit te bewaren. Als een ras of andere groep haar eigen cultuur heeft, is het haar recht om dit te behouden.    

We kunnen een wereld hebben waarin volkeren binnen hun eigen gebieden leven als alternatief voor de Nieuwe Wereld Orde van chaos en vernietiging. Maar de agenda van politieke liberalen, de massa media en de entertainment industrie promoten multiculturalisme (wat feitelijk liberale monocultuur is) binnen onze Westerse samenlevingen wat ertoe leidt dat onze Europese culturen vernietigd worden. Dit model wordt echter ook steeds meer opgelegd aan andere volkeren als onderdeel van het imperialisme van de Nieuwe Wereld orde. Het is een apart imperialisme dat de veroverde haar cultuur ontneemt en de ontheemding van hen laat fuseren met de ontheemding van de ander. Gelukkig komen steeds meer mensen in opstand tegen dit model.         

In een wereld die zichzelf lijkt te verliezen en afdaalt in conflict moeten we naar de oorzaken zoeken. Deze liggen niet in de natuurlijke rivaliteit tussen rassen noch heeft deze rivaliteit de mens naar de afgrond van vernietiging gebracht. Als we terug naar de geschiedenis kijken waren er zeker raciale conflicten en kwaadaardige daden bij betrokken. Echter het verleden laat ook zien dat het principe van diversiteit essentieel is voor algemene vooruitgang. Wat deze verschillen ook waren en welke twisten deze ook produceerden, boven alles lag er een idee van bepaalde veiligheid in de arrangementen. Dit staat nu onder druk door het valse “antiracisme” van het Wereldvolk-isme.    

Laten we discussiëren over ras. Laat ons zien of het beschermen van ras het Wereldvolk-isme kan aanklagen. Dit zou een goed begin zijn, als de vruchten van deze discussie ons smaken kunnen we er verder mee. Het kan het revolutionaire idee zijn dat tegenwicht biedt aan de sleur, de conformiteit, de vernietiging en de globalisering.